IC 1101
.jpg) IC 1101 widziana przez teleskop Hubble’a | |
| Odkrywca | |
|---|---|
| Data odkrycia |
19 czerwca 1790 |
| Dane obserwacyjne (J2000) | |
| Gwiazdozbiór | |
| Typ |
eliptyczna E-S0 |
| Rektascensja |
15h 10m 56,1s |
| Deklinacja |
+05° 44′ 41″ |
| Odległość |
1,07 mld ly |
| Przesunięcie ku czerwieni |
0,0779[1] |
| Jasność obserwowana |
14,7m |
| Rozmiary kątowe |
1,2' × 0,6' |
| Charakterystyka fizyczna | |
| Wymiary |
4 mln ly |
| Alternatywne oznaczenia | |
| UGC 9752, ZWG 49.23, PGC 54167, 2MASX J15105610+0544416, LEDA 54167, PKS 1508+059, 4C 06.53 | |
IC 1101 (również PGC 54167 lub UGC 9752) – olbrzymia galaktyka eliptyczna znajdująca się w gwiazdozbiorze Panny w odległości 1,07 miliarda lat świetlnych od Ziemi. Galaktyka została odkryta w dniu 19 czerwca 1790 roku przez brytyjsko-niemieckiego astronoma Fredericka Williama Herschela[2][3][4][5].
IC 1101 powstała w wyniku połączenia wielu mniejszych galaktyk. Galaktyka ta należy do gromady galaktyk Abell 2029 i jest jej głównym składnikiem. Jest to największa znana galaktyka (pod względem rozmiarów, nie masy), jej średnica wynosi około 4 milionów lat świetlnych[6]. Zawiera około 400 razy więcej gwiazd niż Droga Mleczna i może być od niej nawet 2000 razy bardziej masywna ze względu na dużą ilość gazu i ciemnej materii. W zasadzie nie jest to galaktyka eliptyczna, lecz galaktyka soczewkowata. Jej oznaczenie to cD. Symbol pochodzi ze specjalnej klasyfikacji galaktyk i oznacza ogromne galaktyki eliptyczne, lecz obecnie zwykło się go rozwijać jako central Dominant, czyli dominującą w centrum (gromady)[7].
Niektóre źródła błędnie podają, że została odkryta 19 czerwca 1890 roku przez Edwarda Swifta[8].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ IC 1101 w bazie SIMBAD (ang.)
- ↑ William Herschel's astronomical discoveries [online], Maths History [dostęp 2021-03-29] (ang.).
- ↑ n, IC 1101: One of the Largest Galaxies Known | Constellation Guide [online] [dostęp 2021-03-29] (ang.).
- ↑ IC 1101 Facts - Universe Guide [online], www.universeguide.com [dostęp 2021-03-29].
- ↑ Dominic Ford, The New General Catalogue (NGC) [online], In-The-Sky.org [dostęp 2021-03-29] (ang.).
- ↑ T. E. Clarke, Elizabeth L. Blanton i Craig L. Sarazin: The Complex Cooling Core of A2029: Radio and X-Ray Interactions. iopscience.iop.org, 2004-05-21. [dostęp 2012-04-10]. (ang.).
- ↑ Maciej Bilicki: Kosmos. Największe obiekty we Wszechświecie. T. 10. Poznań: Oxford Educational Sp. z o.o., 2011, s. 9-10. ISBN 978-83-252-1361-9.
- ↑ Courtney Seligman: IC 1101. Celestial Atlas. [dostęp 2015-01-12]. (ang.).
Linki zewnętrzne
- IC 1101 w serwisie SEDS.org (Revised NGC and IC Catalog) (ang.)
- IC 1101 w NASA/IPAC Extragalactic Database (ang.)
- IC 1101 w bazie SIMBAD (ang.)