Tekst źródłowy strony Krokodyle

=== Poruszanie się ===
Wszyscy przedstawiciele tego rzędu są świetnymi pływakami. Podczas przemieszczania się w wodzie umięśniony ogon faluje z boku na bok, odpychając zwierzę od wody, podczas gdy kończyny leżą blisko ciała, by zredukować [[opór aero(hydro)dynamiczny|opór hydrodynamiczny]]<ref name=Firefly /><ref>{{cytuj pismo |autor = Fish, F.E |tytuł = Kinematics of undulatory swimming in the American alligator |url = http://darwin.wcupa.edu/~biology/fish/pubs/pdf/1984CopeiaKinematics.pdf |czasopismo = Copeia |rok = 1984 |strony = 839–843 |doi = 10.2307/1445326 |wolumin = 1984 |wydanie = 4 |archiwum = http://web.archive.org/web/20060829000733/http://darwin.wcupa.edu/~biology/fish/pubs/pdf/1984CopeiaKinematics.pdf |zarchiwizowano = 2006-08-29}}</ref>. Chcąc się zatrzymać, zauropsyd manewruje w innym kierunku, rozstawiając kończyny<ref name=Firefly />. Krokodyle zwykle poruszają się wolno na powierzchni bądź pod wodą, wykonując łagodne, wijące ruchy ogonem, ale gonione bądź łapiące zdobycz potrafią szybko pędzić<ref name=Ross46>Mazzotti, s. 43–46.</ref>. Na lądzie poruszają się mniej sprawnie niż w wodzie. Wyróżniają się wśród [[kręgowce|kręgowców]] tym, że stosują dwa rodzaje chodu: chód wysoki i niski<ref name=Kelly70 />. Ich kończyny w [[staw skokowy|stawach skokowych]] zginają się w sposób odmienny, niż u innych gadów, cecha ta występowała również u pewnych wczesnych [[archozaury|archozaurów]]. Jedna z kości wspomnianego stawu, [[kość skokowa]], rusza się wraz z piszczelą i [[Strzałka (kość)|strzałką]]. Natomiast [[kość piętowa]] stanowi funkcjonalnie część stopy: leży na niej panewka, w którą wchodzi wypukłość kości skokowej. W efekcie w trakcie przemieszczania się na lądzie kończyna może zginać się prawie pionowo pod ciałem, a stopa może dokonać obrotu<ref name=Ross21>Sues, s. 21.</ref>.

[[Plik:Cuban crocodile.jpg|thumb|left|[[Krokodyl kubański]] zdolny jest do wysokiego chodu, w trakcie którego kończyny ustawione są prawie pionowo, czego nie obserwuje się u innych gadów]]
W trakcie wysokiego chodu brzuch i większa część ogona uniesione są ponad poziom gruntu. Wyróżnia to krokodyle spośród współczesnych gadów. Ten sposób lokomocji przypomina nieco chód ssaków. Łączy je taka sama sekwencja ruchów kończyn: lewa przednia, prawa tylna, prawa przednia, lewa tylna<ref name="Ross46" />. Niski chód przypomina wysoki, ale ciało nie podnosi się. Nie przypomina to zupełnie pełzania [[płazy ogoniaste|salamandry]] czy [[jaszczurki]]. Przedstawiciele rzędu potrafią też momentalnie przejść z jednego typu chodu na drugi. Zazwyczaj jednak na lądzie wykorzystują chód wysoki. Zwierzę może podnieść swe ciało i natychmiast zacząć wysoki chód, może też przejść najpierw kilka kroków chodem niskim, a dopiero potem przerzucić się na wysoki. W przeciwieństwie do większości lądowych kręgowców krokodyle, przyspieszając, zwiększają prędkość, z jaką dolna część kończyn (zamiast całej kończyny) porusza się do przodu. Oznacza to zwiększenie długości kroku przy skróceniu czasu trwania kroku<ref>{{cytuj pismo |autor = Reilly, S.M.; Elias, J.A |tytuł = Locomotion in ''Alligator mississippiensis'': kinematic effects of speed and posture and their relevance to the sprawling-to-erect paradigm |url = http://jeb.biologists.org/content/201/18/2559.full.pdf |czasopismo = The Journal of Experimental Biology |rok = 1998 |wolumin = 201 |strony = 2559–2574 |pmid = 9716509 |wydanie = 18}}</ref>

Krokodyle zdolne są do krótkotrwałych znacznych przyspieszeń w trakcie poruszania się na lądzie. Niektóre umieją biegać z prędkością 12–14&nbsp;km/h na krótkich dystansach<ref>Kelly, s. 81–82.</ref>. Szybki powrót do wody z błotnistego brzegu może się odbyć poprzez skok, obrót ciała i rozłożenie kończyn<ref name="Ross46" />. U pewnych małych gatunków, jak [[krokodyl australijski]], bieg może się przeistoczyć w pełen podskoków galop. W takim przypadku tylne kończyny popychają ciało do przodu, którego ciężar spoczywa następnie na przednich kończynach. Dalej tylne łapy wyciągają się do przodu z grzbietowo-brzusznym wygięciem [[kręgosłup]]a, po czym sekwencja ruchów się powtarza<ref>{{cytuj pismo |autor = Renous, S.; Gasc, J.-s.; Bels, V.L.; Wicker, R |tytuł = Asymmetrical gaits of juvenile ''Crocodylus johnstoni'', galloping Australian crocodiles |url = http://www.researchgate.net/publication/23189825_Asymmetrical_gaits_of_juvenile_Crocodylus_johnstoni_galloping_Australian_crocodiles/file/79e4150cc295ca0e99.pdf |czasopismo = Journal of Zoology |rok = 2002 |wolumin = 256 |wydanie = 3 |strony = 311–325 |doi = 10.1017/S0952836902000353}}</ref>. Na lądzie przemieszczając się krokodyl może trzymać tylną część ciała wraz z ogonem prosto, jako że łuski przymocowane są do żeber za pomocą mięśni<ref name=biology />. Zarówno w wodzie, jak i na lądzie krokodyle potrafią skakać, wybijając się w powietrze przy pomocy ogona i tylnych kończyn<ref name=Firefly /><ref>Grigg & Gans, s. 329.</ref>.