(Translated by https://www.hiragana.jp/)
Zygmunt Żyłka – Wikipedia, wolna encyklopedia Przejdź do zawartości

Zygmunt Żyłka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zygmunt Tomasz Żyłka
Zygmunt Żyłka w 2023 roku
Zygmunt Żyłka (2023)
Data i miejsce urodzenia

28 września 1941
Bażanówka

Zawód, zajęcie

lekarz, samorządowiec

Alma Mater

Warszawska Akademia Medyczna

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Wolności i Solidarności Medal za Długoletnie Pożycie Małżeńskie

Zygmunt Tomasz Żyłka (ur. 28 września 1941 w Bażanówce) – polski lekarz, specjalista chirurg, działacz opozycji solidarnościowej, późniejszy samorządowiec, radny Rady Miasta Sanoka i Rady Powiatu Sanockiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się i wychował w wielodzietnej rodzinie o tradycjach patriotycznych, aktywnie uczestniczącej w antyhitlerowskim ruchu oporu, w domu Stanisława (zm. 1999, instruktor budowlany) i Marii z domu Kędzior. Jego rodzina doświadczała częstych szykan ze strony SB, z powodu braci matki, Stanisława i Zygmunta, będących żołnierzami II Korpusu, którzy pozostali na uchodźstwie w Kanadzie oraz Jana (ps. „Rola”) będącego działaczem podziemia antyhitlerowskiego i delegatem Rządu Londyńskiego na powiat sanocki[1][2]. W 1959 ukończył Liceum Ogólnokształcące Męskie w Sanoku (obecnie Szkoła Podstawowa nr 8 im. Królowej Zofii w Sanoku), gdzie w jednej klasie uczył się m.in. z Edwardem Drozdem, Wojciechem Rybickim oraz Januarym Komańskim. Absolwent Warszawskiej Akademii Medycznej (1965). Od 1966 r. pracował w sanockim szpitalu.

Po wprowadzeniu stanu wojennego przedostał się na teren zakładu ZPG „Stomil” Sanok, gdzie wszedł w skład komitetu strajkowego i aktywnie uczestniczył w strajku okupacyjnym. 15 grudnia 1981 aresztowany na wniosek Wydziału Śledczego KWMO w Krośnie w związku z tym, że był aktywnym działaczem MKK NSZZ Solidarność i przewodniczącym Klubu Inteligencji Katolickiej. Internowany w Uhercach Mineralnych w okresie od 15 grudnia 1981 do 26 stycznia 1982. Spośród 72 internowanych z dawnego województwa krośnieńskiego był jedynym lekarzem specjalistą[3][4][5]. W późniejszym czasie rozpracowywany z powodu podejrzeń „o wrogą działalność w środowiskach”[6]. Aktywnie współpracował z innymi działaczami opozycji, rozprowadzając bezpłatne leki otrzymane z darów, głównie amerykańskich, mimo obowiązującego wówczas embarga.

Po upadku komunizmu był członkiem naczelnej rady lekarskiej I kadencji[7]. W 1993 roku kandydował do sejmu w okręgu nr 22 Krosno z listy komitetu KKW „Ojczyzna”, uzyskując z ostatniego miejsca na liście drugi najlepszy wynik, tuż po Stanisławie Zającu, który startował z pierwszego miejsca. Mimo że komitet osiągnął drugi wynik w okręgu, nie zdobył mandatu, ponieważ jako komitet koalicyjny nie przekroczył 8% progu wyborczego na poziomie krajowym[8]. W wyborach samorządowych 1994 uzyskał mandat radnego Rady Miasta Sanoka startując z listy Podkarpackie Forum Prawicy Koalicja Dla Sanoka[9]. W wyborach samorządowych 1998 uzyskał mandat radnego I Rady Powiatu Sanockiego startując z list AWS. Mandat radnego powiatu uzyskał jeszcze w wyborach w 2002 (Sanok – Rodzina – Sprawiedliwość) i w 2006 (Stowarzyszenie „Wiara – Tradycja – Rozwój”)[10].

Żonaty z Marią Koncewicz-Żyłka (lekarz specjalista pediatra, była radna miasta Sanoka), z którą ma trzech synów: Tomasza (inżynier rolnictwa), Bogumiła (lekarz specjalista chirurg) oraz Michała (brytyjski adwokat ds. międzynarodowych). Jego wuj Zygmunt Kędzior ps. „Kabel” dowodził w Bażanówce lokalną placówką AK. Innym z jego dalszych krewnych był również pułkownik Zygmunt Żyłka-Żebracki ps. "Żeliwa". Był przyjacielem i osobistym lekarzem represjonowanego księdza Adama Sudoła – wieloletniego proboszcza w Sanoku[11] oraz bliskim znajomym senatora Stanisława Zająca, który zginał w katastrofie smoleńskiej.

Wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Ziobro 2005 ↓, s. 1,6.
  2. Polska Podziemna. Delegatura Rządu na Kraj. Okręgowa Delegatura Kraków. [online], web.archive.org, 15 maja 2023 [dostęp 2024-04-20] [zarchiwizowane z adresu 2023-05-15] (pol.).
  3. a b Odznaczeni KWiS [online], web.archive.org, 1 października 2023 [dostęp 2024-04-20] [zarchiwizowane z adresu 2023-10-01].
  4. Adamski 1992 ↓, s. 61.
  5. Oberc W. Oberc F. 2005 ↓, s. 32,46.
  6. Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej [online], web.archive.org, 29 marca 2024 [dostęp 2024-04-20] [zarchiwizowane z adresu 2024-03-29].
  7. BIP - Naczelna Izba Lekarska [online], web.archive.org, 20 kwietnia 2024 [dostęp 2024-04-20] [zarchiwizowane z adresu 2024-04-20].
  8. Wybory do Sejmu w 1993 r. – Dane Wyborcze [online], danewyborcze.kbw.gov.pl [dostęp 2024-06-27].
  9. Mamy nową Radę!, „Tygodnik Sanocki”, 25 (137), Sanocka Biblioteka Cyfrowa, 24 czerwca 1994, s. 1,3 [dostęp 2024-05-14] (pol.).
  10. Sokół Sanok | Strona wyborcza [online], web.archive.org, 23 listopada 2023 [dostęp 2024-04-20] [zarchiwizowane z adresu 2023-11-23] (pol.).
  11. W Sanoku upamiętniono śp. księdza prałata Adama Sudoła [online], solidarność.org.pl | Region Podkarpacia w Krośnie, 3 maja 2021 [dostęp 2024-04-20] [zarchiwizowane z adresu 2023-11-20] (pol.).
  12. Odznaczenia dla działaczy opozycji antykomunistycznej i osób zasłużonych w krzewieniu idei czerwonokrzyskiej [online], Oficjalna strona Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, 14 czerwca 2024 [dostęp 2024-06-14] (pol.).
  13. Krzyże Wolności i Solidarności wręczone podczas Kongresu Pamięci Narodowej [online], web.archive.org, 4 grudnia 2023 [dostęp 2024-04-20] [zarchiwizowane z adresu 2023-12-04].
  14. 50 lat razem – Jubileusz Małżeński „Złote Gody. esanok.pl, 2018. [dostęp 2024-05-23].
  15. Pacjenci wybrali najlepszych lekarzy | Nowiny [online], web.archive.org, 20 kwietnia 2024 [dostęp 2024-04-20] [zarchiwizowane z adresu 2024-04-20].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]