58 Dywizjon Artylerii Lekkiej
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
ppłk Tadeusz Antoni Janowski |
| Działania zbrojne | |
| kampania wrześniowa | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
58 Dywizjon Artylerii Lekkiej (58 dal) – pododdział artylerii lekkiej Wojska Polskiego II RP.
Dywizjon nie występował w pokojowej organizacji wojska. Został sformowany w dniach 24-26 sierpnia 1939 roku w alarmie na bazie dywizjonu ćwiczebnego Szkoły Podchorążych Artylerii w Toruniu[1].
58 dal w kampanii wrześniowej
[edytuj | edytuj kod]Mobilizacja
[edytuj | edytuj kod]Zmobilizowany w mobilizacji alarmowej w grupie niebieskiej w dniach 24-26 sierpnia 1939 roku w Złotoryi koło Torunia. Wyposażony w armaty kal. 75 mm wz. 1897. Po zmobilizowaniu wymaszerował w kierunku Fordonu. Marszami nocnymi 30 sierpnia dotarł do wsi Jania Góra, gdzie zatrzymał się na biwaku. Znajdował się w składzie Armii „Pomorze” i 30 sierpnia został skierowany do 9 Dywizji Piechoty w rejon przedmościa bydgoskiego. Wieczorem 30 sierpnia przydzielony do 34 pułku piechoty i wraz z nim dotarł do Suchej. Wraz z 34 pp 58 dal stanowił odwód dowódcy 9 DP[2].
Działania bojowe
[edytuj | edytuj kod]1 września we wczesnych godzinach porannych rozpoczął marsz w rejon Mędromierz Mały, wylot lasu na Mędromierz. W godzinach popołudniowych 1 bateria wsparła broniący Gostycyna I batalion 34 pp. 58 dal bez 1 baterii zajął stanowiska ogniowe w lesie na północ od dworu Łysakowo z zadaniem wsparcia II/34 pp broniącego dworu Łysakowo i wzgórza na południe od miejscowości[3]. W rejonie Piła – Młyn wspierał walki 34 i 35 pułków piechoty 9 DP[1]. 2 września pod Klonowem walczył bateriami i pojedynczymi działonami z niemieckimi czołgami, a następnie nocą 2/3 września został wycofany w rejon Błądzimia. 3 września dołączył do zgrupowania dowódcy artylerii dywizyjnej płk. Mikołaja Alikowa w rejonie Jeziorek na północ od szosy Tuchola-Świecie. Po godz.6.00 nad stanowiskami artylerii pojawiły się samoloty niemieckie, które w trzech kolejnych nalotach wybiły większość koni w zaprzęgach dywizjonu[4]. Żołnierze dywizjonu częściowo rozproszyli się, a część pomaszerowała wraz z grupą płk. Alikowa jako pododdział piechoty, z którą przebił się w okolice Grudziądza[1].
Obsada dowódcza dywizjonu
[edytuj | edytuj kod]dowództwo dywizjonu i baterii[5]
- dowódca dywizjonu - ppłk art. Tadeusz Antoni Janowski[a]
- adiutant dywizjonu - kpt. art. Henryk Zdzisław Gawełczyk[b]
- oficer zwiadowczy - por. art. Jerzy Olszewski[c] †3 IX 1939[8]
- oficer ogniowy - ppor. rez. Lewicki
- oficer łączności - por. art. Teodor Jakimow[d]
- dowódca kolumny amunicyjnej - por. rez. Józef Kisielnicki
- dowódca 1 baterii - por. Bronisław Wiśniewski
- dowódca 2 baterii - kpt. Jan Wójcicki
- dowódca 3 baterii - kpt. Jan Pawlak
- oficer zwiadowczy - ppor. rez. Maciejewski
- oficer ogniowy - por. rez. Janusz Drecki
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ W marcu 1939 pełnił służbę w Centrum Wyszkolenia Artylerii w Toruniu na stanowisku dowódcy dywizjonu ćwiczebnego Szkoły Podchorążych Artylerii[6].
- ↑ W marcu 1939 pełnił służbę w Centrum Wyszkolenia Artylerii w Toruniu na stanowisku adiutanta dywizjonu ćwiczebnego Szkoły Podchorążych Artylerii[6].
- ↑ por. art. Jerzy Olszewski ur. 23 kwietnia 1911. W marcu 1939 pełnił służbę w Centrum Wyszkolenia Artylerii w Toruniu na stanowisku oficera 1. baterii ćwiczebnej Szkoły Podchorążych Artylerii[7].
- ↑ W marcu 1939 pełnił służbę w Centrum Wyszkolenia Artylerii w Toruniu na stanowisku oficera 2. baterii ćwiczebnej Szkoły Podchorążych Artylerii[6].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Galster 1975 ↓, s. 323.
- ↑ Dymek 2024 ↓, s. 29.
- ↑ Dymek 2024 ↓, s. 32.
- ↑ Izdebski 2000 ↓, s. 269-270.
- ↑ Izdebski 2000 ↓, s. 328-329.
- ↑ a b c Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 466.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 195, 466.
- ↑ Straty ↓, poz. 46 tu jako adiutant dywizjonu, poz. 51 tu poległ 13 IX 1939.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Przemysław Dymek: 34 Pułk Piechoty. Zarys historii wojennej pułków polskich w kampanii wrześniowej. Zeszyt 82. Pruszków: Oficyna Wydawnicza Ajaks, 2024. ISBN 978-83-66508-29-3.
- Karol Lucjan Galster: Księga Pamiątkowa Artylerii Polskiej 1914-1939. Londyn: Nakładem Koła Oficerów Artylerii Polskiej na Obczyźnie, 1975.
- Jerzy Izdebski: Dzieje 9 Dywizji Piechoty 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2000. ISBN 83-86842-62-8.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2022-03-28].