(Translated by https://www.hiragana.jp/)
Antoni Pietkiewicz (pisarz) – Wikipedia, wolna encyklopedia Przejdź do zawartości

Antoni Pietkiewicz (pisarz)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Adam Pług)
Antoni Pietkiewicz
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

23 października 1823
Zamość k. Mińska

Data i miejsce śmierci

2 listopada 1903
Warszawa

Zawód, zajęcie

Polski pisarz i publicysta.

Multimedia w Wikimedia Commons
Teksty w Wikiźródłach
Grób Antoniego Pietkiewicza na cmentarzu Powązkowskim

Antoni Pietkiewicz, ps. Adam Pług (ur. 23 października 1823 we wsi Zamość[1] powiatu słuckiego guberni mińskiej, zm. 2 listopada 1903 w Warszawie[2]) – polski pisarz, biograf, publicysta i tłumacz.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W młodości mieszkał w Borku Żukowym, gdzie jego rodzice byli nadleśniczymi w dobrach Radziwiłłów[3].

W latach 1858–1862 kierownik szkoły męskiej w Żytomierzu. Za udział w organizacji powstańczej został zesłany do Owrucza. Po powrocie został nauczycielem domowym na Podolu (jako guwerner przepracował w sumie ćwierć wieku). W latach 1864–1866 więziony w Kijowie. Od 1874 przebywał w Warszawie[2].

Współredaktor (1875–1879) i redaktor (1879–1890) „Kłosów” oraz „Wędrowca” (1894–1899)[2]. Współpracownik czasopism warszawskich i wileńskich. Redaktor naczelny (1891–1903) Wielkiej encyklopedii powszechnej ilustrowanej.

Był przedstawicielem tradycjonalistycznego nurtu romantyzmu[2]. Tworzył powieści społeczno-obyczajowe, opowiadania i gawędy pisane wierszem. Ogłosił kilka zbiorów poezji: Zagon rodzinny (1854, 3 tomy), poematów: (Sroczka 1867) i powieści: (główny jego utwór Duch i krew 1859, 2 t., II. wyd. 1897[4][5]; Oficjalista 1866–1867), oraz Bakałarze (1875)[2]. Ponadto był autorem życiorysów Syrokomli (1862), Kraszewskiego (1880), Odyńca (1885) i Deotymy – Jadwigi Łuszczewskiej (1900)[6].

Tłumaczył utwory W. Hugo i W. Szekspira[7].

Pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 84-5-30)[8].

Upamiętnienie

[edytuj | edytuj kod]

W 1923 jego pseudonimem nazwano ulicę w warszawskiej dzielnicy Ochota[9].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Zamość (3), pow. słucki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 384.
  2. ↑ a b c d e Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 634. ISBN 83-01-08836-2.
  3. ↑ Żukowy (1) Borek, pow. miński, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 851.
  4. ↑ Antoni Pietkiewicz, Duch i krew : kilka zarysów z życia towarzyskiego. T. 1 [online], polona.pl [dostęp 2019-02-28].
  5. ↑ Antoni Pietkiewicz, Duch i krew : kilka zarysów z życia towarzyskiego. T. 2 [online], polona.pl [dostęp 2019-02-28].
  6. ↑ Antoni Pietkiewicz, Deotyma (Jadwiga Łuszczewska) : pamiątka jubileuszowa 1852-1897 [online], polona.pl [dostęp 2019-02-28].
  7. ↑ Dramaty Szekspira w przekładzie Antoniego Pietkiewicza oraz omówienie jego sylwetki i strategii tłumaczenia dostępne są w cyfrowym repozytorium Polski Szekspir UW.
  8. ↑ Cmentarz Stare Powązki: ANTONI PIETKIEWICZ ps. ADAM PŁUG, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-02-16].
  9. ↑ Kwiryna Handke: Słownik nazewnictwa Warszawy. Warszawa: Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy, 1998, s. 345. ISBN 83-86619-97X.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Wielka Encyklopedia Powszechna PWN (1962-1969)
  • Ilustrowana Encyklopedia Trzaski, Everta i Michalskiego (1924-1927)
  • Wielka Ilustrowana Encyklopedia Gutenberga (1934-1939)

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Antoni_Pietkiewicz_(pisarz)&oldid=74806673”