(Translated by https://www.hiragana.jp/)
Aleksander Kiszkowski – Wikipedia, wolna encyklopedia Przejdź do zawartości

Aleksander Kiszkowski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aleksander Kiszkowski
Ilustracja
podpułkownik piechoty podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia

22 maja 1892
Stefanówka, gubernia kijowska, Imperium Rosyjskie

Data i miejsce śmierci

wiosna 1940
Charków, USRR, ZSRR

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Formacja

I Korpus Polski

Jednostki

19 Pułk Piechoty Odsieczy Lwowa
Batalion Podchorążych Rezerwy Piechoty Nr 6
Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty
2 Pułk Piechoty Legionów
70 Pułk Piechoty
Ośrodek Zapasowy 17 Dywizji Piechoty

Stanowiska

dowódca batalionu piechoty
zastępca dowódcy pułku piechoty
dowódca ośrodka zapasowego

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Medal Niepodległości Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Aleksander Kiszkowski (ur. 22 maja 1892 w Stefanówce, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – podpułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Adolfa i Konstancji z Siwków[1]. W latach 1916–1917 w czasie I wojny światowej służył w armii rosyjskiej. Od 1918 roku służył w I Korpusie Polskim w Rosji. Do Polski powrócił w 1918 roku, wstąpił do Wojska Polskiego i został przydzielony do 19 pułku piechoty. Z pułkiem brał udział w obronie Lwowa.

Po zakończeniu działań wojennych pozostał w wojsku został zweryfikowany do stopnia kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku. W 1923 roku pełnił służbę w 19 pułku piechoty we Lwowie[2]. W 1924 roku był oficerem sztabu dowódcy piechoty dywizyjnej 5 Dywizji Piechoty we Lwowie, pozostając oficerem nadetatowym 19 pp[3]. 18 lutego 1928 roku awansował do stopnia majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 i 185. lokatą w korpusie oficerów piechoty. Wiosną 1928 roku został przesunięty w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty nr 6 w Zaleszczykach ze stanowiska dowódcy kompanii na stanowisko wykładowcy[4][5]. W lipcu 1929 roku został przeniesiony z byłego batalionu podchorążych rezerwy piechoty nr 6 w Zaleszczykach do Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty w Zambrowie na stanowisko dowódcy batalionu[6][7]. W 1933 roku został dowódcą batalionu w 2 pułku piechoty Legionów w Sandomierzu. 7 czerwca 1934 roku został przeniesiony do 70 pułku piechoty w Pleszewie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[8]. W 1938 roku zajmowane przez niego stanowisko zostało nazwane I zastępcą dowódcy pułku. W sierpniu 1939 roku, w czasie mobilizacji, został dowódcą Ośrodka Zapasowego 17 Wielkopolskiej Dywizji Piechoty.

W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku – po agresji ZSRR na Polskę – w nieznanych okolicznościach dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku[1]. Wiosną 1940 roku został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany potajemnie w bezimiennej mogile zbiorowej w Piatichatkach[1], gdzie od 17 czerwca 2000 roku mieści się oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[9].

5 października 2007 roku minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień pułkownika[10][11][12]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[13][14][15].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Upamiętnienie

[edytuj | edytuj kod]

14 maja 2010 uczniowie Zespołu Szkół Elektronicznych i Ogólnokształcących w Przemyślu zasadzili „Dąb Pamięci” pułkownika Aleksandra Kiszkowskiego.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 224.
  2. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 179, 420.
  3. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 67, 168, 383.
  4. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 174.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 126, 185.
  6. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 sierpnia 1929 roku, s. 299.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 33, 805.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 153.
  9. ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.
  10. ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 5 [dostęp 2024-10-24] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (pol.).
  11. ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  12. ↑ Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 [dostęp 2024-09-17] (pol.).
  13. ↑ Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26] (pol.).
  14. ↑ Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], policja.pl, s. 1-4 [dostęp 2024-08-28] (pol.).
  15. ↑ „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2023-09-15].
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 26 lutego 1921 roku, s. 341.
  17. ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 96 „za zasługi w służbie wojskowej”.
  18. ↑ M.P. z 1932 r. nr 167, poz. 198 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Aleksander_Kiszkowski&oldid=75037662”