Aleksander von Benckendorff

Aleksander von Benckendorff
Александр Христофорович Бенкендорф
	; Portret Aleksandra von Benckendorffa pędzla Gearge'a Dave'a
	generał kawalerii
Data i miejsce urodzenia	4 lipca 1783 ; Tallin
Data i miejsce śmierci	5 października 1844 ; Petersburg
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego
Jednostki	III Oddział Kancelarii Osobistej Jego Cesarskiej Mości
Stanowiska	szef rosyjskiej tajnej policji
	Odznaczenia

Aleksander von Benckendorff (ros.: Александр Христофорович Бенкендорф; ur. 4 lipca 1783 w Tallinnie, Estonia, zm. 5 października 1844 w Petersburgu, Rosja) – generał kawalerii (ros. генерал от кавалерии^[a]) armii Imperium Rosyjskiego oraz szef carskiej tajnej policji, wolnomularz^[1]

Jako szef III Oddziału Kancelarii Osobistej Jego Cesarskiej Mości (tzn. rosyjskiej tajnej policji) rozwinął sieć szpiegów i środki represji w państwie. Powołanie przez cara Mikołaja I 6 lipca 1826 roku III Oddziału było jedną z odpowiedzi na powstanie dekabrystów. Tajna policja miała być „spoiwem” przemieniającym rządzących i rządzonych w monolit, w którym nie byłoby możliwe pojawienie się jakiejkolwiek niezależnej myśli politycznej^[2].

Organizacja, licząca początkowo zaledwie 16 funkcjonariuszy, rozrastała się w szybkim tempie, ale efekty jej działań były odwrotne od zamierzonych, prowadziły bowiem do ugruntowania w rządzących złudnego przekonania, że w Rosji panuje ład, co ich usypiało^[3]. W roku 1830, w swym dorocznym raporcie Benckendorff donosił Mikołajowi, że wbrew temu co działo się we Francji i w Belgii „żadne zgubne idee nie pojawiły się w cesarstwie”. Kilka dni później wybuchło powstanie listopadowe^[4].

Obok Mienszykowa, Kisielowa, Daszkowa i Nesselrode'a hrabia Benckendorff był członkiem ścisłego grona doradców i przyjaciół Mikołaja I. Był mu całkowicie oddany^[5].

Wiosną 1844 roku udał się w podróż do Niemiec i w drodze powrotnej (23 września 1844 st.stylu) nagle zmarł.

Jego brat Konstantin von Benckendorff również był rosyjskim generałem. Siostrą obu braci była znana w dyplomatycznym świecie księżna Dorothea von Lieven.

W 1830 odznaczony Orderem Orła Białego^[6].

Uwagi

↑ Stopień odpowiadający generałowi broni.

Przypisy

↑ Ludwik Hass: Wolnomularstwo w Europie środkowo-wschodniej w XVIII i XIX wieku, Warszawa 1982, s.304.
↑ W. Karpiński, s.90.
↑ W. Karpiński, s.97.
↑ W.B. Lincoln, s.140-141.
↑ W.B. Lincoln, s.168.
↑ Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008, s. 292.

Bibliografia

Chusteczka imperatora. W: Wojciech Karpiński: Cień Metternicha: Szkice. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1982. ISBN 83-06-00859-6.
W. Bruce Lincoln: Mikołaj I. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1988. ISBN 83-06-01610-6.

[1] Stopień odpowiadający generałowi broni.

[2] Ludwik Hass: Wolnomularstwo w Europie środkowo-wschodniej w XVIII i XIX wieku, Warszawa 1982, s.304.

[3] W. Karpiński, s.90.

[4] W. Karpiński, s.97.

[5] W.B. Lincoln, s.140-141.

[6] W.B. Lincoln, s.168.

[7] Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008, s. 292.

[a]

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]