(Translated by https://www.hiragana.jp/)
Alexander Graf Lambsdorff – Wikipedia, wolna encyklopedia Przejdź do zawartości

Alexander Graf Lambsdorff

Przejrzana
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Alexander Graf Lambsdorff
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

5 listopada 1966
Kolonia

Przynależność polityczna

FDP

Alexander Sebastian Léonce von der Wenge Graf Lambsdorff (ur. 5 listopada 1966 w Kolonii) – niemiecki polityk i dyplomata, poseł do Parlamentu Europejskiego VI, VII i VIII kadencji, deputowany do Bundestagu, ambasador Niemiec w Rosji.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Po uzyskaniu dyplomu z historii, w latach 1991–1993 w ramach stypendium Programu Fulbrighta studiował stosunki międzynarodowe na Uniwersytecie Georgetown. Był stażystą w Komisji Europejskiej, następnie pracownikiem Fundacji im. Friedricha Naumanna w Tallinnie. Po odbyciu szkolenia dyplomatycznego od połowy lat 90. pozostawał zatrudniony w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Pełnił m.in. funkcję attaché prasowego w ambasadzie Niemiec w Waszyngtonie.

Został działaczem Wolnej Partii Demokratycznej, zasiadł też we władzach Partii Europejskich Liberałów, Demokratów i Reformatorów. W 2004 uzyskał mandat posła do Parlamentu Europejskiego. W PE VI kadencji został w 2007 wiceprzewodniczącym Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów. W 2009 i w 2014 skutecznie ubiegał się o reelekcję. W wyborach w 2017 i 2021 był natomiast wybierany w skład Bundestagu[1][2].

W 2023 powrócił do służby dyplomatycznej, obejmując funkcję ambasadora Niemiec w Federacji Rosyjskiej[3].

Jego krewnym był polityk Otto Graf Lambsdorff[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Bundestagswahl 2017: Gewählte auf Landeslisten und in Wahlkreisen. bundeswahlleiter.de. [dostęp 2017-09-26]. (niem.).
  2. Bundestagswahl 2021: Gewählte in Landeslisten und Wahlkreisen. bundeswahlleiter.de. [dostęp 2021-09-27]. (niem.).
  3. Nowy ambasador Niemiec w Rosji. Nietypowe powitanie. dw.com, 16 sierpnia 2023. [dostęp 2023-08-27].
  4. Gert Stuby: Alexander Graf Lambsdorff: Der Neffe vom Onkel Otto. taz.de, 25 maja 2011. [dostęp 2023-08-27]. (niem.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]