Amon (demon)[edytuj]
Amon – w tradycji okultystycznej, demon, najpotężniejszy i najsurowszy z markizów piekła. Znany również pod imieniem Aamon. Rozporządza 40 legionami duchów. W Sztuce Goecji jest siódmym, a w Pseudomonarchii Daemonum piątym duchem. Jego pierwowzorem jest egipski bóg Amon.
W demonologii
[edytuj | edytuj kod]By go przywołać i podporządkować potrzebna jest jego pieczęć, która według Sztuki Goecji powinna być zrobiona ze srebra.
Zna tajemnicę przeszłości i przyszłości, którą może podzielić się z przyzywającym. Wywołuje zemstę i sprowadza odwety. Może pogodzić poróżnionych przyjaciół. Potrafi ziać ogniem.
Ukazuje się pod postacią wilka, który ma ogon w postaci węża. Jednakże na rozkaz maga może przyjąć postać człowieka z głową przypominającą łeb kruka, który ma duże kły. Jeśli przyzywający ma odpowiednią moc, może on przybrać postać zwykłego człowieka z głową kruka.
W grach:
- Pojawia się w grach Shadow Hearts i Shadow Hearts: Covenant, które ukazały się na PlayStation 2. Jest jednym z sześciu najpotężniejszych tam demonów.
- W grze fabularnej Dungeons & Dragons, w podręczniku Księga Potworów (Monster Manual) jest opisywany jako główny książę demonów. Pojawia się również w dodatku Tome of Magic: Pact, Shadow, and True Name Magic, gdzie można z nim podpisać pakt w zamian za władzę. Jego wygląd jest taki sam jak w Sztuce Goecji.
- Jednym z Sinistrali w grze Lufia jest Amon.
- Pojawia się w grach z serii Demon's Crest wydawanych przez Capcom.
- W grze Final Fantasy XI jest członkiem Dark Kindred.
- Pojawia się również w Cube Escape: Paradox od Rusty Lake
W literaturze:
- W japońskim komiksie Devilman jest demonem głównego bohatera Akira Fudo i razem tworzą tytułową postać.
- Pojawia się w japońskim komiksie Witch Hunter Robin.
- Pojawia się również w książce Umberta Eco Imię róży, powołuje się na niego Remigiusz z Varagine[1].
- Pojawia się w japońskim komiksie Magi: The Labirynth of Magic i jego drugiej części Magi: The Kingdom of Magic, jako dżin jednego z głównych bohaterów o imieniu Alibaba.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Umberto Eco: Imię róży. Mediasat Poland, s. 388, seria: Kolekcja Gazety Wyborczej. ISBN 83-89651-50-5.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- MacGregor Mathers, Aleister Crowley: Goecja wg Aleistera Crowleya. Dariusz Misiuna (oprac. i tłum.). Wrocław: FOX, 2000, s. 56. ISBN 83-913114-5-7.
- Collin de Plancy: Słownik wiedzy tajemnej. Warszawa-Kraków: Oficyna Wydawnicza POLCZEK Polskiego Czerwonego Krzyża, 1993, s. 13. ISBN 83-85272-11-9.