(Translated by https://www.hiragana.jp/)
Anders Bardal – Wikipedia, wolna encyklopedia Przejdź do zawartości

Anders Bardal

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Anders Bardal
Ilustracja
Anders Bardal
Data i miejsce urodzenia

24 sierpnia 1982
Steinkjer

Klub

Steinkjer Skiklubb

Wzrost

184 cm

Debiut w PŚ

3 lutego 2001 w Willingen (28. miejsce)

Pierwsze punkty w PŚ

3 lutego 2001 w Willingen (28. miejsce)

Pierwsze podium w PŚ

17 marca 2007 w Oslo (3. miejsce)

Pierwsze zwycięstwo w PŚ

27 stycznia 2008 w Zakopanem

Rekord życiowy

227,0 m na Letalnicy w Planicy (17 marca 2011)[a]

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Norwegia
Igrzyska olimpijskie
brąz Vancouver 2010 duża druż.
brąz Soczi 2014 normalna
Mistrzostwa świata
złoto Val di Fiemme 2013 normalna
złoto Falun 2015 duża druż.
srebro Sapporo 2007 duża druż.
srebro Liberec 2009 duża druż.
srebro Oslo 2011 normalna druż.
srebro Oslo 2011 duża druż.
srebro Falun 2015 norm. druż. miesz.
Mistrzostwa świata w lotach
srebro Planica 2010 drużynowo
srebro Harrachov 2014 indywidualnie
brąz Oberstdorf 2008 drużynowo
Mistrzostwa świata juniorów
srebro Štrbské Pleso 2000 drużynowo
Puchar Świata w skokach narciarskich
Kryształowa kula
2011/2012
2. miejsce
2012/2013
Letnie Grand Prix
brąz 3. miejsce
2013
Puchar Kontynentalny
złoto 1. miejsce
2004/2005
złoto 1. miejsce
2005/2006
Letni Puchar Kontynentalny
brąz 3. miejsce
2005
Inne
złoto Medal Holmenkollen
2015
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Anders Bardal (wym. [ɑneʂ bɑːrdɑːl]; ur. 24 sierpnia 1982 w Steinkjer) – norweski skoczek narciarski, reprezentant Steinkjer Skiklubb, zdobywca Pucharu Świata w sezonie 2011/2012, drugi zawodnik sezonu 2012/2013, mistrz świata w skokach narciarskich z 2013, czterokrotny wicemistrz świata w skokach narciarskich, brązowy medalista igrzysk olimpijskich, srebrny i brązowy medalista mistrzostw świata w lotach narciarskich, dwukrotny zwycięzca klasyfikacji generalnej Pucharu Kontynentalnego.

Przebieg kariery

[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy skok oddał w 1989 w wieku 7 lat. W Pucharze Świata zadebiutował w 2001 podczas konkursu w Willingen. Wówczas również zdobył pierwsze w karierze punkty Pucharu Świata. W sezonie 2001/2002 został włączony do norweskiej kadry A. Startował cały sezon, ale ani razu nie znalazł się w pierwszej dziesiątce pucharowych zawodów (choć i tak zakończył sezon jako drugi najlepszy Norweg po Roarze Ljøkelsøyu). Kiedy reprezentację Norwegii objął Mika Kojonkoski do kadry A włączeni zostali Sigurd Pettersen, Bjørn Einar Romøren i Lars Bystøl. Bardal przez kilka następnych sezonów sukcesy odnosił głównie w Pucharze Kontynentalnym, wygrywając ten cykl w sezonach 2004/2005 i 2005/2006. W Pucharze Świata nie miał pewnego miejsca w kadrze. 14 grudnia 2003 w Titisee-Neustadt zajął czwarte miejsce. Regularnie zaczął startować w sezonie 2005/2006, ale wówczas dobre występy zaliczył jedynie podczas słabo obsadzonych konkursów na skoczni Ōkurayama w Sapporo, gdzie dwukrotnie zajął szóste miejsce.

Przełomowy był dla niego sezon 2006/2007, w którym 17 marca 2007 na skoczni Holmenkollbakken w Oslo pierwszy raz stanął na podium zawodów Pucharu Świata, a w pierwszej dziesiątce był w sumie sześć razy. Sezon ten ukończył na 16. miejscu. W kolejnym sezonie osiągnął jeszcze lepsze wyniki – 27 stycznia 2008 w Zakopanem odniósł swoje pierwsze zwycięstwo w zawodach PŚ oraz jeszcze czterokrotnie stawał na podium, w efekcie czego zajął piąte miejsce w klasyfikacji końcowej PŚ. 15 marca 2008 w Planicy ustanowił swój rekord życiowy w długości skoku, wynoszący 225,5 m, a w konkursie skoczył 232,5 m, jednak podparł skok.

W sezonie 2008/2009 ani razu nie stanął na podium (dwukrotnie zajmował 4. miejsce), ale ukończył go po raz drugi w karierze w czołowej dziesiątce – na miejscu dziesiątym. W sezonie 2009/2010 przeżywał kryzys formy, przez co przez pół sezonu nie występował w zawodach Pucharu Świata. Zwyżkę formę zanotował dopiero w lutym, dzięki czemu znalazł się w kadrze Norwegii na igrzyska olimpijskie w Vancouver. W konkursach indywidualnych był 18. na skoczni normalnej i 22. na dużej, natomiast w konkursie drużynowym wywalczył brązowy medal. Zima skończyła się dla niego najwyższym w sezonie, jedenastym miejscem na zakończenie cyklu Pucharu Świata 2009/2010 (w klasyfikacji końcowej zajął 36. miejsce) oraz srebrnym medalem konkursu drużynowego mistrzostw świata w lotach narciarskich w Planicy.

W sezonie 2010/2011 prezentował nierówną formę. Rozpoczął od pozycji na przełomie pierwszej i drugiej dziesiątki, jednak później zanotował regres, nie kwalifikując się kilkukrotnie do drugich serii konkursów. Po przerwie w startach, powrócił do rywalizacji na mistrzostwach świata w Oslo i zajął dwa miejsca w czołowej „10” - 9. na skoczni K-95 i 7. na K-120. W trzech ostatnich konkursach sezonu, najpierw Lahti, a następnie dwukrotnie w Planicy, Bardal był kolejno - 4., 5. i 5. W sezonie 2011/2012 wielokrotnie plasował się w czołówce konkursów Pucharu Świata, a w trzech z nich – w Engelbergu, Tauplitz i Willingen – zwyciężył, co pozwoliło mu zdobyć w tym sezonie Kryształową Kulę z dorobkiem 1325 punktów. Tym samym stał się trzecim Norwegiem, który zwyciężył w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata, po Espenie Bredesenie i Vegardzie Opaasie.

W kolejnych dwóch sezonach odniósł 3 zwycięstwa (jedno w sezonie 2012/2013 i dwa w sezonie 2013/2014). W klasyfikacji końcowej Pucharu Świata był, kolejno, 2. (2013) i 4. (2014). Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2013. Zdobył złoty medal w indywidualnym konkursie skoków narciarskich na skoczni normalnej. Na skoczni dużej był 11. W zawodach drużynowych (mieszanych i męskich) zajął dwukrotnie 4. miejsce[1]. Z kolei z Igrzysk Olimpijskich w Soczi w 2014 wrócił z brązowym medalem wywalczonym w konkursie indywidualnym na skoczni normalnej. Również w 2014 został w Harrachovie wicemistrzem świata w lotach narciarskich, ustępując jedynie Severinovi Freundowi.

W sezonie 2014/2015 doznał kontuzji i wahań formy, zdobył jednak dwa medale mistrzostw świata w Falun – złoty w konkursie drużynowym na dużej skoczni oraz srebrny w konkursie drużyn mieszanych. Indywidualnie Bardal był szósty zarówno na skoczni normalnej, jak i dużej.

19 marca 2015 ogłosił zakończenie kariery sportowej[2][3].

Jest nieoficjalnym rekordzistą skoczni Granåsen w Trondheim, gdzie skoczył 146 metrów[4].

Bardal skakał na nartach firmy Fischer i używał wiązań Win Air.

Igrzyska olimpijskie

[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie

[edytuj | edytuj kod]
2002 Stany Zjednoczone Salt Lake City/Park City – 27. miejsce (K-90), 25. miejsce (K-120)
2010 Kanada Vancouver/Whistler – 18. miejsce (K-95), 22. miejsce (K-125)
2014 Rosja Soczi/Krasnaja Polana – brązowy medal (K-95), 16. miejsce (K-125)

Drużynowo

[edytuj | edytuj kod]
2002 Stany Zjednoczone Salt Lake City/Park City – 9. miejsce[b]
2010 Kanada Vancouver/Whistler – brązowy medal[c]
2014 Rosja Soczi/Krasnaja Polana – 6. miejsce[d]

Starty A. Bardala na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
27. 10 lutego 2002 Stany Zjednoczone Park City Utah Olympic Park K-90 — indywid. 91,0 m 89,0 m 227,0 pkt 42,0 pkt Simon Ammann
25. 13 lutego 2002 Stany Zjednoczone Park City Utah Olympic Park K-120 — indywid. 118,5 m 114,5 m 212,9 pkt 68,5 pkt Simon Ammann
9. 18 lutego 2002 Stany Zjednoczone Park City Utah Olympic Park K-120 — druż.[b] 121,0 m 117,5 m 790,8 pkt (224,8 pkt) 126,0 pkt Niemcy
18. 13 lutego 2010 Kanada Whistler Whistler Olympic Park K-95 HS-106 indywid. 98,0 m 100,0 m 242,5 pkt 34,0 pkt Simon Ammann
22. 20 lutego 2010 Kanada Whistler Whistler Olympic Park K-125 HS-140 indywid. 119,0 m 124,0 m 211,4 pkt 72,2 pkt Simon Ammann
3. 22 lutego 2010 Kanada Whistler Whistler Olympic Park K-125 HS-140 druż.[c] 128,0 m 127,0 m 1030,3 pkt (235,5 pkt) 77,6 pkt Austria
3. 9 lutego 2014 Rosja Krasnaja Polana Russkije Gorki K-95 HS-106 indywid. 101,5 m 98,5 m 264,1 pkt 13,9 pkt Kamil Stoch
16. 15 lutego 2014 Rosja Krasnaja Polana Russkije Gorki K-125 HS-140 indywid. 127,5 m 127,5 m 246,5 pkt 32,2 pkt Kamil Stoch
6. 17 lutego 2014 Rosja Krasnaja Polana Russkije Gorki K-125 HS-140 druż.[d] 137,5 m 133,0 m 990,7 pkt (272,5 pkt) 50,4 pkt Niemcy

Mistrzostwa świata

[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie

[edytuj | edytuj kod]
2007 Japonia Sapporo – 16. miejsce (K-90)
2009 Czechy Liberec – 12. miejsce (K-90), 5. miejsce (K-120)
2011 Norwegia Oslo – 9. miejsce (K-95), 7. miejsce (K-120)
2013 Włochy Val di Fiemme/Predazzo – złoty medal (K-95), 11. miejsce (K-120)
2015 Szwecja Falun – 6. miejsce (K-90), 6. miejsce (K-120)

Drużynowo

[edytuj | edytuj kod]
2007 Japonia Sapporo – srebrny medal[e]
2009 Czechy Liberec – srebrny medal[c]
2011 Norwegia Oslo – srebrny medal (K-95)[f],srebrny medal (K-120)[c]
2013 Włochy Val di Fiemme/Predazzo – 4. miejsce (drużyna mieszana/K-95)[g], 4. miejsce (K-120)[h]
2015 Szwecja Falun – srebrny medal (drużyna mieszana/K-90)[i], złoty medal (K-120)[j]

Starty A. Bardala na mistrzostwach świata – szczegółowo

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
2.srebro 25 lutego 2007 Japonia Sapporo Ōkurayama K-120 HS-134 druż.[e] 119,0 m 114,5 m 953,3 pkt (212,3 pkt) 56,9 pkt Austria
16. 3 marca 2007 Japonia Sapporo Miyanomori K-90 HS-98 indywid. 91,5 m 92,0 m 235,0 pkt 42,0 pkt Adam Małysz
12. 21 lutego 2009 Czechy Liberec Ještěd K-90 HS-100 indywid. 97,5 m 94,5 m 252,5 pkt 29,5 pkt Wolfgang Loitzl
5. 27 lutego 2009 Czechy Liberec Ještěd K-120 HS-134 indywid. 131,0 m —[k] 135,8 pkt 5,5 pkt Andreas Küttel
2.srebro 28 lutego 2009 Czechy Liberec Ještěd K-120 HS-134 druż.[c] 128,0 m 133,0 m 1000,8 pkt (269,3 pkt) 33,5 pkt Austria
9. 26 lutego 2011 Norwegia Oslo Midtstubakken K-95 HS-106 indywid. 97,0 m 98,5 m 232,6 pkt 36,6 pkt Thomas Morgenstern
2.srebro 27 lutego 2011 Norwegia Oslo Midtstubakken K-95 HS-106 druż.[f] 105,5 m 101,0 m 1000,5 pkt (255,9 pkt) 25,0 pkt Austria
7. 3 marca 2011 Norwegia Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 indywid. 133,5 m 125,0 m 263,8 pkt 13,7 pkt Gregor Schlierenzauer
2.srebro 5 marca 2011 Norwegia Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 druż.[c] 127,5 m —[k] 456,4 pkt (119,9 pkt) 43,6 pkt Austria
1.złoto 23 lutego 2013 Włochy Val di Fiemme Trampolino Dal Ben K-95 HS-106 indywid. 103,5 m 100,0 m 252,6 pkt —
4. 24 lutego 2013 Włochy Val di Fiemme Trampolino Dal Ben K-95 HS-106 druż. mix[g] 100,5 m 101,0 m 969,3 pkt (264,3 pkt) 41,7 pkt Japonia
11. 28 lutego 2013 Włochy Val di Fiemme Trampolino Dal Ben K-120 HS-134 indywid. 127,5 m 129,0 m 276,4 pkt 19,4 pkt Kamil Stoch
4. 2 marca 2013 Włochy Val di Fiemme Trampolino Dal Ben K-120 HS-134 druż.[g] 128,5 m 129,0 m 1117,3 pkt (291,6 pkt) 18,6 pkt Austria
6. 21 lutego 2015 Szwecja Falun Lugnet K-90 HS-100 indywid. 93,0 m 91,5 m 238,2 pkt 14,5 pkt Rune Velta
2.srebro 22 lutego 2015 Szwecja Falun Lugnet K-90 HS-100 druż. mix.[i] 92,5 m 89,5 m 915,6 pkt (222,4 pkt) 2,3 pkt Niemcy
6. 26 lutego 2015 Szwecja Falun Lugnet K-120 HS-134 indywid. 131,5 m 122,0 m 236,5 pkt 32,2 pkt Severin Freund
1.złoto 28 lutego 2015 Szwecja Falun Lugnet K-120 HS-134 druż.[j] 125,0 m 125,5 m 872,6 pkt (228,5 pkt) —

Mistrzostwa świata w lotach

[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie

[edytuj | edytuj kod]
2002 Czechy Harrachov – 15. miejsce
2008 Niemcy Oberstdorf – 18. miejsce
2012 Norwegia Vikersund – 7. miejsce
2014 Czechy Harrachov – srebrny medal

Drużynowo

[edytuj | edytuj kod]
2008 Niemcy Oberstdorf – brązowy medal[f]
2010 Słowenia Planica – srebrny medal[l]
2012 Norwegia Vikersund – 4. miejsce[m]

Starty A. Bardala na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Skok 3 Skok 4 Nota Strata Zwycięzca
15. 9-10 marca 2002 Czechy Harrachov Čerťák K-185 — indywid. 183,0 m 157,0 m —[k] —[k] 307,3 pkt 89,0 pkt Sven Hannawald
18. 22-23 lutego 2008 Niemcy Oberstdorf Im. Heiniego Klopfera K-185 HS-213 indywid. 178,5 m 194,0 m 193,5 m 192,5 m 717,7 pkt 117,7 pkt Gregor Schlierenzauer
3.brąz 24 lutego 2008 Niemcy Oberstdorf Im. Heiniego Klopfera K-185 HS-213 druż.[f] 177,0 m 183,5 m 1453,2 pkt (335,6 pkt) 100,1 pkt Austria
2.srebro 21 marca 2010 Słowenia Planica Letalnica K-185 HS-215 druż.[l] 179,5 m 189,5 m 1542,3 pkt (344,8 pkt) 99,1 pkt Austria
7. 24-25 lutego 2012 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-195 HS-225 indywid. 212,0 m 203,5 m —[k] —[k] 360,3 pkt 48,4 pkt Robert Kranjec
4. 26 lutego 2012 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-195 HS-225 druż.[m] 194,5 m 211,0 m 1542,2 pkt (381,9 pkt) 106,2 pkt Austria
2.srebro 14-15 marca 2014 Czechy Harrachov Čertak K-185 HS-205 indywid. 203,5 m 188,0 m —[k] —[k] 379,9 pkt 11,1 pkt Severin Freund

Mistrzostwa świata juniorów

[edytuj | edytuj kod]

Drużynowo

[edytuj | edytuj kod]
1999 Austria Saalfelden – 6. miejsce[n]
2000 Słowacja Szczyrbskie Jezioro – srebrny medal[o]

Starty A. Bardala na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
6. 4 lutego 1999 Austria Saalfelden Bibergschanze K-85 druż.[n] 79,5 m 83,5 m 886,0 pkt (211,0 pkt) 76,0 pkt Austria
2.srebro 27 stycznia 2000 Słowacja Szczyrbskie Jezioro MS 1970 B K-90 druż.[o] 86,0 m 91,0 m 904,0 pkt (225,0 pkt) 13,0 pkt Austria

Zimowy olimpijski festiwal młodzieży Europy

[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie

[edytuj | edytuj kod]
1999 Słowacja Poprad/Szczyrbskie Jezioro – 19. miejsce

Drużynowo

[edytuj | edytuj kod]
1999 Słowacja Poprad/Szczyrbskie Jezioro – 7. miejsce[p]

Puchar Świata

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[5]
2000/2001 53.
2001/2002 36.
2002/2003 42.
2003/2004 32.
2004/2005 54.
2005/2006 27.
2006/2007 16.
2007/2008 5.
2008/2009 10.
2009/2010 36.
2010/2011 14.
2011/2012 1.
2012/2013 2.
2013/2014 4.
2014/2015 18.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Przypisy
1. 27 stycznia 2008 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 137,0 m —[k] 149,1 pkt —
2. 17 grudnia 2011 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-137 130,5 m 133,0 m 266,2 pkt —
3. 15 stycznia 2012 Austria Tauplitz/Bad Mitterndorf Kulm K-185 HS-200 197,5 m 183,5 m 364,9 pkt * Loty 2011/2012
4. 12 lutego 2012 Niemcy Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-145 145,5 m 148,0 m 277,0 pkt * FTT 2012
5. 9 stycznia 2013 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 130,0 m 128,0 m 264,4 pkt —
6. 19 stycznia 2014 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 131,5 m —[k] 127,0 pkt —
7. 7 marca 2014 Norwegia Trondheim Granåsen K-124 HS-140 136,5 m 131,0 m 269,3 pkt —

Miejsca na podium

[edytuj | edytuj kod]
Sezon PŚ 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce Razem
2006/2007 - - 1 1
2007/2008 1 2 2 5
2008/2009 - - - -
2009/2010 - - - -
2010/2011 - - - -
2011/2012 3 4 5 12
2012/2013 1 2 3 6
2013/2014 2 4 3 9
2014/2015 - 1 - 1
Suma 7 13 14 34

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 17 marca 2007 Norwegia Oslo Holmenkollbakken K-115 HS-128 125,5 m 117,0 m 254,0 pkt 3. 18,9 pkt Adam Małysz
2. 6 stycznia 2008 Austria Bischofshofen im. P.Ausserleitnera K-125 HS-140 132,5 m 124,5 m 243,6 pkt 2. 8,0 pkt Janne Ahonen
3. 27 stycznia 2008 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 137,0 m — 149,1 pkt 1. —
4. 3 lutego 2008 Japonia Sapporo Ōkurayama K-120 HS-134 127,0 m 131,5 m 264,3 pkt 3. 24,4 pkt Thomas Morgenstern
5. 17 lutego 2008 Niemcy Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-145 142,0 m 143,5 m 279,9 pkt 3. 6,7 pkt Bjørn Einar Romøren
6. 4 marca 2008 Finlandia Kuopio Puijo K-120 HS-127 117,5 m 128,0 m 240,4 pkt 2. 7,9 pkt Janne Ahonen
7. 4 grudnia 2011 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-138 125,0 m 140,5 m 249,2 pkt 2. 1,8 pkt Andreas Kofler
8. 9 grudnia 2011 Czechy Harrachov Čerťák K-125 HS-142 131,0 m 135,5 m 245,0 pkt 3. 1,8 pkt Gregor Schlierenzauer
9. 17 grudnia 2011 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-137 130,5 m 133,0 m 266,2 pkt 1. —
10. 18 grudnia 2011 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-137 131,5 m 135,0 m 260,5 pkt 3. 4,2 pkt Andreas Kofler
11. 6 stycznia 2012 Austria Bischofshofen im. P.Ausserleitnera K-125 HS-140 135,0 m —[k] 136,5 pkt 2. 2,2 pkt Thomas Morgenstern
12. 15 stycznia 2012 Austria Tauplitz/Bad Mitterndorf Kulm K-185 HS-200 205,5 m —[k] 201,6 pkt 3. 10,9 pkt Robert Kranjec
13. 15 stycznia 2012 Austria Tauplitz/Bad Mitterndorf Kulm K-185 HS-200 197,5 m 183,5 m 364,9 pkt 1. —
14. 21 stycznia 2012 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 132,0 m 126,0 m 293,1 pkt 3. 7,2 pkt Gregor Schlierenzauer
15. 28 stycznia 2012 Japonia Sapporo Ōkurayama K-120 HS-134 134,0 m 135,0 m 252,5 pkt 2. 0,1 pkt Daiki Itō
16. 5 lutego 2012 Włochy Predazzo Trampolino Dal Ben K-120 HS-134 123,5 m 128,0 m 248,6 pkt 3. 9,9 pkt Kamil Stoch
17. 12 lutego 2012 Niemcy Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-145 145,5 m 148,0 m 277,0 pkt 1. —
18. 4 marca 2012 Finlandia Lahti Salpausselkä K-90 HS-97 90,5 m 96,0 m 239,2 pkt 2. 6,3 pkt Daiki Itō
19. 24 listopada 2012 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-90 HS-100 98,0 m 101,0 m 267,0 pkt 3. 1,5 pkt Severin Freund
20. 1 stycznia 2013 Niemcy Garmisch-Partenkirchen Große Olympiaschanze K-125 HS-140 136,5 m 135,5 m 267,2 pkt 3. 10,5 pkt Anders Jacobsen
21. 4 stycznia 2013 Austria Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 125,0 m 120,0 m 235,4 pkt 3. 18,3 pkt Gregor Schlierenzauer
22. 9 stycznia 2013 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 130,0 m 128,0 m 264,4 pkt 1. —
23. 12 stycznia 2013 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 132,5 m 132,0 m 271,6 pkt 2. 1,7 pkt Anders Jacobsen
24. 10 marca 2013 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 121,5 m 126,0 m 266,9 pkt 2. 7,3 pkt Richard Freitag
25. 8 grudnia 2013 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-138 131,0 m 138,0 m 277,0 pkt 2. 2,0 pkt Severin Freund
26. 21 grudnia 2013 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-137 131,0 m 140,0 m 268,3 pkt 3. 7,1 pkt Jan Ziobro
27. 29 grudnia 2013 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 133,0 m 133,5 m 297,9 pkt 2. 4,0 pkt Simon Ammann
28. 19 stycznia 2014 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 131,5 m — 127,0 pkt 1. —
29. 4 marca 2014 Finlandia Kuopio Puijo K-120 HS-127 123,0 m 127,5 m 257,6 pkt 3. 5,1 pkt Kamil Stoch
30. 7 marca 2014 Norwegia Trondheim Granåsen K-124 HS-140 136,5 m 131,0 m 269,3 pkt 1. —
31. 9 marca 2014 Norwegia Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 128,0 m 127,0 m 252,1 pkt 2. 13,3 pkt Severin Freund
32. 21 marca 2014 Słowenia Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-139 136,5 m 134,5 m 288,8 pkt 2. 0,3 pkt Severin Freund
33. 23 marca 2014 Słowenia Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-139 138,5 m 136,5 m 278,5 pkt 3. 5,2 pkt Peter Prevc
34. 10 marca 2015 Finlandia Kuopio Puijo K-92 HS-100 102,5 m — 135,9 pkt 2. 3,4 pkt Severin Freund

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata

[edytuj | edytuj kod]
Sezon 2000/2001
Kuopio Kuopio Kuopio Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Harrachov Harrachov Park City Hakuba Sapporo Sapporo Willingen Willingen Oberstdorf Oberstdorf Falun Trondheim Oslo Planica punkty
- - - - - - - - - - - - - 28 39 42 29 14 13 dq 27 47
Sezon 2001/2002
Kuopio Kuopio Titisee-Neustadt Titisee-Neustadt Villach Engelberg Engelberg Predazzo Predazzo Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Willingen Zakopane Zakopane Hakuba Sapporo Lahti Falun Trondheim Oslo punkty
q 19 29 26 - 47 13 - - 26 43 47 42 - 20 23 - - 24 13 22 21 109
Sezon 2002/2003
Ruka Ruka Trondheim Trondheim Titisee-Neustadt Titisee-Neustadt Engelberg Engelberg Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Liberec Zakopane Zakopane Hakuba Sapporo Sapporo Bad Mitterndorf Bad Mitterndorf Willingen Willingen Oslo Lahti Lahti Planica Planica punkty
35 34 46 q - - - - 35 46 q 25 33 38 35 17 23 18 q 8 35 32 43 48 47 27 - 77
Sezon 2003/2004
Ruka Ruka Trondheim Titisee-Neustadt Engelberg Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Liberec Liberec Zakopane Zakopane Hakuba Sapporo Sapporo Oberstdorf Willingen Park City Lahti Kuopio Lillehammer Oslo punkty
39 50 18 4 30 47 q 23 26 26 26 19 16 27 41 44 q 46 30 25 22 23 13 162
Sezon 2004/2005
Ruka Ruka Trondheim Trondheim Harrachov Harrachov Engelberg Engelberg Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Willingen Bad Mitterndorf Bad Mitterndorf Titisee-Neustadt Titisee-Neustadt Zakopane Zakopane Sapporo Sapporo Pragelato Lahti Kuopio Lillehammer Oslo Planica Planica punkty
- - - - - - - - - - - - - - - 41 19 43 42 - - 34 - - 36 27 19 - 28
Sezon 2005/2006
Ruka Ruka Lillehammer Lillehammer Harrachov Harrachov Engelberg Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Sapporo Sapporo Zakopane Zakopane Willingen Lahti Kuopio Lillehammer Oslo Planica Planica punkty
13 19 27 23 34 42 - - - 25 29 6 6 45 41 - 41 q 41 23 19 22 161
Sezon 2006/2007
Ruka Lillehammer Lillehammer Engelberg Engelberg Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Vikersund Zakopane Oberstdorf Oberstdorf Titisee-Neustadt Titisee-Neustadt Klingenthal Willingen Lahti Kuopio Oslo Oslo Planica Planica Planica punkty
38 46 11 29 20 9 20 25 36 24 12 13 20 29 14 17 10 39 16 3 4 8 6 14 418
Sezon 2007/2008
Ruka Trondheim Trondheim Villach Villach Engelberg Engelberg Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Bischofshofen Bischofshofen Predazzo Predazzo Harrachov Zakopane Zakopane Sapporo Sapporo Liberec Liberec Willingen Kuopio Kuopio Lillehammer Oslo Planica Planica punkty
20 10 12 23 12 15 20 18 11 19 2 9 7 16 7 1 10 3 5 15 3 6 2 6 9 5 6 942
Sezon 2008/2009
Ruka Trondheim Trondheim Pragelato Pragelato Engelberg Engelberg Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Bad Mitterndorf Bad Mitterndorf Zakopane Zakopane Whistler Whistler Sapporo Willingen Klingenthal Oberstdorf Lahti Kuopio Lillehammer Vikersund Planica Planica punkty
5 4 14 17 18 12 9 49 19 31 17 10 20 16 8 14 10 - 12 11 7 5 11 8 35 4 13 598
Sezon 2009/2010
Ruka Lillehammer Lillehammer Engelberg Engelberg Engelberg Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Bad Mitterndorf Bad Mitterndorf Sapporo Sapporo Zakopane Zakopane Oberstdorf Klingenthal Willingen Lahti Kuopio Lillehammer Oslo punkty
- 41 - - - - - - - - - - 40 19 38 27 24 19 12 23 23 29 11 99
Sezon 2010/2011
Ruka Kuopio Lillehammer Lillehammer Engelberg Engelberg Engelberg Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Harrachov Harrachov Sapporo Sapporo Zakopane Zakopane Zakopane Willingen Klingenthal Oberstdorf Vikersund Vikersund Lahti Planica Planica punkty
13 10 10 7 19 11 10 20 25 17 17 24 35 - - 22 12 10 39 37 33 - - 4 5 5 419
Sezon 2011/2012
Ruka Lillehammer Lillehammer Harrachov Harrachov Engelberg Engelberg Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Bad Mitterndorf Bad Mitterndorf Zakopane Zakopane Sapporo Sapporo Predazzo Predazzo Willingen Oberstdorf Lahti Trondheim Oslo Planica Planica punkty
11 15 2 3 4 1 3 6 9 4 2 3 1 40 3 2 14 4 3 1 12 2 4 10 12 23 1325
Sezon 2012/2013
Lillehammer Lillehammer Ruka Krasnaja Polana Krasnaja Polana Engelberg Engelberg Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Wisła Zakopane Sapporo Sapporo Vikersund Vikersund Harrachov Harrachov Klingenthal Oberstdorf Lahti Kuopio Trondheim Oslo Planica Planica punkty
3 5 10 5 4 7 11 11 3 3 5 1 2 4 15 12 17 - - 21 16 2 4 13 7 15 16 999
Sezon 2013/2014
Klingenthal Ruka Lillehammer Lillehammer Titisee-Neustadt Titisee-Neustadt Engelberg Engelberg Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Bad Mitterndorf Bad Mitterndorf Wisła Zakopane Sapporo Sapporo Willingen Willingen Falun Lahti Lahti Kuopio Trondheim Oslo Planica Planica punkty
- - 4 2 10 4 3 5 2 13 14 6 - - 9 1 - - - - 6 9 11 3 1 2 2 3 1071
Sezon 2014/2015
Klingenthal Ruka Ruka Lillehammer Lillehammer Niżny Tagił Niżny Tagił Engelberg Engelberg Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Bad Mitterndorf Wisła Zakopane Sapporo Sapporo Willingen Willingen Titisee-Neustadt Titisee-Neustadt Vikersund Vikersund Lahti Kuopio Trondheim Oslo Oslo Planica Planica punkty
11 19 8 7 7 6 19 15 13 21 21 32 22 - - - - - - - - - - - 6 2 5 16 6 - - 477
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata

[edytuj | edytuj kod]
Sezon
2001/2002 		Villach K90 Willingen K120 Sapporo K120 Lahti K116 Planica K185
- - - 5 6
Sezon
2004/2005 		Willingen HS145 Pragelato HS140 Lahti HS130
- 7 -
Sezon
2006/2007 		Willingen HS145 Lahti HS130
2 2
Sezon
2007/2008 		Ruka HS142 Willingen HS145 Planica HS215
1 1 1
Sezon
2008/2009 		Ruka HS142 Willingen HS145 Oberstdorf HS213 Lahti HS130 Vikersund HS207 Planica HS215
5 2 4 3 3 1
Sezon
2009/2010 		Ruka HS142 Oberstdorf HS213 Willingen HS145 Lahti HS130
- - - 1
Sezon
2010/2011 		Ruka HS142 Willingen HS145 Oberstdorf HS213 Lahti HS130 Planica HS215
2 4 - 2 2
Sezon
2011/2012 		Ruka HS142 Harrachov HS142 Willingen HS145 Oberstdorf HS213 Lahti HS97 Planica HS215
8 1 1 3 4 2
Sezon
2012/2013 		Lillehammer HS 100 (mikst) Ruka HS142 Zakopane HS134 Willingen HS145 Oberstdorf HS213 Lahti HS130 Planica HS215
1 4 7 2 1 2 2
Sezon
2013/2014 		Klingenthal HS140 Lillehammer HS100 (mikst) Zakopane HS134 Lahti HS130 Planica HS139
6 3 5 3 3
Sezon
2014/2015 		Klingenthal HS140 Zakopane HS134 Willingen HS145 Lahti HS130 Planica HS225
3 - - 1 -
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

 -  – zawodnik nie wystartował

Turniej Czterech Skoczni

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[5]
2001/2002 35.
2002/2003 34.
2003/2004 33.
2005/2006 38.
2006/2007 23.
2007/2008 7.
2008/2009 29.
2010/2011 16.
2011/2012 4.
2012/2013 5.
2013/2014 6.
2014/2015 20.

Turniej Nordycki (Skandynawski)

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce
2001 20.[6]
2002 20.[5]
2004 16.[5]
2005 41.[5]
2006 36.[5]
2007 15.[5]
2008 5.[5]
2009 16.[5]
2010 16.[5]

Puchar Świata w lotach

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[5]
2000/2001 48.
2008/2009 10.
2009/2010 33.
2010/2011 17.
2011/2012 5.
2012/2013 19.

Letnie Grand Prix

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[7]
2002 52.
2003 46.
2005 38.
2006 8.
2007 51.
2008 27.
2010 47.
2011 59.
2012 14.
2013 3.
2014 32.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 14 września 2013 Rosja Niżny Tagił Aist K-90 HS-100 92,5 m 96,5 m 248,1 pkt
2. 21 września 2013 Kazachstan Ałmaty Gornyj Gigant K-125 HS-140 131,0 m 135,5 m 263,0 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Miejsce Strata Zwycięzca
1. 26 sierpnia 2006 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 126,5 m 126,0 m 252,0 pkt 3. 5,0 pkt Adam Małysz
2. 3 października 2006 Niemcy Oberhof Hans-Renner-Schanze K-120 HS-140 133,0 m 130,5 m 277,8 pkt 2. 8,1 pkt Adam Małysz
3. 23 września 2012 Kazachstan Ałmaty Gornyj Gigant K-125 HS-140 131,5 m —[k] 112,8 pkt 3. 4,6 pkt Taku Takeuchi
4. 14 września 2013 Rosja Niżny Tagił Aist K-90 HS-100 92,5 m 96,5 m 248,1 pkt 1. —
5. 15 września 2013 Rosja Niżny Tagił Aist K-120 HS-134 127,0 m 125,0 m 259,9 pkt 3. 8,4 pkt Jakub Janda
6. 21 września 2013 Kazachstan Ałmaty Gornyj Gigant K-125 HS-140 131,0 m 135,5 m 263,0 pkt 1. —

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP

[edytuj | edytuj kod]
2001
Hinterzarten Hinterzarten Courchevel Stams Sapporo Hakuba Hakuba punkty
q 36 q q - - - 0
2002
Hinterzarten Hinterzarten Courchevel Lahti Lahti Innsbruck punkty
40 32 26 - - - 5
2003
Hinterzarten Courchevel Predazzo Innsbruck punkty
q 22 35 q 9
2004
Hinterzarten Courchevel Zakopane Predazzo Innsbruck Hakuba Hakuba punkty
44 42 - - - q 32 0
2005
Hinterzarten Einsiedeln Courchevel Zakopane Predazzo Bischofshofen Hakuba Hakuba punkty
- - - - - - 16 15 31
2006
Hinterzarten Predazzo Einsiedeln Courchevel Zakopane Kranj Hakuba Hakuba Klingenthal Oberhof punkty
37 - 6 16 3 - - - 10 2 221
2007
Hinterzarten Courchevel Pragelato Einsiedeln Zakopane Zakopane Hakuba Hakuba Oberhof Klingenthal punkty
- 41 32 - - - - - 13 21 30
2008
Hinterzarten Einsiedeln Courchevel Pragelato Zakopane Zakopane Hakuba Hakuba Klingenthal Liberec punkty
34 - 21 39 4 12 - - 42 49 82
2009
Hinterzarten Pragelato Courchevel Einsiedeln Zakopane Zakopane Hakuba Hakuba Klingenthal punkty
48 49 40 44 - - - - - 0
2010
Hinterzarten Courchevel Einsiedeln Wisła Wisła Hakuba Hakuba Liberec Klingenthal punkty
- 42 32 33 50 - - 39 12 22
2011
Wisła Szczyrk Zakopane Hinterzarten Courchevel Einsiedeln Hakuba Hakuba Ałmaty Hinzenbach Klingenthal punkty
17 36 29 - - - - - - 27 33 20
2012
Wisła Courchevel Hinterzarten Hakuba Hakuba Ałmaty Ałmaty Hinzenbach Klingenthal punkty
25 - 13 - - 8 3 - 16 133
2013
Hinterzarten Wisła Courchevel Einsiedeln Hakuba Hakuba Niżny Tagił Niżny Tagił Ałmaty Ałmaty Klingenthal punkty
18 - - - - - 1 3 1 4 - 323
2014
Wisła Einsiedeln Courchevel Hakuba Hakuba Ałmaty Ałmaty Hinzenbach Klingenthal punkty
- - - - - - - 8 5 77
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 q  – zawodnik nie zakwalifikował się
 -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP

[edytuj | edytuj kod]
2008 Hinterzarten HS108
4
2011 Zakopane HS134 Hinterzarten HS108
7 -
2012 Wisła HS134 Courchevel HS96 (mikst) Hinterzarten HS108 (mikst)
6 - -
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

 -  – brak startu

Turniej Czterech Narodów

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce
2006 29.[8]
2007 58.[9]
2008 38.[10]
2009 44.[11]
2010 47.[12]

Lotos Poland Tour

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce
2011 29[13].

Puchar Kontynentalny

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[14]
1998/1999 262.
1999/2000 109.
2000/2001 50.
2002/2003 32.
2004/2005 1.
2005/2006 1.
2009/2010 15.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 20 stycznia 2001 Niemcy Brotterode Inselbergschanze K-98 — 107,5 m 108,5 m 275,0 pkt 2. 6,0 pkt Tami Kiuru
2. 14 grudnia 2002 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 — 121,5 m 122,0 m 251,2 pkt 3. 25,9 pkt Mathias Hafele
3. 22 grudnia 2002 Czechy Liberec Ještěd K-120 — 120,0 m 129,0 m 249,2 pkt 3. 11,5 pkt Thomas Morgenstern
4. 8 stycznia 2005 Słowenia Planica Srednija Velikanka K-90 HS-100 101,0 m 101,5 m 272,0 pkt 1. —
5. 9 stycznia 2005 Słowenia Planica Srednija Velikanka K-90 HS-100 102,0 m 102,5 m 275,5 pkt 1. —
6. 15 stycznia 2005 Japonia Sapporo Ōkurayama K-120 HS-134 132,0 m 129,5 m 273,2 pkt 3. 6,3 pkt Tsuyoshi Ichinohe
7. 16 stycznia 2005 Japonia Sapporo Ōkurayama K-120 HS-134 125,0 m 126,5 m 251,2 pkt 3. 7,5 pkt Kimmo Yliriesto
8. 19 lutego 2005 Stany Zjednoczone Westby Snowflake K-106 HS-117 114,5 m 122,0 m 273,6 pkt 1. —
9. 20 lutego 2005 Stany Zjednoczone Westby Snowflake K-106 HS-117 109,0 m 119,0 m 255,8 pkt 1. —
10. 26 lutego 2005 Stany Zjednoczone Iron Mountain Pine Mountain K-120 HS-133 134,0 m 130,0 m 272,7 pkt 1. —
11. 27 lutego 2005 Stany Zjednoczone Iron Mountain Pine Mountain K-120 HS-133 108,5 m 117,5 m 200,3 pkt 1. —
12. 5 marca 2005 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-90 HS-100 94,5 m 93,5 m 247,0 pkt 3. 15,0 pkt Janne Happonen
13. 6 marca 2005 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-90 HS-100 98,0 m 98,0 m 261,5 pkt 2. 5,0 pkt Janne Happonen
14. 17 grudnia 2005 Czechy Harrachov Čerťák K-125 HS-142 137,5 m 128,5 m 259,3 pkt 1. —
15. 27 grudnia 2005 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-137 130,5 m 125,0 m 238,9 pkt 3. 11,1 pkt Reinhard Schwarzenberger
16. 28 grudnia 2005 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-137 129,5 m 131,5 m 249,8 pkt 3. 10,2 pkt Reinhard Schwarzenberger
17. 8 stycznia 2006 Słowenia Planica Srednija Velikanka K-90 HS-100 103,0 m 101,0 m 282,0 pkt 1. —
18. 13 stycznia 2006 Japonia Sapporo Miyanomori K-90 HS-98 93,0 m 102,5 m 263,5 pkt 1. —
19. 14 stycznia 2006 Japonia Sapporo Ōkurayama K-120 HS-134 128,5 m 119,5 m 245,4 pkt 1. —
20. 11 lutego 2006 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 126,5 m 131,5 m 265,4 pkt 3. 10,0 pkt Daniel Lackner
21. 12 lutego 2006 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 126,0 m 129,5 m 259,9 pkt 1. —
22. 18 lutego 2006 Stany Zjednoczone Iron Mountain Pine Mountain K-120 HS-133 133,0 m 129,0 m 268,1 pkt 3. 8,7 pkt Kimmo Yliriesto
23. 19 lutego 2006 Stany Zjednoczone Iron Mountain Pine Mountain K-120 HS-133 131,0 m 137,0 m 273,9 pkt 2. 6,0 pkt Daniel Lackner
24. 26 lutego 2006 Niemcy Brotterode Inselbergschanze K-105 HS-117 106,5 m 111,0 m 243,5 pkt 2. 2,5 pkt Harri Olli
25. 27 grudnia 2009 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-137 126,0 m 132,5 m 241,8 pkt 3. 10,9 pkt Maximilian Mechler
26. 8 stycznia 2010 Japonia Sapporo Miyanomori K-90 HS-98 92,0 m 94,0 m 241,5 pkt 1. —
27. 9 stycznia 2010 Japonia Sapporo Ōkurayama K-120 HS-134 128,5 m 118,0 m 238,2 pkt 2. 2,6 pkt Diego Dellasega
28. 10 stycznia 2010 Japonia Sapporo Ōkurayama K-120 HS-134 119,5 m 129,5 m 242,2 pkt 3. 8,8 pkt Akira Higashi

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

[edytuj | edytuj kod]

Opracowano na podstawie materiału źródłowego:[14]

Sezon 1998/1999
Velenje Velenje Berchtesgaden Villach Oberstdorf Oberstdorf Zakopane Zakopane Rælingen Kuopio Lahti Lahti Sankt Moritz Engelberg Bad Goisern Bad Goisern Sapporo Sapporo Sapporo Lauscha Lauscha Gallio Gallio Reit im Winkl Saalfelden Ruhpolding Braunlage Braunlage Westby Westby Planica Planica Titisee-Neustadt Iron Mountain Schönwald Ishpeming Ishpeming Ishpeming Sapporo Zaō Zaō Courchevel Courchevel Vikersund Vikersund Hede Hede Kuopio Rovaniemi Ruka Ruka punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 92 32 24 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 7
Sezon 1999/2000
Velenje Velenje Villach Villach Oberstdorf Zakopane Zakopane Rælingen Hakuba Hakuba Trondheim Trondheim Kuopio Lahti Lahti Innsbruck Engelberg Gallio Gallio Sapporo Sapporo Sapporo Brotterode Lauscha Braunlage Braunlage Hakuba Hakuba Courchevel Courchevel Berchtesgaden Saalfelden Mislinja Westby Westby Planica Planica Ishpeming Ishpeming Schönwald Titisee-Neustadt Eisenerz Eisenerz Zaō Zaō Våler Våler Harrachov Harrachov Rovaniemi Ruka punkty
- - - - - - - - - - 12 39 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 40 - - q 26 - - - - - - - - 6 5 - - - - 112
Sezon 2000/2001
Velenje Velenje Villach Oberstdorf Rælingen Rælingen Winterberg Sankt Moritz Innsbruck Bischofshofen Sapporo Sapporo Sapporo Brotterode Brotterode Lauscha Lauscha Ramsau Schönwald Westby Westby Titisee-Neustadt Planica Iron Mountain Iron Mountain Ishpeming Chamonix Chamonix Zakopane Zakopane Vikersund Vikersund Harrachov Harrachov Våler Zaō Zaō Örnsköldsvik Örnsköldsvik Hede punkty
31 24 45 - - 43 - 36 18 19 - - - 2 7 36 q - - - - - 11 - - - - - - - - - - - - - - - - - 172
Sezon 2002/2003
Lahti Lahti Liberec Liberec Sankt Moritz Engelberg Seefeld Bischofshofen Sapporo Sapporo Sapporo Planica Planica Titisee-Neustadt Titisee-Neustadt Braunlage Braunlage Willingen Zakopane Zakopane Eisenerz Eisenerz Westby Brotterode Brotterode Lauscha Ishpeming Ishpeming Ishpeming Ruhpolding Ruhpolding Zaō Zaō Stryn Stryn punkty
3 5 8 3 - - - 10 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 223
Sezon 2004/2005
Rovaniemi Rovaniemi Lahti Lahti Harrachov Harrachov Sankt Moritz Engelberg Engelberg Seefeld Planica Planica Sapporo Sapporo Sapporo Bischofshofen Bischofshofen Lauscha Lauscha Braunlage Braunlage Brotterode Brotterode Westby Westby Iron Mountain Iron Mountain Vikersund Vikersund Zakopane punkty
7 15 30 14 5 13 - 4 58 dq 1 1 7 3 3 - - - - - - - - 1 1 1 1 3 2 - 1082
Sezon 2005/2006
Rovaniemi Rovaniemi Harrachov Sankt Moritz Engelberg Engelberg Planica Planica Sapporo Sapporo Sapporo Titisee-Neustadt Titisee-Neustadt Braunlage Braunlage Villach Villach Zakopane Zakopane Iron Mountain Iron Mountain Brotterode Vikersund Vikersund Bischofshofen Bischofshofen punkty
- - 1 - 3 3 5 1 1 1 4 - - - - 7 6 3 1 3 2 2 - - - - 1071
Sezon 2009/2010
Rovaniemi Rovaniemi Vikersund Vikersund Otepää Otepää Engelberg Engelberg Sapporo Sapporo Sapporo Titisee-Neustadt Bischofshofen Bischofshofen Iron Mountain Zakopane Zakopane Kranj Kranj Brotterode Brotterode Wisła Oslo Oslo Ruka Ruka punkty
- - - - - - 3 4 1 2 3 - - - - - - - - - - - - - - - 350
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Letni Puchar Kontynentalny

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce
2004 44.[15]
2005 3.[16]
2010 79.[17]
2011 26.[18]

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LPK chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 20 sierpnia 2005 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-90 HS-100 100,0 m 100,0 m 272,5 pkt 1. —
2. 2 października 2005 Stany Zjednoczone Park City Utah Olympic Park K-120 HS-134 124,0 m — 116,2 pkt 3. 24,3 pkt Marcin Bachleda
3. 8 października 2005 Stany Zjednoczone Lake Placid MacKenzie Intervale K-90 HS-100 96,0 m 94,5 m 253,0 pkt 3. 4,0 pkt Wojciech Skupień
4. 9 października 2005 Stany Zjednoczone Lake Placid MacKenzie Intervale K-90 HS-100 94,5 m 95,5 m 251,0 pkt 1. —

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

[edytuj | edytuj kod]

Opracowano na podstawie materiału źródłowego:[14]

2004
Velenje Velenje Oberstdorf Oberstdorf Ramsau Ramsau Lillehammer Lillehammer punkty
- - - - - - 31 8 32
2005
Velenje Velenje Kranj Einsiedeln Einsiedeln Oberstdorf Oberstdorf Lillehammer Lillehammer Park City Park City Lake Placid Lake Placid punkty
- - - 40 10 15 15 1 6 4 3 3 1 468
2010
Kranj Kranj Velenje Garmisch-Partenkirchen Garmisch-Partenkirchen Courchevel Courchevel Lillehammer Lillehammer Oslo Oslo Ałmaty Ałmaty Wisła Wisła punkty
- - - - - - - - - 20 18 - - - - 24
2011
Kranj Kranj Stams Stams Courchevel Courchevel Trondheim Trondheim Klingenthal Klingenthal punkty
- - - - - - 4 5 - - 95
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 -  − zawodnik nie wystartował

Rekordy skoczni

[edytuj | edytuj kod]
Data Miejsce Skocznia Punkt K HS Rekord Uwagi Źr.
1 lutego 2002 Norwegia Høydalsmo Huka Hoppanlegg K-85 — 98 m mistrzostwa Norwegii [19]
9 marca 2002 Czechy Harrachov Čerťák K-185 212,5 m wyrównanie rekordu, seria próbna przed
mistrzostwami świata w lotach 		[20]
13 stycznia 2006 Japonia Sapporo Miyanomori K-90 HS-100 102,5 m Puchar Kontynentalny [21]
3 października 2006 Niemcy Oberhof Hans-Renner-Schanze K-120 HS-140 133 m rekord letni, Letnie Grand Prix [22]
6 grudnia 2008 Norwegia Trondheim Granåsen K-123 HS-140 139,5 m Puchar Świata [23]
4 marca 2009 Norwegia Stjørdal Bjørkbakken K-82 HS-88 96 m [24]
27 marca 2011 Norwegia Sprova Steinfjellbakken K-90 HS-100 111,5 m mistrzostwa Norwegii, z upadkiem [25]
7 lutego 2012 Norwegia Trondheim Granåsen K-123 HS-140 146 m mistrzostwa Norwegii [23]
17 listopada 2012 Norwegia Rena Renabakkene K-99 HS-111 109 m / 116 m mistrzostwa Norwegii [26]

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ 15 marca 2008 Bardal oddał skok na odległość 232,5 metra, lecz zakończył go podpórką, jednakże FIS uznaje również podparty skok Norwega (230 m, Planica, 23.03.2013) za jego rekord życiowy.
  2. ↑ a b Skład zespołu: Tommy Ingebrigtsen, Lars Bystøl, Anders Bardal, Roar Ljøkelsøy
  3. ↑ a b c d e f Anders Jacobsen, Johan Remen Evensen, Anders Bardal, Tom Hilde
  4. ↑ a b Skład zespołu: Anders Bardal, Anders Fannemel, Anders Jacobsen, Rune Velta
  5. ↑ a b Skład zespołu: Tom Hilde, Anders Bardal, Anders Jacobsen, Roar Ljøkelsøy
  6. ↑ a b c d Skład zespołu: Bjørn Einar Romøren, Anders Bardal, Tom Hilde, Anders Jacobsen
  7. ↑ a b c Skład zespołu: Maren Lundby, Tom Hilde, Anette Sagen, Anders Bardal
  8. ↑ Skład zespołu: Andreas Stjernen, Tom Hilde, Anders Bardal, Anders Jacobsen
  9. ↑ a b Skład zespołu: Line Jahr, Anders Bardal, Maren Lundby, Rune Velta
  10. ↑ a b Skład zespołu: Anders Bardal, Anders Jacobsen, Anders Fannemel, Rune Velta
  11. ↑ a b c d e f g h i j k l m Seria została odwołana.
  12. ↑ a b Skład zespołu: Bjørn Einar Romøren, Anders Bardal, Johan Remen Evensen, Anders Jacobsen
  13. ↑ a b Skład zespołu: Bjørn Einar Romøren, Anders Fannemel, Rune Velta, Anders Bardal
  14. ↑ a b Skład zespołu: Thor Magne Johansen, Anders Bardal, Tommy Egeberg i Bjørn Einar Romøren
  15. ↑ a b Skład zespołu: Thomas Lobben, Erik Leine Wangen, David Andersen i Anders Bardal
  16. ↑ Skład zespołu: Anders Bardal, Ole Christen Enger, Thor-Magne Johansen

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ FIS-Ski – biographie. data.fis-ski.com. [dostęp 2015-02-16]. (ang.).
  2. ↑ Dominik Formela: Anders Bardal kończy karierę!. Skijumping.pl, 2015-03-19. [dostęp 2015-03-19]. (pol.).
  3. ↑ Martyna Szydłowska: Bardal kończy karierę: To była długa i pełna wrażeń kariera ze wzlotami i upadkami. Skokinarciarskie.pl, 2015-03-19. [dostęp 2015-03-19]. (pol.).
  4. ↑ Mikołaj Szuszkiewicz: Skoki Narciarskie: Bardal mistrzem Norwegii, powrót Jacobsena. skijumping.pl, 2012-02-07. [dostęp 2012-02-13].
  5. ↑ a b c d e f g h i j k BARDAL Anders - Athlete Information - World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2022-11-12]. (ang.).
  6. ↑ 2001 Scandinavia Nordic Tournament. fis-ski.com. [dostęp 2022-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-08-30)]. (ang.).
  7. ↑ BARDAL Anders - Athlete Information - Grand Prix Standings. fis-ski.com. [dostęp 2022-11-12]. (ang.).
  8. ↑ FIS Grand Prix Ski-Jumping - 2006 - Four Nations Grand Prix Standings. fis-ski.com, 2006-08-14. [dostęp 2022-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-22)]. (ang.).
  9. ↑ FIS Grand Prix Ski-Jumping - 2007 - Four Nations Grand Prix Standings. fis-ski.com, 2007-08-18. [dostęp 2022-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-22)]. (ang.).
  10. ↑ FIS Grand Prix Ski-Jumping - 2008 - Four Nations Grand Prix Standings. fis-ski.com, 2008-08-05. [dostęp 2022-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-22)]. (ang.).
  11. ↑ FIS Grand Prix Ski-Jumping - 2009 - Four Nations Grand Prix Standings. fis-ski.com, 2009-08-16. [dostęp 2022-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-22)]. (ang.).
  12. ↑ FIS Grand Prix Ski-Jumping - 2010 - Four Nations Grand Prix Standings. fis-ski.com, 2010-08-15. [dostęp 2022-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-22)]. (ang.).
  13. ↑ Marcin Hetnał: Skoki Narciarskie: Lotos Poland Tour - pierwsza edycja za nami. skijumping.pl, 2011-07-27. [dostęp 2012-04-16].
  14. ↑ a b c Adam Kwieciński: BARDAL Anders. [dostęp 2022-11-12].
  15. ↑ Letni Puchar Kontynentalny 2004. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2022-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-25)]. (ang.).
  16. ↑ FIS Continental Cup Ski Jumping - Cup Standings 2005. fis-ski.com, 2005-10-09. [dostęp 2022-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-22)]. (ang.).
  17. ↑ FIS Continental Cup Ski Jumping - Cup Standings 2010. fis-ski.com, 2010-10-03. [dostęp 2022-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-25)]. (ang.).
  18. ↑ FIS Continental Cup Ski Jumping - Cup Standings 2011. fis-ski.com, 2011-09-25. [dostęp 2022-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-25)]. (ang.).
  19. ↑ Høydalsmo. skisprungschanzen.com. [dostęp 2013-09-06]. (niem.).
  20. ↑ Adidas Arena - Čerťák, Harrachov. skisprungschanzen.com. [dostęp 2013-09-06]. (niem.).
  21. ↑ Miyanomori, Sapporo. skisprungschanzen.com. [dostęp 2013-09-06]. (niem.).
  22. ↑ Kanzlersgrund, Oberhof. skisprungschanzen.com. [dostęp 2013-09-06]. (niem.).
  23. ↑ a b Granåsen, Trondheim. skisprungschanzen.com. [dostęp 2013-09-06]. (niem.).
  24. ↑ Bjørkbakken, Stjørdal. skisprungschanzen.com. [dostęp 2013-09-06]. (niem.).
  25. ↑ Sprova. skisprungschanzen.com. [dostęp 2013-09-06]. (niem.).
  26. ↑ Rena. skisprungschanzen.com. [dostęp 2013-09-06]. (niem.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Medaliści olimpijscy w skokach narciarskich (normalna skocznia indywidualnie)
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal


Medaliści olimpijscy w skokach narciarskich (duża skocznia drużynowo)
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal


Mistrzowie świata w skokach narciarskich
  • Mężczyźni
Skocznia normalna
Skocznia duża
Skocznia duża
drużynowo
Skocznia normalna
drużynowo
  • Kobiety
Skocznia normalna
Skocznia duża
Skocznia normalna
drużynowo
  • Zawody mieszane
Skocznia normalna
drużynowo
Medaliści mistrzostw świata w skokach narciarskich (normalna skocznia indywidualnie)
Złoty medal
Srebrny medal