André Messager

André Messager
Imię i nazwisko	André Charles Prosper Messager
Data i miejsce urodzenia	30 grudnia 1853 ; Montluçon
Pochodzenie	francuskie
Data i miejsce śmierci	24 lutego 1929 ; Paryż
Instrumenty	fortepian, organy
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	kompozytor, dyrygent
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

André Charles Prosper Messager (ur. 30 grudnia 1853 w Montluçon, zm. 24 lutego 1929 w Paryżu^[1]^[2]) – francuski kompozytor i dyrygent.

Życiorys

W latach 1869–1874 uczył się w École de Musique Classique et Religieuse u Eugène’a Gigouta (harmonia) i Clémenta Loreta (organy), pobierał też naukę u Gabriela Faurégo i Camille’a Saint-Saënsa^[1]. Pełnił funkcję organisty w paryskich kościołach St Sulpice (1874), St Paul-St Louis (1881) i Ste Marie-des-Batignolles (1882–1884)^[1]^[2]. W 1876 roku swoją Symfonią A-dur zdobył I nagrodę w konkursie zorganizowanym przez Société des Auteurs et Compositeurs de Musique^[1]. W latach 70. XIX wieku dyrygował i pisał balety dla Folies Bergère, a w 1880 roku prowadził przez jeden sezon Eden-Théâtre w Brukseli^[1]^[2]. W 1883 roku na zlecenie wydawnictwa Enoch dokończył operetkę Firmina Bernicata François-les-Bas-Bleus^[1]. Pisał cieszące się dużą popularnością na scenach francuskich i angielskich operetki^[1]. Działał też jako dyrygent, propagując twórczość Richarda Wagnera, współczesnych kompozytorów francuskich (Claude Debussy, Gabriel Fauré, Maurice Ravel) oraz muzykę dawną (Christoph Willibald Gluck, Jean-Philippe Rameau)^[1]. Poprowadził prapremierowe przedstawienie opery Debussy’ego Peleas i Melisanda (1902)^[2]. Był dyrektorem muzycznym Opéra-Comique (1898–1903) i Opéra de Paris (1907–1914)^[1]^[2]. Od 1901 do 1907 roku pełnił też funkcję dyrektora artystycznego londyńskiego Covent Garden Theatre^[2]. W 1905 roku dyrygował Concerts Lamoureux^[1]^[2]. Od 1908 do 1919 roku był dyrygentem Société des Concerts du Conservatoire^[1]^[2]. W sezonie 1924 dyrygował zespołem Ballets Russes Siergieja Diagilewa^[1]^[2].

Od 1926 roku był członkiem Académie des beaux-arts^[1]^[2]. Odznaczony został Legią Honorową^[1]. Był żonaty z kompozytorką Alice Maude Davies (pseud. Hope Temple, 1858–1938)^[1]^[2]. Został pochowany na cmentarzu Passy koło Gabriela Faurégo i Claude’a Debussy’ego^[1].

Wybrane kompozycje

(na podstawie materiałów źródłowych^[1])

Utwory orkiestrowe

Symfonia A-dur (1875)
ballada orkiestrowa Loreley (ok. 1880)

Utwory kameralne

Trois pièces na skrzypce i fortepian (1897)

Utwory fortepianowe

Impromptu (1889)
Habanera (1889)
Menuet (1889)
Mazurka (1889)
Caprice polka (1889)
Valse (1889)
Pavane des fées (1889)
Souvenirs de Bayreuth (1899)
Trois valses na fortepian na 4 ręce (1884)

Pieśni na głos i fortepian

Nouveau printemps (1885)
Amour d’hiver (1911)

Kantaty

Prométhée enchaîné (ok. 1877)
Don Juan et Haydée (ok. 1880)

Opery

opera komiczna La béarnaise (wyst. 1885)
opera komiczna Le bourgeois de Calais (wyst. 1887)
opera komiczna La basoche (wyst. 1890)
dramat liryczny Hélène (wyst. 1891)
komedia liryczna Madame Chrysanthème (wyst. 1893)
opera komiczna Le chevalier d’Harmental (wyst. 1896)
opera komiczna Véronique (wyst. 1898)
opera komiczna Les dragons de l’impératrice (wyst. 1905)
komedia liryczna Fortunio (wyst. 1907)
legenda liryczna Béatrice (wyst. 1914)
opera Monsieur Beaucaire (wyst. 1919)
komedia muzyczna La petite functionnaire (wyst. 1921)
komedia muzyczna L’amour masqué (wyst. 1923)

Operetki

Le mari de la reine (wyst. 1889)
La fiancée en loterie (wyst. 1896)
Les p’tites Michu (wyst. 1897)
Coups de roulis (wyst. 1928)

Balety

Fleur d’oranger (1878)
Les vins de France (1879)
Mignons et vilains (1879)
Les deux pigeons (1886)
Scaremouche (1891)
Amants éternels (1893)
Les chevalier aux fleurs (1897)
Une aventure de la guimard (1900)

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 6. Część biograficzna m. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2000, s. 200–201. ISBN 83-224-0656-8.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2419–2420. ISBN 0-02-865529-X.

Linki zewnętrzne

André Messager – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project
André Messager – nuty w bibliotece Polona

[encmuz-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 6. Część biograficzna m. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2000, s. 200–201. ISBN 83-224-0656-8.

[baker-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2419–2420. ISBN 0-02-865529-X.

[1]

[2]