(Translated by https://www.hiragana.jp/)
Anton Hanak – Wikipedia, wolna encyklopedia Przejdź do zawartości

Anton Hanak

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Anton Hanak
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

22 marca 1875
Brno

Data i miejsce śmierci

7 stycznia 1934
Wiedeń

Narodowość

czeska

Dziedzina sztuki

rzeźbiarstwo

Anton Hanak (ur. 22 marca 1875 w Brnie, zm. 7 stycznia 1934 w Wiedniu) − austriacki rzeźbiarz czeskiego pochodzenia.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1889 przeniósł się z Brna do Wiednia, gdzie od 1898 uczestniczył w wieczorowych kursach rzeźby (profesorowie Camillo Sitte i Anton Brenek). W tym czasie wiele podróżował po centralnej Europie. U profesora Edmunda Hellmera rozpoczął studia na wiedeńskiej Akademii Sztuk Pięknych. W 1904 odbył stypendialną podróż po Włoszech. Od 1906 został członkiem secesji wiedeńskiej. W tym samym roku zaczyna tworzyć pierwsze dzieła dla bogatej rodziny bankierów z Ołomuńca – Primavesich (Willa Primavesi). W tym okresie współpracował z malarzem Gustavem Klimtem i architektem Josefem Hoffmannem. Projektował także drobne przedmioty codziennego użytku w pracowniach Wiener Werkstätte. W 1913 został profesorem w Szkole Rzemiosła w Wiedniu, a w 1932 profesorem na tamtejszej Akademii Sztuk Pięknych. Zmarł w 1934 na niewydolność serca. Pochowany na cmentarzu w wiedeńskiej dzielnicy Hietzing.

Dzieła

[edytuj | edytuj kod]

Wiele drobnych dzieł artysty oglądać można w Muzeum Sztuki w Ołomuńcu, Muzeum w Prościejówě, Opawie i w Galerii Narodowej w Pradze. Muzeum poświęcone w całości Hanakowi znajduje się w Langenzersdorfie koło Wiednia.

Do najważniejszych dzieł należą:

  • 1902: Na skraju rozpaczy – rzeźba, w Muzeum Prostějovska
  • 1904: Złożenie do grobu – rzeźba, w Muzeum Prostějovska (za tę rzeźbę artysta uzyskał stypendium na podróż do Włoch)
  • 1905: Zakonnica/Ojczenasz – rzeźba, w Muzeum Prostějovska
  • od 1906: Willa Primavesi w Ołomuńcu, Venkovský Dom rodziny Primavesich w Koutach nad Desnou, Willa Primavesich w Wiedniu
  • 1907: Żywa woda – ozdoby rzeźbiarskie fontanny w Willi Primavesi w Ołomuńcu (użyte potem do nagrobka rodziny Ottahalów na cmentarzu w Ołomuńcu)
  • 1908: projekt (niezrealizowany) fontanny Schillera w Ołomuńcu
  • 1909: Wieczność – wystrój rzeźbiarski grobowca Primavesich w Ołomuńcu
  • 1912: Dzieci codzienności – rzeźba pierwotnie do ogrodów Primavesich, aktualnie w Muzeum Sztuki w Ołomuńcu
  • 1925: Pomnik wojenny na Centralnym Cmentarzu w Wiedniu
  • 1936: Pomnik zaufania w Ankarze – dokończony pośmiertnie przez Clemensa Holzmeistera.

Galeria

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]