Biblioteka George’a Peabody’ego

Biblioteka George’a Peabody’ego

George Peabody Library

Atrium biblioteki
Państwo	Stany Zjednoczone
Miejscowość	Baltimore
Adres	17 E. Mount Vernon Place, Baltimore, Maryland
Właściciel	Johns Hopkins University
Data założenia	1878
Wielkość zbiorów	300 000
Położenie na mapie Stanów Zjednoczonych Biblioteka George’a Peabody’ego
39°17′50,5″N 76°36′54,0″W
Strona internetowa

Biblioteka George’a Peabody’ego – biblioteka związana z Uniwersytetem Johnsa Hopkinsa, której zbiory pochodzą głównie z XIX wieku. Była ona wcześniej biblioteką muzycznego Instytutu Peabody’ego w Baltimore, a znajduje się na kampusie Peabody’ego w West Mount Vernon Place, w sąsiedztwie historycznego centrum Mount Vernon-Belvedere, na północ od śródmieścia Baltimore. Przeglądanie zbiorów jest ogólnodostępne, zgodnie z celem baltimorskiego kupca i filantropa George’a Peabody’ego, który chciał stworzyć bibliotekę „z bezpłatnym dostępem dla wszystkich, którzy pragną zajrzeć”.

Historia

Biblioteka została ufundowana przez George’a Peabody’ego, żyjącego w latach 1795–1869. Peabody w czasie wojny z 1812 roku służył w milicji broniącej Baltimore przed atakiem Brytyjczyków. Następnie w drugiej i trzeciej dekadzie XIX wieku, będąc przedsiębiorcą zajmującym się handlem, stał się jednym z zamożniejszych obywateli Baltimore, a w lutym 1857 roku przekazał 300 tysięcy dolarów jako kapitał początkowy dla Instytutu Peabody’ego. Początkowo planowano otwarcie instytutu na rok 1860, jednakże dokonanie tego uniemożliwiały walki toczące się w sąsiednim stanie, będące częścią wojny secesyjnej. Opóźnienie wywołane przez walki spowodowało odwleczenie otwarcia instytutu o 6 lat. Ostateczne otwarcie nastąpiło w 1866 roku. Zarówno pierwszy bibliotekarz Biblioteki George’a Peabody’ego, John Morris, jak i Rada Biblioteczna, której przewodził George Pendleton Kennedy, wykorzystali ten czas na badanie i katalogowanie zbiorów największych bibliotek amerykańskich i europejskich. Morris stworzył listę 50 000 książek i czynnie dążył do ich uzyskania, niezależnie od trudności i kosztów. Praktyka ta okazała się wielkim sukcesem i była kontynuowana przez następcę Morrisa, Nathaniela Holmesa Morrisona. Jako asystent Morrisona, naukowiec Philip Reese Uhler rozszerzył tę praktykę o teksty naukowe, poprzez poszukiwanie porad ekspertów z kilku dziedzin naukowych. Taka forma tworzenia zbiorów stała się standardem w bibliotekach akademickich.

Kiedy biblioteka została otwarta, Peabody zadedykował jej pierwszą część, skrzydło zachodnie Instytutu Peabody’ego, obywatelom Baltimore jako wyraz wdzięczności za ich życzliwość i gościnność. Instytut został zaplanowany tak, aby być centrum kulturowym Baltimore, z planami budowy galerii sztuki, szkoły muzycznej, prowadzenia wykładów otwartych, oraz nagród wartościowych, takich jak złote medale znane jako „Nagrody Peabody’ego” dla absolwentów trzech znajdujących się w tamtym czasie szkół średnich w Baltimore, z najlepszymi wynikami w nauce. W planach znajdowało się również otwarcie biblioteki dla pracowników naukowych, którą w latach 1876–1878 przeniesiono do wschodniego skrzydła budynku.

Obecna struktura biblioteki we wschodnim skrzydle została zaprojektowana przez znanego lokalnego architekta Edmunda G. Linda i otwarta dla publiczności w 1878 roku. Biblioteka była częścią Instytutu Peabody’ego do 1967 roku, kiedy została przekazana na rzecz miasta Baltimore i stała się oddziałem leżącej nieopodal Wolnej Bilioteki Enocha Pratta. W 1982 roku została przekazana na rzecz Uniwersytetu Johnsa Hopkinsa i została częścią Zbiorów Specjalnych Biblioteki Eisenhowera na kampusie Homwood i częścią Bibliotek Sheridan na Uniwersytecie Johnsa Hopkinsa, co wynika z faktu że Instytut Peabody’ego jest powiązany z tym uniwersytetem.

Zbiory

Główna kolekcja odzwierciedla szerokie spektrum zainteresowań, ale skupia się na XIX wieku, zgodnie z pragnieniem Peabody’ego, by była ona „dobrze wyposażona w każdy dział wiedzy i najbardziej uznaną literaturę”. Zbiory biblioteczne, w skład których wchodzi 300 000 wolumenów jest szczególnie zasobny w dzieła religijne oraz z dziedziny sztuki brytyjskiej, architektury, topografii i historii; amerykańskiej historii, biografii i literatury; języków i literatury romańskiej; historii nauki i geografii; odkryć i turystyki. Wśród najważniejszych zbiorów w posiadaniu biblioteki wymienić można pierwsze wydania Edgara Allana Poe, Nathaniela Hawthorne’a, Hermana Melville’a, czy H. L. Menckena. Do zbiorów należy również 28-tomowa encyklopedia Diderota, wczesne wydania Don Kichota, mapy stanu Maryland i Baltimore, folio historii naturalnej czy pierwsze wydanie O powstaniu gatunków Darwina.

Budynek

Wnętrze budynku jest często określane jako jedna z najpiękniejszych bibliotek na świecie. Budynek – ukończony w 1878 roku – został zaprojektowany przez baltimorskiego architekta Edmunda G. Linda we współpracy z pierwszym rektorem biblioteki, Nathanielem H. Morrisonem, który określił projekt jako „katedra książek”. Na zachwycające wizualnie, monumentalne neogreckie wnętrze składa się atrium, wznoszące się na wysokość ponad 18 metrów ponad czarno-białą marmurową podłogę, otoczone pięcioma poziomami ozdobnych poręczy wykonanych z czarnego żeliwa oraz pozłacane kolumny, pomiędzy którymi znajdują się okazałe zbiory ksiąg. W latach 2002–2004 biblioteka przeszła renowację o wartości 1 miliona dolarów.

Wydarzenia prywatne

Biblioteka George’a Peabody’ego służy za miejsce wydarzeń. Opłaty pobierane za organizację wydarzeń pomagają wspierać zbiory, usługi i programy biblioteki.

Linki zewnętrzne

• George Peabody Library – oficjalna strona internetowa