Bieżuńczanie
Bieżuńczanie, Bieśniczanie, Biełżuczanie, Besunzane (civitates II) – plemię słowiańskie zaliczane do Słowian Zachodnich żyjące nad Nysą Łużycką, prawdopodobnie w okolicach dzisiejszego Zgorzelca. Od wschodu graniczyli ze śląskimi Bobrzanami, od północy z plemionami Zara, Słupianami, Łużyczanami, od zachodu z Milczanami, a od południa z czeskimi Chorwatami i Pszowianami. Czcili swoją świętą górę – Landeskrone. Istnieją również wzmianki, że w obawie przed naporem Niemców z Marchii Miśnieńskiej i chrześcijaństwa ukryli swojego bożka Flinsa[1][2] w okolicy Świeradowa-Zdroju w górnym biegu Kwisy. Plemię wymienione w IX w. w Geografie Bawarskim[3]. Dopisek przy nazwie łacińskiej "civitates II" oznacza że wg spisu sporządzonego przez mnicha zwanego Geografem Bawarskim "Bezunzane" posiadali dwa grody. Przypuszczalnie u schyłku IX lub w X wieku wchłonięci zostali przez Milczan[4].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Ryszard Kincel, Bożek Flins w polskim piśmiennictwie [online], naszesudety.pl, 17 listopada 2008 [dostęp 2016-04-28].
- ↑ Krzysztof Manlius (Manilius). „De idolo Lusatorium (Lusatiorum) deiecto Flyns”.
- ↑ "Geograf Bawarski". Descriptio civitatum et regionum ad septentrionalem plagam Danubii.
- ↑ Lech Tyszkiewicz, Zachodni sąsiedzi plemion śląskich, „Śląski Kwartalnik Historyczny Sobótka”, 19, 1964, strona 16. [1]