(Translated by https://www.hiragana.jp/)
Bitwa pod Gelą (405 p.n.e.) – Wikipedia, wolna encyklopedia Przejdź do zawartości

Bitwa pod Gelą (405 p.n.e.)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bitwa pod Gelą
wojny sycylijskie
Ilustracja
Wybrzeże Geli
Czas

latem 406 p.n.e.

Miejsce

Gela, (Sycylia)

Terytorium

Sycylia

Wynik

zwycięstwo Kartaginy

Strony konfliktu
Syrakuzy Kartagina
Dowódcy
Dionizjos I Himilkon
Siły
30 000 piechoty,
50 trier[1]
?
Straty
1600+ ?
Położenie na mapie Sycylii
Mapa konturowa Sycylii, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
37°04′00″N 14°15′00″E/37,066667 14,250000

Bitwa pod Gelą – starcie zbrojne, które miało miejsce w roku 405 p.n.e. w trakcie wojny Syrakuz z Kartaginą.

Kontekst

[edytuj | edytuj kod]

Po zdobyciu Akragas w roku 406 p.n.e. i spędzeniu zimy w tym mieście, wiosną następnego roku Himilkon zburzył miasto i wymaszerował ze swoją armią w kierunku Geli. Po zbudowaniu obozu w pobliżu Geli, Kartagińczycy rozpoczęli atak na mury miejskie, kończone z reguły niepowodzeniem. W kierunku Geli nadciągnęła wkrótce armia Greków sycylijskich pod wodzą Dionizjosa I tyrana Syrakuz w sile 30 000 piechoty, osłaniana przez 50 okrętów[1]. Po dotarciu w okolice miasta Dionizjos I rozbił obóz i rozpoczął niepokojenie sił kartagińskich, odcinając im drogi zaopatrzeniowe.

Po 20 dniach utarczek Dionizjos zdecydował się na decydujący atak. Armia podzielona na 3 grupy przy wsparciu okrętów miała otoczyć siły Himilkona a następnie je zniszczyć. Atak przeprowadzono jednak beż żadnej koordynacji pomiędzy wszystkim trzema grupami wojska, które poniosły wysokie straty i zmuszone zostały do wycofania się. Straty tylko w dwóch grupach wyniosły ponad 1600 zabitych. Na dodatek główna grupa Dionizjosa zabłądziła, spóźniając się na pole walki, a widząc klęskę swoich sił Dionizjos dał rozkaz do wycofania się. Widząc porażkę sił greckich, mieszkańcy Geli zdecydowali się ewakuować miasto, pozostawiając w mieście 2000 lekkozbrojnych, którzy nocą pozorowali aktywność obrońców. Rankiem Himilkon wkroczył do opuszczonego miasta. Grecy sycylijscy wycofali się natomiast na północ.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Kęciek 2007 ↓, s. 80.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Krzysztof Kęciek, Dzieje Kartagińczyków, wyd. drugie, Warszawa: Attyka, 2007, s. 80.
  • Grzegorz Lach, Wyprawa sycylijska 415–413 p.n.e., Warszawa: Bellona, 2007.