(Translated by https://www.hiragana.jp/)
Carl Friedrich von Weizsäcker – Wikipedia, wolna encyklopedia Przejdź do zawartości

Carl Friedrich von Weizsäcker

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Carl Friedrich von Weizsäcker
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

28 czerwca 1912
Kilonia

Data i miejsce śmierci

28 kwietnia 2007
Söcking

Profesor nauk fizycznych
Alma Mater

Uniwersytet w Lipsku
Uniwersytet w Getyndze

Doktorat

1933

Habilitacja

1936

Uczelnia

Uniwersytet w Hamburgu
Instytut Maxa Plancka

Odznaczenia
Order „Pour le Mérite” za Naukę i Sztukę[1]

Carl Friedrich Freiherr von Weizsäcker (ur. 28 czerwca 1912 w Kilonii, zm. 28 kwietnia 2007 w Söcking[2]) – niemiecki fizyk i filozof. Był ostatnim żyjącym członkiem grupy pracującej nad bronią jądrową dla III Rzeszy. Twórca wzoru Weizsäckera, odkrywca tzw. cyklu węglowego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Kilonii, jako syn dyplomaty Ernsta von Weizsäckera. Jego młodszym bratem był Richard von Weizsäcker, późniejszy prezydent RFN i zjednoczonych Niemiec. Jego synem jest Ernst Ulrich von Weizsäcker.

W latach 1929–1933 Weizsäcker studiował fizykę, matematykę i astronomię w Berlinie, Getyndze i Lipsku, był uczniem Wernera Heisenberga i Nielsa Bohra. W 1933 uzyskał doktorat, w 1936 habilitował się. W latach 1942–1944 wykładał fizykę teoretyczną w Strasburgu. W czasach Trzeciej Rzeszy uczestniczył w badaniach nad niemiecką bronią jądrową. W 1945 roku został internowany w Wielkiej Brytanii. W latach 1946–1957 pracował jako kierownik działu w Instytucie Maxa Plancka w Getyndze. W latach 1957–1969 wykładał filozofię na uniwersytecie w Hamburgu. W latach 1970–1980 kierował Instytutem Maxa Plancka. Był członkiem Rady Naukowej Instytutu Nauk o Człowieku. W 1989 został laureatem Nagrody Templetona.

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]
  • 1943: Zum Weltbild der Physik
  • 1948: Die Geschichte der Natur
  • 1957: Atomenergie und Atomzeitalter
  • 1959: Christlicher Glaube und Naturwissenchaft
  • 1963: Bedingungen des Friedens
  • 1964: Die Tragweite der Wissenschaft
  • 1969: Der ungesicherte Friede
  • 1971: Die Einheit der Natur
    • 1978: wyd pol. Jedność przyrody, tłum. K. Napiórkowski i in.
  • 1977: Das Garten des Menschlichen
  • 1986: Die Verantwortung der Wissenschaft im Atomzeitalter
  • 1989: Deutlichkeit. Beiträge zu politischen und religiösen Gegenwartsfragen
  • 1990: Wahrnehmung der Neuzeit
  • 1992: Der Garten des Menschlichen
  • 1994: Der bedrohte Friede – heute
  • 1997: Bedingungen des Friedens
  • 2002: Aufbau der Physik
  • 2002: Zum Weltbild der Physik

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. na podstawie fotografii w infoboxie
  2. Weizsäcker Carl Friedrich, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2021-12-20].