Carl Friedrich von Weizsäcker
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Profesor nauk fizycznych | |
Alma Mater | |
Doktorat |
1933 |
Habilitacja |
1936 |
Uczelnia | |
Odznaczenia | |
[1] |
Carl Friedrich Freiherr von Weizsäcker (ur. 28 czerwca 1912 w Kilonii, zm. 28 kwietnia 2007 w Söcking[2]) – niemiecki fizyk i filozof. Był ostatnim żyjącym członkiem grupy pracującej nad bronią jądrową dla III Rzeszy. Twórca wzoru Weizsäckera, odkrywca tzw. cyklu węglowego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w Kilonii, jako syn dyplomaty Ernsta von Weizsäckera. Jego młodszym bratem był Richard von Weizsäcker, późniejszy prezydent RFN i zjednoczonych Niemiec. Jego synem jest Ernst Ulrich von Weizsäcker.
W latach 1929–1933 Weizsäcker studiował fizykę, matematykę i astronomię w Berlinie, Getyndze i Lipsku, był uczniem Wernera Heisenberga i Nielsa Bohra. W 1933 uzyskał doktorat, w 1936 habilitował się. W latach 1942–1944 wykładał fizykę teoretyczną w Strasburgu. W czasach Trzeciej Rzeszy uczestniczył w badaniach nad niemiecką bronią jądrową. W 1945 roku został internowany w Wielkiej Brytanii. W latach 1946–1957 pracował jako kierownik działu w Instytucie Maxa Plancka w Getyndze. W latach 1957–1969 wykładał filozofię na uniwersytecie w Hamburgu. W latach 1970–1980 kierował Instytutem Maxa Plancka. Był członkiem Rady Naukowej Instytutu Nauk o Człowieku. W 1989 został laureatem Nagrody Templetona.
Twórczość
[edytuj | edytuj kod]- 1943: Zum Weltbild der Physik
- 1948: Die Geschichte der Natur
- 1957: Atomenergie und Atomzeitalter
- 1959: Christlicher Glaube und Naturwissenchaft
- 1963: Bedingungen des Friedens
- 1964: Die Tragweite der Wissenschaft
- 1969: Der ungesicherte Friede
- 1971: Die Einheit der Natur
- 1978: wyd pol. Jedność przyrody, tłum. K. Napiórkowski i in.
- 1977: Das Garten des Menschlichen
- 1986: Die Verantwortung der Wissenschaft im Atomzeitalter
- 1989: Deutlichkeit. Beiträge zu politischen und religiösen Gegenwartsfragen
- 1990: Wahrnehmung der Neuzeit
- 1992: Der Garten des Menschlichen
- 1994: Der bedrohte Friede – heute
- 1997: Bedingungen des Friedens
- 2002: Aufbau der Physik
- 2002: Zum Weltbild der Physik
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ na podstawie fotografii w infoboxie
- ↑ Weizsäcker Carl Friedrich, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2021-12-20] .
- ISNI: 0000000109135145
- VIAF: 71399085
- LCCN: n79097438
- GND: 118630717
- NDL: 00460543
- BnF: 11929048f
- SUDOC: 027195058
- NLA: 35598708
- NKC: jn19990009036
- DBNL: weiz001
- BNE: XX1047981
- NTA: 068304943
- BIBSYS: 90062290
- CiNii: DA00798856
- Open Library: OL2674976A
- PLWABN: 9810544622505606
- NUKAT: n95202189
- J9U: 987007269736305171
- PTBNP: 806149
- CANTIC: a10438634
- LNB: 000211813
- NSK: 000132632
- CONOR: 61672803
- BNC: 000077794
Ε Β Ε : 238239- BLBNB: 000385963
- KRNLK: KAC199629612
- LIH: LNB:V*148029;=BK
- Niemieccy fizycy XX wieku
- Niemieccy fizycy XXI wieku
- Niemieccy fizycy jądrowi
- Niemieccy filozofowie XX wieku
- Niemieccy filozofowie XXI wieku
- Niemieccy filozofowie nauki
- Filozofowie fizyki
- Filozofowie współcześni
- Filozofowie niemieckojęzyczni
- Laureaci Nagrody Goethego
- Laureaci Nagrody Templetona
- Laureaci Nagrody Erazmusa
- Odznaczeni cywilnym Orderem Pour le Mérite
- Niemieccy laureaci Medalu Maxa Plancka
- Urodzeni w 1912
- Internowani w Wielkiej Brytanii
- Zmarli w 2007
- Wykładowcy Uniwersytetu w Getyndze
- Absolwenci i studenci Uniwersytetu w Getyndze