(Translated by https://www.hiragana.jp/)
Chlorek tlenek bizmutu(III) – Wikipedia, wolna encyklopedia Przejdź do zawartości

Chlorek tlenek bizmutu(III)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Chlorek tlenek bizmutu(III)
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

BiCl(O)

Inne wzory

Bi(O)Cl, BiOCl

Masa molowa

261,44 g/mol

Wygląd

biały lub prawie biały, bezpostaciowy albo drobnokrystaliczny proszek bez smaku i zapachu[1]

Identyfikacja
Numer CAS

7787-59-9

PubChem

9859996

Podobne związki
Podobne związki

chlorek bizmutu(III)

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Chlorek tlenek bizmutu(III), chlorek bizmutylu (łac. bismuthum oxychloratum) – nieorganiczny związek chemiczny, zasadowa sól bizmutu(III) zawierająca ugrupowanie bizmutylowe, Bi=O. Nierozpuszczalny w wodzie i tłuszczach, krystalizuje w układzie tetragonalnym.

Zastosowanie

[edytuj | edytuj kod]

Wykazuje – tak jak inne związki bizmutu (np. dermatol) – aktywność przeciwbakteryjną. Dlatego był dawniej stosowany jako zawiesina olejowa w leczeniu zakażeń krętkiem bladym (kiły). Obecnie nie wykorzystuje się tego działania w lecznictwie, ze względu na wprowadzenie antybiotyków, które charakteryzują się większą skutecznością.

W diagnostyce używa się chlorku bizmutylu w badaniach rentgenowskich i we fluoroskopii do kontrastowania cewników, ponieważ silnie pochłania promieniowanie rentgenowskie. Może być łączony z siarczanem baru, co poszerza zakres możliwości jego wykorzystania.

Powszechnie stosowany jest również w kosmetyce jako pigment przy wyrobie sztyftów do ust, szminek, lakierów do paznokci, pudrów, cieni do powiek i innych środków kosmetycznych. Nadaje jedwabisty perłowy połysk. Wykazuje dobre zdolności kryjące i bardzo duże powinowactwo do skóry, a ponadto jest delikatny w dotyku.

Jest niestabilny na świetle. W preparatach kosmetycznych zawierających chlorek bizmutylu wykorzystuje się filtry UV, by nie dopuścić do jego rozkładu.

Nazwy handlowe

[edytuj | edytuj kod]
  • Biron B-50
  • Biron ESQ
  • Biron Fines
  • Biron MTU
  • Biron LF-2000
  • Bi-LITE 20
  • Bital (z talkiem)
  • Mibiron N-50 (z miką)
  • Pearl Glo
  • Pearl I
  • Pearl II
  • Satin B UVS

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Farmakopea Polska III, Ministerstwo Zdrowia, Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1954, s. 950, OCLC 690288474.
  2. a b c d Tlenochlorek bizmutu(III) [online], karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich, 16 kwietnia 2023, numer katalogowy: 307610 [dostęp 2024-03-09]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)