(Translated by https://www.hiragana.jp/)
Cicinnurus – Wikipedia, wolna encyklopedia Przejdź do zawartości

Cicinnurus[edytuj]

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cicinnurus
Vieillot, 1816[1]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – samiec latawca złotogrzbietego (C. magnificus)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

cudowronki

Rodzaj

Cicinnurus

Typ nomenklatoryczny

„Manucode, Buff.” (= Paradisaea regia Linnaeus, 1758)

Gatunki

3 gatunki – zobacz opis w tekście

Cicinnurusrodzaj ptaków z rodziny cudowronek (Paradisaeidae).

Zasięg występowania

[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje gatunki występujące na Nowej Gwinei i wyspach położonych na zachód od niej[13].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała samców 16–19 cm (bez centralnych sterówek o długości 23–31 cm), samic 16–19 cm; masa ciała samców 43–119 g, samic 38–60 g[14].

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]

Etymologia

[edytuj | edytuj kod]
  • Manucodiata: nazwa Manucodiata, którą francuski przyrodnik Mathurin Brisson w 1760 roku przydzielił grupie cudowronek, bazując na jawajskim słowie Manu ko dewata „ptaki bogów”[15]. Typ nomenklatoryczny: Paradisaea regia Linnaeus, 1758.
  • Manucodus: nazwa opiera się na „Manucode” zaadaptowanej przez Buffona w latach 1770–1783[16].
  • Cicinnurus (Cincinnurus, Circinurus, Circinnurus, Cicinurus): κικιννος kikinnos „kędzior, zwinięty kosmyk włosów”; ουρα oura „ogon”[17].
  • Diphyllodes (Diphillodes): gr. δでるたιいおた- di- „podwójny”, od δις dis „dwukrotny”, od δでるたυうぷしろんοおみくろん duo „dwa”; φυλλον phullon „liść”; -οιδης -oidēs „przypominający”[18]. Typ nomenklatoryczny: Diphyllodes seleucides Lesson, 1834 (= Paradisea magnifica J.R. Forster, 1781).
  • Cricocercus (Oricocercus): gr. κρικος krikos „pierścień, okrąg”; κερκος kerkos „ogon”[19]. Typ nomenklatoryczny: Paradisea magnifica J.R. Forster, 1781.
  • Schlegelia: Hermann Schlegel (1804–1884), niemiecki ornitolog, przyjął obywatelstwo holenderskie w 1853 roku[20]. Typ nomenklatoryczny: Schlegelia calva Bernstein, 1864 (= Paradisea wilsonii Cassin, 1850 (= Lophorina respublica Bonaparte, 1850)).

Podział systematyczny

[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należą następujące gatunki[21]:

  1. Nomen nudum.
  2. Skocz do: a b c d Niepoprawna późniejsza pisownia Cicinnurus Vieillot, 1816.
  3. Niepoprawna późniejsza pisownia Cricocercus Gloger, 1841.
  4. Niepoprawna późniejsza pisownia Diphyllodes Lesson, 1834.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. L.J.P. Vieillot: Analyse d’une nouvelle ornithologie élémentaire. Paris: Deteville, libraire, rue Hautefeuille, 1816, s. 35. (fr.).
  2. M.J. Brisson: Ornithologie, ou, Méthode contenant la division des oiseaux en ordres, sections, genres, especes & leurs variétés, a laquelle on a joint une description exacte de chaque espece, avec les citations des auteurs qui en ont traité, les noms quils leur ont donnés, ceux que leur ont donnés les différentes nations, & les noms vulgaires. T. 1. Parisiis: Ad Ripam Augustinorum, apud Cl. Joannem-Baptistam Bauche, bibliopolam, ad Insigne S. Genovesae, & S. Joannis in Deserto, 1760, s. 30. (fr. • łac.).
  3. C.S. Rafinesque: Analyse de la nature, or, Tableau de l’univers et des corps organisés. Palerme: Aux dépens de l’auteur, 1815, s. 67. (fr.).
  4. F. Boie: Cincinnurus Vieill.. W: J.S. Ersch & J.G. Gruber (redaktorzy): Allgemeine Encyclopädie der Wissenschaften und Künste. Cz. 18. Leipzig: F. A. Brockhaus, 1828, s. 267. (niem.).
  5. R.-P. Lesson: Histoire naturelle des oiseaux de paradis et des épimaques: ouvrage orné de planches, dessinées et gravées par les meilleurs artistes. Paryis: A. Bertrand, 1835, s. 16. (fr.).
  6. Gloger 1842 ↓, s. 344.
  7. Gloger 1842 ↓, s. 345.
  8. G.R. Gray: Catalogue of the genera and subgenera of birds contained in the British Museum. London: The Trustees, 1855, s. 65. (ang.).
  9. H.A. Bernstein. Over een nieuwen paradijsvogel en eenige andere nieuwe vogels. „Natuurkundig tijdschrift voor Nederlandsch Indië”. Zesde serie. Deel II. 27, s. 79, 1864. (łac. • niderl.). 
  10. G.R. Gray: Hand-list of genera and species of birds, distinguishing those contained in the British Museum. Cz. 2. London: printed by order of the Trustees, 1870, s. 16. (ang.).
  11. H. Saunders. Aves. „The Zoological record”. 18, s. 6, 1881. (ang.). 
  12. G. Madarász. Fenichel Samuél ornithologiai gyüjtése az uj-guineai Finisterre-hegységben (1892—93) / Samuel Fenichel’s Ornithologische Ergebnisse aus dem Finisterre-Gebirge in Neu-Guinea (1892—93). „Aquila”. 1 (3–4), s. 91, 1894. (węg. • niem.). 
  13. F. Gill, D. Donsker & P. Rassmusen (redaktorzy): Crows, mudnesters & birds-of-paradise. IOC World Bird List: Version 13.1. [dostęp 2023-05-21]. (ang.).
  14. D.W. Winkler, S.M. Billerman & I.J. Lovette: Birds-of-Paradise (Paradisaeidae), version 1.0. W: S.M. Billerman, B.K. Keeney, P.G. Rodewald & T.S. Schulenberg (redaktorzy): Birds of the World. Ithaca, NY: Cornell Lab of Ornithology, 2020. DOI: 10.2173/bow.paradi7.01. [dostęp 2023-05-21]. (ang.). Publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana rejestracja, też płatna, lub wykupienie subskrypcji
  15. The Key to Scientific Names, Manucodiata [dostęp 2023-05-21].
  16. The Key to Scientific Names, Manucodus [dostęp 2023-05-21].
  17. The Key to Scientific Names, Cicinnurus [dostęp 2023-05-21].
  18. The Key to Scientific Names, Diphyllodes [dostęp 2023-05-21].
  19. The Key to Scientific Names, Cricocercus [dostęp 2023-05-21].
  20. The Key to Scientific Names, Schlegelia [dostęp 2023-05-21].
  21. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Paradisaeidae Vigors, 1825 – cudowronki - Birds of paradise (wersja: 2022-09-03). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2023-05-21].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Dostępne języki
Wczytywanie...