(Translated by https://www.hiragana.jp/)
Cygnus CRS Orb-3 – Wikipedia, wolna encyklopedia Przejdź do zawartości

Cygnus CRS Orb-3

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cygnus CRS Orb-3
Emblemat Cygnus CRS Orb-3
Dane misji
Indeks COSPAR

2014-F02

Zaangażowani

 Stany Zjednoczone
NASA, Orbital Sciences Corporation

Pojazd
Statek kosmiczny

Cygnus

Rakieta nośna

Antares 130

Start
Miejsce startu

Mid-Atlantic Regional Spaceport LP-0A

Początek misji

28 października 2014 22:22:38 UTC
eksplozja podczas startu o 22:22:53 UTC

Misja na Międzynarodową Stację Kosmiczną
Commercial Resupply Services

Cygnus CRS Orb-3 (inna nazwa Orbital Sciences CRS Flight 3) – zakończona niepowodzeniem misja statku transportowego Cygnus, wykonana przez prywatną firmę Orbital Sciences Corporation na zlecenie amerykańskiej agencji kosmicznej NASA w ramach programu CRS w celu zaopatrzenia Międzynarodowej Stacji Kosmicznej. W tej misji wykorzystany został statek nazwany S.S. Deke Slayton na cześć zmarłego astronauty Deke’a Slaytona[1].

Przebieg misji

[edytuj | edytuj kod]
Eksplozja rakiety Antares podczas startu misji Cygnus CRS Orb-3

Początkowo misja miała rozpocząć się 27 października 2014 roku o 22:45 czasu UTC, a statek Cygnus miał dolecieć do ISS 2 listopada. Miał to być pierwszy nocny start rakiety Antares i statku Cygnus[2]. Jednak w końcowej fazie odliczania do startu podjęto decyzję o jego przerwaniu. Okazało się, że żaglówka wpłynęła na wody strefy zamkniętej wokół platformy startowej, co zrodziło obawy o bezpieczeństwo i zmusiło kontrolerów do przełożenia startu na następny dzień.

Ostatecznie start misji Cygnusa miał miejsce 28 października 2014 roku o 22:22:38 UTC. Wykorzystana została rakieta Antares 130, a start odbył się na stanowisku startowym LP-0A kosmodromu Mid-Atlantic Regional Spaceport. Jednak 15 sekund po starcie doszło do awarii silnika pierwszego stopnia rakiety. W efekcie rakieta razem ze statkiem transportowym zaczęła opadać na platformę startową, a na chwilę przed jej uderzeniem w ziemię kontrolerzy startu postanowili wydać komendę nakazującą rakiecie dokonać autodestrukcji[3][4].

Na miejscu katastrofy wybuchł pożar, jednak udało się go opanować i służby w kontrolowany sposób pozwoliły na jego samoczynne wypalenie się. NASA oświadczyła, że cały ładunek znajdujący się na pokładzie Cygnusa S.S. Deke Slayton został zniszczony w wyniku tej katastrofy, ale nikt nie odniósł obrażeń[5]. Przeprowadzona kolejnego dnia inspekcja platformy startowej wykazała, że nie doznała ona poważanych zniszczeń, jednak konieczne będzie dokonanie napraw, aby możliwe było jej wykorzystanie w przyszłości[6].

Ładunek

[edytuj | edytuj kod]

Na pokładzie Cygnusa znajdowało się 2215 kg zaopatrzenia dla stacji ISS, w tym[7]:

  • 748 kg zaopatrzenia dla załogi (m.in. pożywienie i dokumentacja),
  • 637 kg środków potrzebnych do sprawnego funkcjonowania stacji (m.in. 605 kg wyposażenia NASA i 30 kg wyposażenia JAXA),
  • 727 kg materiału do badań i eksperymentów (m.in. eksperymenty studenckie dotyczące tworzenia się kryształów, kiełkowania nasion i wzrostu roślin w warunkach mikrograwitacji),
  • 37 kg urządzeń elektronicznych (m.in. urządzenia audiowizualne i fotograficzne oraz do przechowywania danych),
  • 66 kg przedmiotów potrzebnych do spacerów kosmicznych.

Statek Cygnus S.S. Deke Slayton miał zabrać ze sobą również satelity typu CubeSat, w tym satelity do obserwacji Ziemi[8].

Przyczyny katastrofy

[edytuj | edytuj kod]
Nagranie startu i eksplozji rakiety Antares podczas misji Cygnus CRS Orb-3

Przeprowadzone śledztwo wykazało, że przyczyną katastrofy była awaria turbopompy silnika AeroJet Rocketdyne AJ-26. Jest to zmodernizowany poradziecki silnik NK-33 z niedoszłej księżycowej rakiety N1. Nie udało się jednak wskazać, co dokładnie doprowadziło do awarii turbopompy. Jako możliwe przyczyny wymieniono wadliwe łożyska pompy, wadę produkcyjną lub zassanie odłamków[9].

Po tej katastrofie firma Orbital Sciences Corporation zdecydowała o rezygnacji z dalszej eksploatacji silników NK-33 w ich rakietach Antares. Postanowiono, że w kolejnych modelach tej rakiety stosowane będą silniki RD-181 (będące pochodną silników RD-191) produkowane przez rosyjskie przedsiębiorstwo NPO Energomasz. Konieczność dokonania zmian w konstrukcji rakiety Antares spowodowała, że kolejna misja – Cygnus CRS OA-4 wystartowała z Cape Canaveral przy pomocy rakiety Atlas V firmy United Launch Alliance[10][11].

Galeria

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ISS Commercial Resupply Services Mission (Orb-3) [online], 25 października 2014 [dostęp 2016-07-19] [zarchiwizowane z adresu 2014-10-25].
  2. Jeremy Eggers, First Nighttime Launch of the Antares Rocket Scheduled Oct. 27 [online], 30 marca 2015 [dostęp 2016-07-19].
  3. Phil Plait, BREAKING: Antares Rocket Explodes on Takeoff, Slate, 28 października 2014, ISSN 1091-2339 [dostęp 2016-07-19] (ang.).
  4. Stephen Clark, First stage propulsion system is early focus of Antares investigation – Spaceflight Now [online] [dostęp 2016-07-19].
  5. Private Orbital Sciences Rocket Explodes During Launch, NASA Cargo Lost [online] [dostęp 2016-07-19].
  6. Stephen Clark, Initial damage assessment shows Antares pad intact – Spaceflight Now [online] [dostęp 2016-07-19].
  7. NASA, Orbital CRS3 mission overview [online] [dostęp 2016-07-19].
  8. Planet Labs, Space is hard: Antares rocket failure [online], 28 października 2014 [dostęp 2016-07-19] (ang.).
  9. NASA Independent Review Team, NASA Independent Review Team Orb–3 Accident Investigation Report [online], 9 października 2015 [dostęp 2016-07-19].
  10. Post mortem for CRS-3 Antares notes turbopump failure | NASASpaceFlight.com [online], www.nasaspaceflight.com [dostęp 2016-07-19].
  11. Orbital ATK make progress toward Return To Flight of Antares rocket | NASASpaceFlight.com [online], www.nasaspaceflight.com [dostęp 2016-07-19].