Czeladź (służba)
Czeladź – kategoria ludności wiejskiej będąca na odpłatnej służbie, nie tylko na zamku, we dworze, w gospodarstwie rolnym u bogatego kmiecia, ale także towarzysząca swoim panom w czasie wypraw wojennych[1].
W skład czeladzi pracującej na folwarku zaliczano: parobków, pastuchów, owczarzy, dziewki i gajowych. Czeladź rekrutowana była głównie z potomków komorników, chałupników, zagrodników oraz tzw. ludzi luźnych[2] i mieszkała najczęściej w czworakach.
