(Translated by https://www.hiragana.jp/)
Daubory – Wikipedia, wolna encyklopedia Przejdź do zawartości

Daubory

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Daubory
Państwo

 Białoruś

Obwód

 witebski

Rejon

brasławski

Sielsowiet

Dalekie

Położenie na mapie obwodu witebskiego
Mapa konturowa obwodu witebskiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Daubory”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Daubory”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, blisko górnej krawiędzi po prawej znajduje się punkt z opisem „Daubory”
Ziemia55°29′06″N 26°50′52″E/55,485000 26,847778

Daubory – dawna kolonia[1][2]. Tereny, na których była położona, leżą obecnie na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie brasławskim, w sielsowiecie Dalekie.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W czasach zaborów w granicach Imperium Rosyjskiego.

W latach 1921–1939 kolonia leżała w Polsce, w województwie nowogródzkim[3] (od 1926 w województwie wileńskim), w powiecie dziśnieńskim (od 1926 w powiecie brasławskim)[4], w gminie Bohiń[5] a następnie w gminie Opsa[6].

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwały tu 54 osoby, wszystkie były wyznania rzymskokatolickiego i zadeklarowały białoruską przynależność narodową. Było tu 7 budynków mieszkalnych[5].

Miejscowość należała do parafii rzymskokatolickiej w Opsie. W 1933 podlegała pod Sąd Grodzki w Opsie i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Opsie[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Mapa Taktyczna Polski 1:100 000, Pas 27, Słup 44, Warszawa 1932
  2. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 3.
  3. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej - Tom VII - Część II - Ziemia Wileńska – Powiaty: Brasław, Duniłowicze, Brasław i Wilejka, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923
  4. Dz.U. z 1925 r. nr 67, poz. 472
  5. a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 40.
  6. a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 360.