(Translated by https://www.hiragana.jp/)
David Kolbaia – Wikipedia, wolna encyklopedia Przejdź do zawartości

David Kolbaia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
David Kolbaia
Państwo działania

 Polska

Data urodzenia

9 września 1963

Doktor nauk humanistycznych
Specjalność: kulturoznawstwo, historia Kaukazu i Azjii Środkowej, zagadnienia narodowościowe, język gruziński, język czeczeński
Alma Mater

Tbiliski Uniwersytet Państwowy

Doktorat

24 kwietnia 1996 – historia
Uniwersytet Warszawski

Doktor honoris causa
Uniwersytet św. Grzegorza Peradze w Tbilisi – 2009
Nauczyciel akademicki
jednostka

Studium Europy Wschodniej Wydziału Orientalistycznego UW

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Medal Reipublicae Memoriae Meritum

David Kolbaia (ur. 9 września 1963) – polski i gruziński historyk, kartwelolog.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Absolwent historii na Uniwersytecie w Tbilisi (1990). W 1996 doktorat Gruzja od XVII do początków XIX wieku w relacjach i pracach misjonarzy polskich pod kierunkiem Andrzeja Woźniaka w Katedrze Etnologii i Antropologii Kulturowej w Instytucie Historycznym UW[1]. Pracownik Studium Europy Wschodniej Wydziału Orientalistycznego Uniwersytetu Warszawskiego (kierownik Seminarium Kaukaskiego). Kierownik Stacji Kaukaskiej Uniwersytetu Warszawskiego w Tbilisi. Założyciel i redaktor naczelny pisma "Pro Georgia. Journal of Kartvelological Studies". Wykładał historię Kaukazu na wielu uniwersytetach europejskich m.in. Humboldta, Santiago de Compostela, Halle-Wittenberg, na Uniwersytecie im. Iwane Dżawachiszwili w Tbilisi. W 2009 otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu św. Grzegorza Peradze w Tbilisi[2].

W 2014 uhonorowany Medalem im. Iwane Dżawachiszwili Państwowego Uniwersytetu w Tbilisi[3]. W 2015 roku otrzymał Nagrodę im. św. Grzegorza Peradze. W 2016 za wybitne zasługi w upowszechnianiu wiedzy o wspólnej historii Polski i Gruzji, za popularyzowanie polskiej kultury i rozwijanie polsko-gruzińskiej współpracy odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[4]. W 2023 otrzymał Złoty Medal Reipublicae Memoriae Meritum[5].

Wybrane publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Nawrócenie Kartlii = Mokcewaj Kartlisaj, ze starogruz. przeł. i przypisami opatrzył Dawid Kolbaja, wstęp Mariam Lordkipanidze, Warszawa: UW 1995.
  • Adam Mic'keviči, Pan T`adeozi anu ukanaskneli t`avdasxma Litvaši : aznaurt`a ambavi 1811-1812 clebši t`ormet cignad da lek`sad t`k`muli, poln. t`arg. Vitali Ugrexelijem ; tek`sti dedant`an šead. bolot`k`ma daurt`o da gamosac`emad moam. Davit Qolbaiam, Varšava: Varšavis Universiteti, Ossolinskebis saxelobis Erovnuli Instituti 2011.
  • (współautorzy: Piotr Hlebowicz, Piotr Warisch), Gruzja nieznana: wspólne losy Gruzinów i Polaków, Kraków: Fado Studio Anetta Warisch - Dom Wydawniczy Rafael 2011.
  • Grigol P'eraje = Grigol Peradze, Bermonazvnobis istoriisat'vis Sakart'veloši: k'art`uli eklesiis ujvelesi istoria = history of monasticism in Georgia : early history of the Georgian Church, gamosac'emad moamzada, šesavali cerili da damatebit'i šenišvnebi daurt'o Davit' Qolbaiam = ed. by David Kolbaia, Warsaw = Varšava: Centre for East European Studies Faculty of Oriental Studies. University of Warsaw= Varšavis Universiteti 2012.
  • Grigol P'eraje, Cinarebizantiuri k'art'uli liturgikis šesaxeb, patrologia, poezia, k'adagebani, gamosac'emad moamzada da damatebit'i šenišvnebi daurt'o Davit' Qolbaiam, Varšava: Varšavis Universiteti 2014.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. David Kolbaia, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2020-05-25].
  2. Studium Europy Wschodniej - Uniwersytet Warszawski - David Kolbaia [online], studium.uw.edu.pl, 10 marca 2016 [dostęp 2020-05-24] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-10].
  3. Dr David Kolbaia uhonorowany Medalem im. Iwane Dżawachiszwili Państwowego Uniwersytetu w Tbilisi [online], studium.uw.edu.pl, 20 czerwca 2015 [dostęp 2020-05-24] [zarchiwizowane z adresu 2015-06-20].
  4. M.P. z 2016 r. poz. 669.
  5. Spotkanie Polsko-Gruzińskiej Komisji Historyków w MIIWŚ w Gdańsku,11–12 października 2023 – Studium Europy Wschodniej UW [online] [dostęp 2023-10-19] (pol.).