(Translated by https://www.hiragana.jp/)
Douglas Fairbanks Jr. – Wikipedia, wolna encyklopedia Przejdź do zawartości

Douglas Fairbanks Jr.

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Douglas Fairbanks Jr.
Ilustracja
Douglas Fairbanks Jr. (aut. Allan Warren; 1973)
Imię i nazwisko

Douglas Elton Ulman Fairbanks Junior

Data i miejsce urodzenia

9 grudnia 1909
Nowy Jork

Data i miejsce śmierci

7 maja 2000
Nowy Jork

Zawód

aktor, producent

Współmałżonek

Joan Crawford
(1929–1933; rozwód)
Mary Lee Epling
(1939–1988; jej śmierć)
Vera Shelton
(1991–2000; jego śmierć)

Lata aktywności

1916–1997

Odznaczenia
Srebrna Gwiazda (Stany Zjednoczone) Legionista Legii Zasługi (USA) Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Krzyż Wojenny 1939–1945 (Francja) Krzyż Wojenny Zasługi za Męstwo Wojskowe (Królestwo Włoch) Order Imperium Brytyjskiego od 1936 (wojskowy) Krzyż Wybitnej Służby (Wielka Brytania)

Douglas Elton Fairbanks Jr. (ur. 9 grudnia 1909 w Nowym Jorku, zm. 7 maja 2000 tamże) – amerykański aktor, producent filmowy i odznaczony oficer marynarki z czasów II wojny światowej.

8 lutego 1960 otrzymał trzy własne gwiazdy w Alei Gwiazd w Los Angeles znajdujące się przy Hollywood Boulevard – 6318 (film), 6661 (telewizja) i 6710 (radio)[1][2].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Nowym Jorku jako syn Anny „Beth” Elizabeth (z domu Sully) i aktora kina niemego Douglasa Fairbanksa[3]. Jego dziadek ze strony matki, Daniel John Sully, był bogatym przemysłowcem i urodził się w Rhode Island w rodzinie Anglików i Szkotów[4], a dziadek ze strony ojca, Hezekiah Charles Ullman, urodził się w Pensylwanii i był Żydem aszkenazyjskim[4]. Jego rodzice rozwiedli się, gdy miał dziewięć lat i oboje ponownie zawarli nowe związki[5]. Mieszkał z matką w Nowym Jorku, Kalifornii, Paryżu i Londynie[6]. Fairbanks Jr. rozpoczął swoją edukację w hollywoodzkiej szkole dla chłopców w Los Angeles[7]. Po tym, jak jego matka i ojczym przeprowadzili się do Nowego Jorku, uczęszczał do Bovee School, prywatnej szkoły średniej dla chłopców i przez rok do Knickerbocker Greys na Manhattanie. Po powrocie do Kalifornii naukę kontynuował do Harvard Military School, a następnie studiował na politechnice w Pasadenie. Po tym, jak jego matka i on przeprowadzili się do Francji, Fairbanks kształcił się w Lycée Janson-de-Sailly[8].

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

W wieku siedmiu lat po raz pierwszy wystąpił na ekranie w roli gazeciarza w niemym komediodramacie przygodowym Arystokracja amerykańska (2016)[9] u boku ojca. Jako 12–latek trafił do obsady ekranizacji powieści Aleksandra Dumasa Trzej muszkieterowie (1921) w reż. Freda Niblo[10]. Mając 12 lat w 1923 otrzymał kontrakt z Paramount Pictures na 1000 dolarów tygodniowo przez trzy lata i występował w filmach niemych: komedii Stephen Steps Out (1923), dramacie Henry’ego Kinga Stella Dallas (1925), melodramacie Clarence’a Browna Władczyni miłości (1928) i dramacie Franka Capry The Power of the Press (1928)[11] z Mildred Harris.

Zanim skończył 20 lat, napisał zabawny artykuł o hollywoodzkiej scenie dla magazynu „Vanity Fair”[12]. W 1929 Fairbanks Jr. zadebiutował na scenie w Los Angeles w sztuce teatralnej Young Woodley, która przekonała krytyków, że naprawdę ma talent i nie jest tylko dodatkiem do sławy ojca[12]. W 1934 wystąpił na scenie w Londynie w przedstawieniu Światło księżyca jest srebrne[13].

W 1935 założył własną firmę produkcyjną Criterion Films – pierwszą z sześciu takich firm utworzonych pod imprimatur Fairbanks[12]. Zwrócił na siebie uwagę w dramacie Johna Cromwella Więzień królewski (The Prisoner of Zenda, 1937), w którym był na przemian czarujący i zimnokrwisty jako nikczemny Rupert z Hentzau[12].

Po śmierci ojca w 1939 Fairbanks Jr. zaczął rozszerzać swoją działalność na politykę i służbę swojemu krajowi. Pomógł zorganizować hollywoodzki oddział Białego Komitetu Williama Allena, mający na celu pomoc sojusznikom w wojnie europejskiej. W latach 1939–1944 Fairbanks, zawsze anglofil, kierował londyńskimi Douglas Voluntary Hospitals, które otaczały szczególną opieką uchodźców wojennych. Fairbanks został wyznaczony przez prezydenta Roosevelta na wysłannika misji specjalnej do Ameryki Południowej w 1940, a rok później został mianowany porucznikiem w Marynarce Wojennej. W 1942 był szefem Operacji Specjalnych, a w 1943 brał udział w Operacji Husky na Sycylię i Elbę[12]. Fairbanks przeszedł drogę od porucznika marynarki wojennej do dowódcy, a w 1954 do kapitana[12].

Po zakończeniu wojny przez pięć lat był prezesem organizacji CARE, wysyłającej żywność i pomoc do krajów ogarniętych wojną. Powrócił przed kamery w roli tytułowej w Sindbad Żeglarz (1947). Napisał scenariusz do romantycznego musicalu przygodowego Maxa Ophülsa Wygnaniec (The Exile, 1948), gdzie zagrał Karola II Stuarta][14]. Był prowadzącym/narratorem konsorcjalnego programu radiowego The Silent Man (1951-1952). Wyprodukował także i zagrał w wysokiej jakości antologii telewizyjnej NBC Douglas Fairbanks Jr. zaprasza (1952–1955) z udziałem gwiazd ekranu takich jak Diana Dors, Sebastian Cabot, Barry Foster, Yvonne Furneaux, Buster Keaton, Anouk Aimée, Bill Owen, Joan Hickson czy Christopher Lee[15]. W 1975 trafił na Broadway w przedstawieniu Uroczysty hołd dla Joshuy Logana[16] u boku Henry’ego Fondy i José Ferrera.

Zdobył wiele nagród wojskowych i humanitarnych. Opublikował także dwie autobiografie, The Salad Days w 1988[17] i A Hell of a War w 1993[18].

Życie osobiste

[edytuj | edytuj kod]

3 czerwca 1929 zawarł związek małżeński z Joan Crawford[3]. 29 kwietnia 1933 doszło do rozwodu[19]. Po rozwodzie romansował m.in. z Gertrude Lawrence, Liz Paget i Marlene Dietrich oraz był zaręczony z Dorothy Fell[20]. 23 kwietnia 1939 poślubił Mary Lee Eppling, z którą miał trzy córki: Daphne Nancy–Beth (ur. 8 kwietnia 1940), Victorię Susan (ur. 1942) i Melissę Louise (ur. 25 października 1947)[3]. Pozostał jej oddany aż do jej śmierci 14 września 1988[3]. 30 maja 1991 ożenił się z Verą Lee Shelton[21].

Śmierć

[edytuj | edytuj kod]

Zmarł 7 maja 2000 w Nowym Jorku na zawał mięśnia sercowego w wieku 90 lat[22].

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Film

[edytuj | edytuj kod]

Seriale

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Douglas Fairbanks Jr.. Walk of Fame. [dostęp 2023-08-05]. (ang.).
  2. ↑ Myrna Oliver: Hollywood Star Walk: Douglas Fairbanks Jr.. „Los Angeles Times”, 2000-05-08. [dostęp 2023-08-05]. (ang.).
  3. ↑ a b c d Douglas Fairbanks, Jr. Biography (1909–2000). FilmReference.com. [dostęp 2023-08-05]. (ang.).
  4. ↑ a b Douglas Fairbanks Jr. Ethnicity of Celebs. EthniCelebs.com, 2017-11-14. [dostęp 2023-08-05]. (ang.).
  5. ↑ Douglas Fairbanks Jr., Film Star, TV Producer and Good-Will Ambassador, Dies at 90. „The New York Times”. [dostęp 2016-12-14]. (ang.).
  6. ↑ Commander Douglas Elton Fairbanks Jr., USNR. Naval Historical Foundation, 2006-06-14. [dostęp 2023-08-05]. (ang.).
  7. ↑ Jay Jorgensen: Edith Head: The Fifty-Year Career of Hollywood’s Greatest Costume Designer. Running Press Book Publishers, 2010, s. 18. ISBN 978-0-7624-3805-1.
  8. ↑ Art Evans: World War II Veterans in Hollywood. McFarland & Company, 2020, s. 68. ISBN 978-1-4766-3967-3.
  9. ↑ American Aristocracy (1916) w bazie IMDb (ang.)
  10. ↑ The Three Musketeers (1921) w bazie IMDb (ang.)
  11. ↑ Douglas Fairbanks Jr.. Rotten Tomatoes. [dostęp 2023-08-05]. (ang.).
  12. ↑ a b c d e f Douglas Fairbanks Jr. Biography. AllMovie. [dostęp 2023-08-05]. (ang.).
  13. ↑ NEWS OF THE STAGE; Gertrude Lawrence and Douglas Fairbanks Jr. to Appear Here -- „Porgy” Off Until Next Season.. „The New York Times”, 1934-10-17. [dostęp 2023-08-06]. (ang.).
  14. ↑ The Exile (1948) w bazie IMDb (ang.)
  15. ↑ Douglas Fairbanks Jr. Presents (1951–1955) w bazie IMDb (ang.)
  16. ↑ Douglas Fairbanks Jr.. Internet Broadway Database. [dostęp 2023-08-06]. (ang.).
  17. ↑ Douglas Fairbanks Jr.: The Salad Days. Doubleday, 1988. ISBN 978-0385174046.
  18. ↑ Douglas Fairbanks Jr.: A Hell of a War. St Martins Pr, 1993. ISBN 978-0312088071.
  19. ↑ Nigel Cawthorne: Życie erotyczne gwiazd Hollywood. Oficyna Wydawnicza Mireki, 2005, s. 145. ISBN 83-89533-37-5.
  20. ↑ Nigel Cawthorne: Życie erotyczne gwiazd Hollywood. Oficyna Wydawnicza Mireki, 2005, s. 146–151. ISBN 83-89533-37-5.
  21. ↑ Ronald Bergan: Obituary: Douglas Fairbanks Jr. „The Guardian”, 2000-05-08. [dostęp 2023-08-05]. (ang.).
  22. ↑ Myrna Oliver: Screen Idol Douglas Fairbanks Jr. Dies at 90. „Los Angeles Times”, 2000-05-08. [dostęp 2023-08-05]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Thomas McNulty: Errol Flynn: the Life and Career. McFarland and Company Inc., 2004. ISBN 978-0-7864-1750-6.
  • James Wise: Stars in Blue: Movie Actors in America’s Sea Services. Naval Institute Press, 1997. ISBN 1-55750-937-9.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Douglas_Fairbanks_Jr.&oldid=74393620”