Dziedziczenie plastydowe

Dziedziczenie plastydowe - dziedziczenie informacji genetycznej zawartej w genomie plastydowym (chlDNA).

Dziedziczenie jednostronne

U większości roślin okrytonasiennych plastydy są dziedziczone w linii żeńskiej, u nagonasiennych - w męskiej^[1]^[2]. Dziedziczenie jednostronne zachodzi również w przypadku glonów. We wczesnych stadiach rozwoju, w zarodku obecne są plastydy pochodzące od obu organizmów rodzicielskich, jednak z czasem jedne z nich zostają zdegradowane. O zanikanie plastydów pochodzących od jednego z rodziców (najczęściej w linii męskiej) podejrzewa się konkurowanie pomiędzy plastydami (w przypadku izogamet) lub degradację gamet męskich już po zapłodnieniu (w przypadku oogamii)^[2].

Dziedziczenie obustronne

Ten typ dziedziczenia występuje rzadko. W rodzaju wiesiołek (Oenothera) odnotowano przypadki dziedziczenia plastydów od obu roślin rodzicielskich sterowane przez genom plastydu (plastom)^[3]. U części przedstawicieli okrytonasiennych w gametach męskich występuje też gen PBPI warunkujący dodatkową możliwość dziedziczenia plastydów po stronie ojcowskiej^[4].

Zobacz też

Przypisy

↑ Elżbieta Kuta. Metody biologii molekularnej w biosystematyce roślin. „Kosmos”. 41 (2-3), s. 179-201, 1992. (pol.).
↑ ^a ^b Jean M. Whatley. Ultrastructure of plastid inheritance: Green algae to angiosperms. „Biological Reviews”. 57 (4), s. 527 - 569, 1982. DOI: 10.1111/j.1469-185X.1982.tb00373.x. (ang.).
↑ Wang-Ling Chiu, al et. Plastid inheritance in Oenothera: organelle genome modifies the extent of biparental plastid transmission. „Current Genetics”. 13 (2), s. 181-189, 1988. Springer-Verlag. DOI: 10.1007/BF00365653. ISSN 0172-8083. (ang.).
↑ Quan Zhang. Why does biparental plastid inheritance revive in angiosperms?. „Journal of Plant Research”. 123 (2), s. 201-206, 2009. © The Botanical Society of Japan and Springer 2010. Springer Japan. DOI: 10.1007/s10265-009-0291-z. ISSN 1618-0860. (ang.).

[Kuta-1992-1] Elżbieta Kuta. Metody biologii molekularnej w biosystematyce roślin. „Kosmos”. 41 (2-3), s. 179-201, 1992. (pol.).

[Whatley-1982-2] Jean M. Whatley. Ultrastructure of plastid inheritance: Green algae to angiosperms. „Biological Reviews”. 57 (4), s. 527 - 569, 1982. DOI: 10.1111/j.1469-185X.1982.tb00373.x. (ang.).

[chiu-1988-3] Wang-Ling Chiu, al et. Plastid inheritance in Oenothera: organelle genome modifies the extent of biparental plastid transmission. „Current Genetics”. 13 (2), s. 181-189, 1988. Springer-Verlag. DOI: 10.1007/BF00365653. ISSN 0172-8083. (ang.).

[zhang-2009-4] Quan Zhang. Why does biparental plastid inheritance revive in angiosperms?. „Journal of Plant Research”. 123 (2), s. 201-206, 2009. © The Botanical Society of Japan and Springer 2010. Springer Japan. DOI: 10.1007/s10265-009-0291-z. ISSN 1618-0860. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]