Elektrownia Stalowa Wola
 Elektrownia Stalowa Wola od ul. Władysława Grabskiego | |
| Państwo | |
|---|---|
| Adres |
37-450 Stalowa Wola |
| Data założenia |
1939 |
| Forma prawna | |
| Udziałowcy | |
| Nr KRS | |
| Dane finansowe | |
| Kapitał zakładowy |
230 000 000 zł |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa podkarpackiego  | |
Położenie na mapie powiatu stalowowolskiego  | |
Położenie na mapie Stalowej Woli  | |
 50°33′01,58″N 22°04′33,48″E/50,550439 22,075967
| |
| Strona internetowa | |
Elektrownia Stalowa Wola – elektrownia znajdująca się w Stalowej Woli w województwie podkarpackim.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Elektrownia w Stalowej Woli powstała w ramach projektu COP, początkowo pod nazwą Elektrownia OZET. Budowę prowadziła firma Als-Thom Belfort i 3 maja 1939 uruchomiono pierwszą turbinę 20 MW i dwa kotły rusztowe, a w sierpniu drugą turbinę 20 MW i następne dwa kotły. Elektrownia została poświęcona 25 czerwca 1939[1].
Po wojnie siłownię I rozbudowano o trzy kotły parowe OP100 oraz turbinę kondensacyjną 35 MW i ciepłowniczą 10 MW. W latach 1954–1957 wybudowano siłownię II, o mocy 2 × 55 MW i obecnie wytwarza ona ciepło i energię elektryczną w skojarzeniu. W latach 1963–1966 wybudowano siłownię III składającą się z 2 bloków po 120 MW każdy. Elektrownię rozbudowano następnie o dwa kotły wodne WP 70 i WP 120 oraz instalację uzdatniania i podgrzewania wody dla wytopu siarki w kopalni Jeziórko, której docelowa zdolność produkcyjna sięgała 3600 ton na godzinę gorącej wody.
Elektrownia funkcjonowała w ramach Zakładów Energetycznych Okręgu Wschodniego w Radomiu. W roku 1989 elektrownia stała się samodzielnym przedsiębiorstwem państwowym, a od 1 października 1996 funkcjonuje jako spółka akcyjna z udziałem Skarbu Państwa.
Najstarsza siłownia I została zlikwidowana w 2002 roku.
W maju 2000 weszła w skład Południowego Koncernu Energetycznego, a w 2007 r. Skarb Państwa wniósł aportem akcje Elektrowni do przedsiębiorstwa Tauron Polska Energia w Katowicach[2].
W 2012 r. rozpoczęto budowę bloku energetycznego gazowo-parowego o mocy 450 MWe wraz z członem ciepłowniczym o mocy 240 MWt[3]. Na początku inwestycji jej koszt oszacowano na blisko 1,6 mld zł. Blok został zaprojektowany do zasilania gazem ziemnym z możliwością zasilania gazem węglowym ze zgazowywania węgla. Początkowo planowano, że inwestycja zajmie 38 miesięcy[3][4]. We wrześniu 2020 blok gazowo-parowy został oddany do użytku[5]. Emisyjność jego instalacji wynosi 360 kg CO
2 na MWh[6].
Wraz z oddaniem siłowni gazowej zaplanowano wyłączenie starych bloków węglowych nr 7 i 8, każdy o mocy 125 MW[7]. Wygaszono je 17 lutego 2021[8].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Górnictwo i przemysł. Gospodarka elektryczna. Poświęcenie elektrowni okręgowej w Stalowej Woli. „Polska Gospodarcza”. 26, s. 985–986, 1 lipca 1939.
- ↑ Martyna Niedbała, TAURON WYTWARZANIE S.A. analiza wg modelu 7S [online], s. 5 [dostęp 2022-12-27] [zarchiwizowane z adresu 2022-12-27].
- ↑ a b 900 mln zł pożyczki dla Elektrociepłowni Stalowa Wola. StaloweMiasto.pl, 30 kwietnia 2018. [dostęp 2022-12-27].
- ↑ Dariusz Malinowski, Jest nowa umowa na EC Stalowa Wola. Blok gazowo-parowy ma być gotowy w 2019 r. – Energetyka [online], wnp.pl, 17 października 2017 [dostęp 2024-02-11] [zarchiwizowane z adresu 2018-05-01].
- ↑ Dariusz Ciepiela, Blok gazowy w EC Stalowa Wola oddany do eksploatacji – 5 lat po terminie [online], wnp.pl, 30 września 2020 [dostęp 2021-06-15] (pol.).
- ↑ Blok gazowo – parowy oddany do eksploatacji. Elektrociepłownia Stalowa Wola, 2020-09-30. [dostęp 2022-12-27].
- ↑ Polskie Sieci Elektroenergetyczne, Informacje o zasobach wytwórczych KSE (wg stanu na 29.11.2019) [online], pse.pl [dostęp 2022-12-27].
- ↑ Dionizy Krawczynski: Elektrownia Stalowa Wola wygasiła bloki węglowe. Radio Kielce, 2021-02-17. [dostęp 2022-12-27].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Elektrownia Stalowa Wola
- Muzeum COP w Stalowej Woli. cop.stalowawola.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-18)].