(Translated by https://www.hiragana.jp/)
Elipsoida naprężeń Lamégo – Wikipedia, wolna encyklopedia Przejdź do zawartości

Elipsoida naprężeń Lamégo

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Elipsoida naprężeń Lamégo – graficzna reprezentacja stanu naprężenia w pewnym punkcie ośrodka, alternatywna do koła Mohra. Elipsoida ta jest miejscem geometrycznym końców wektorów naprężenia Jej pojęcie zostało wprowadzone przez Cauchy’ego i Lamego w okresie powstawania teorii sprężystości (około 18201830)[1].

Konstrukcja

[edytuj | edytuj kod]

Wektor naprężenia (gdzie jest wektorem normalnym) w dowolnym punkcie może być zapisany jako:

gdzie naprężenia główne.

Zgodnie z własnością wektora normalnego możemy napisać:

Otrzymujemy równanie elipsoidy o środku zgodnym z zadanym układem współrzędnych i półosiach

Interpretacja

[edytuj | edytuj kod]

W odniesieniu do powstałej konstrukcji niezmienniki stanów naprężenia można interpretować następująco:

  • – jest sumą trzech półosi elipsoidy naprężeń,
  • – jest proporcjonalne do sumy pól trzech przekrojów głównych elipsoidy,
  • – jest proporcjonalne do objętości elipsoidy.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Fung, Yuan-cheng: Podstawy mechaniki ciała stałego. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1969.