Fenantrolina

Fenantrolina
	; Próbka fenantroliny
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
	1,10-fenantrolina
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C12H8N2
Masa molowa	180,21 g/mol
Wygląd	białe ciało stałe
	Identyfikacja
Numer CAS	66-71-7; 16561-55-0 (sól cynkowa); 22802-96-6 (chlorowodorek); 37108-74-0 (hydrat); 3829-86-5 (monochlorowodorek)
PubChem	1318
DrugBank	DB02365
SMILES
	C1=CC2=C(C3=C(C=CC=N3)C=C2)N=C1
InChI
	InChI=1S/C12H8N2/c1-3-9-5-6-10-4-2-8-14-12(10)11(9)13-7-1/h1-8H
	InChIKey
	DGEZNRSVGBDHLK-UHFFFAOYSA-N
Właściwości
	Rozpuszczalność w wodzie
	2,69 g/l
Temperatura topnienia	114–119 °C
Temperatura wrzenia	>300 °C
logP	1,78
Zasadowość (pKb)	pKBH+ = 4,27
Niebezpieczeństwa
	Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI
Zwroty H	H301, H410
Zwroty P	P273, P301+P310, P501
	Europejskie oznakowanie substancji
	oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne
	Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI
Toksyczny; (T)	Groźny dla; środowiska; (N)
Zwroty R	R25, R50/53
Zwroty S	S1/2, S45, S60, S61
Numer RTECS	SF8300000
Dawka śmiertelna	LD50 18 mg/kg (mysz, dożylnie)
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ten artykuł od 2012-08 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.

Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Fenantrolina, o-fenantrolina, 1,10-fenantrolina – organiczny związek chemiczny, związek heterocykliczny o szkielecie węglowym fenantrenu, zawierający dwa pierścienie pirydynowe. Posiada 9 izomerów, różniących się położeniem atomów azotu. Najczęściej spotykany w handlu jest izomer 1,10, choć dostępne są też mieszaniny izomerów.

Zastosowanie

Jej kompleks z jonem żelaza Fe²⁺ jest wykorzystywany jako indykator reakcji redoks, stosowany m.in. w miareczkowaniu, który zmienia barwę z czerwonej (forma zredukowana) do niebieskiej (forma utleniona) przy standardowym potencjale redoks = 1,06 V.
Posiada silne własności kompleksujące metale przejściowe.
Jest inhibitorem metaloproteaz.

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f 1,10-Phenanthroline, [w:] PubChem [online], United States National Library of Medicine, CID: 1318 [dostęp 2024-11-11] (ang.).
↑ 1,10-Fenantrolina (nr 131377) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski.
↑ ^a ^b Fenantrolina, [w:] Classification and Labelling Inventory, Europejska Agencja Chemikaliów [dostęp 2015-04-07] (ang.).

[PubChem-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f 1,10-Phenanthroline, [w:] PubChem [online], United States National Library of Medicine, CID: 1318 [dostęp 2024-11-11] (ang.).

[SA-2] 1,10-Fenantrolina (nr 131377) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski.

[CLI-3] Fenantrolina, [w:] Classification and Labelling Inventory, Europejska Agencja Chemikaliów [dostęp 2015-04-07] (ang.).

[1]

[2]

[3]