Galeniszki
Państwo | |
---|---|
Okręg | |
Rejon | |
Gmina | |
Populacja (2011) • liczba ludności |
|
Położenie na mapie Litwy | |
Położenie na mapie Polski w 1939 | |
55°33′49″N 26°17′47″E/55,563611 26,296389 |
Galeniszki (lit. Galiniškė) − wieś na Litwie, w okręgu uciańskim, w rejonie ignalińskim, w gminie Dukszty. W 2011 roku liczyła 4 mieszkańców[1].
Historia
[edytuj | edytuj kod]W czasach zaborów w gminie Sołoki, w powiecie nowoaleksandrowskim, w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego[2].
W dwudziestoleciu międzywojennym zaścianek leżał w Polsce, w województwie nowogródzkim (od 1926 w województwie wileńskim), w powiecie brasławskim (od 1926 w powiecie święciańskim)[3], w gminie Dukszty[4][5].
Powszechny Spis Ludności z 1921 roku nie podał danych dotyczących miejscowości[4]. W 1931 w 4 dmach zamieszkiwało 21 osób[5].
Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej w Duksztach. Podlegała pod Sąd Grodzki w Święcianach i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w m. Duksztach[6].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Lietuvos respublikos 2011 metų gyventojų ir būstų surašymo rezultatai – Utenos apskritis. Lietuvos respublikos 2011 metų gyventojų ir būstų surašymo rezultatai. [dostęp 2022-10-09]. (lit.).
- ↑ Galeniszki, zaścianek, powiat nowoaleksandrowski, gmina Sołoki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 484 .
- ↑ Dz.U. z 1925 r. nr 67, poz. 472
- ↑ a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 6 .
- ↑ a b Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 45 .
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 424 .
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Galeniszki, zaścianek, powiat nowoaleksandrowski, gmina Sołoki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 484 .