Grand Prix Węgier 1936

Grand Prix Węgier 1936
I Magyar Nagydíj
	; Népliget
Data	21 czerwca 1936
	Trasa
Liczba okrążeń	50
Długość okrążenia	4,989 km
Dystans	249,45 km
	Uczestnicy
Zgłoszenia	16 kierowców
Zakwalifikowało się	11 kierowców
Ukończyło wyścig	7 kierowców
	Wyniki
Pole position	Bernd Rosemeyer; (2:38,15, Auto Union)
Zwycięzca	Tazio Nuvolari; (2h14m03,46, Alfa Romeo)
Najszybsze; okrążenie	Tazio Nuvolari; (2:35,68, Alfa Romeo)
	Grand Prix w sezonie 1936
Poprzednie	Eifelrennen
Następne	Grand Prix Mediolanu
	Grand Prix Węgier
	Multimedia w Wikimedia Commons

Grand Prix Węgier 1936, oficj. I Magyar Nagydíj – niezaliczany do klasyfikacji Mistrzostw Europy wyścig samochodowy typu Grand Prix, który odbył się 21 czerwca 1936 roku w Parku Ludowym w Budapeszcie. Był to pierwszy wyścig Grand Prix na Węgrzech.

W Grand Prix Węgier uczestniczyły fabryczne niemieckie zespoły Mercedes i Auto Union. Pierwsza połowa wyścigu została zdominowana przez Bernda Rosemeyera i Rudolfa Caracciolę. W dalszej części wyścigu prowadzenie dzięki strategii oszczędzania opon objął jednak Tazio Nuvolari w Alfie Romeo, który został zwycięzcą. Podium uzupełnili kierowcy Auto Uniona: Rosemeyer i Achille Varzi.

Tło

Pierwszy wyścig Grand Prix w historii – Grand Prix Francji 1906 – wygrał Węgier Ferenc Szisz w Renault. Mimo to na organizację wyścigu Grand Prix Węgry czekały trzydzieści lat. W październiku 1935^[1] Királyi Magyar Automobil Club (KMAC) otrzymał od AIACR prawo do organizacji międzynarodowego wyścigu samochodowego, wyznaczając początkowo datę na maj. Na prośbę organizatorów ostateczna data została przesunięta na 21 czerwca^[2].

W lutym 1936 roku^[3] jako tor wyścigowy KMAC wybrał Park Ludowy w Budapeszcie (Népliget), największy budapeszteński park publiczny, zlokalizowany na wschód od centrum miasta. Wiosną 1936 roku rozpoczęto prace nad poprawą stanu dróg w parku^[2]. Wytyczono tor o długości 4989 m^[3], na który składała się główna prosta o długości 720 m, jak również 22 zakręty, z czego 11 prowadziło w prawo, a 11 w lewo. Na torze znajdowały się cztery nawroty. Średnia szerokość toru wynosiła 11,5 m; najszersza sekcja toru mierzyła 14,4 m, a najwęższa – 8 m^[2].

W ramach przygotowań do organizacji wyścigu wybudowano trybuny na 10 000 miejsc. Zbudowano również mosty i sieć telefoniczną, a niebezpieczne miejsca zabezpieczono workami z piaskiem. Podczas zawodów użyto nowoczesnego systemu pomiaru czasu wykorzystującego fotokomórki, który podawał czas z dokładnością do setnych części sekundy. Podczas weekendu wyścigowego w przygotowaniach uczestniczyło 2500 osób, w tym wojsko^[2].

Zgłoszenia

Termin zgłoszeń upływał 22 maja, przy czym uczestnicy otrzymywali gratyfikację finansową o równowartości 25 funtów. Początkowo do zawodów zgłosiło się szesnastu kierowców, jednakże do wyścigu przystąpiło tylko jedenastu zawodników^[2]. W Grand Prix uczestniczył fabryczny zespół Daimler-Benz, który zdominował sezon 1935, a jego kierowca Rudolf Caracciola został mistrzem Europy^[4]. Poza Caracciolą Daimler-Benz do Grand Prix Węgier zgłosił również Manfreda von Brauchitscha, Louisa Chirona i rezerwowego Hermanna Langa^[2]. W zawodach uczestniczył także fabryczny zespół Auto Uniona z Hansem Stuckiem, Achille Varzim, Berndem Rosemeyerem i rezerwowym Ernstem von Deliusem. Rosemeyer w 1936 roku odniósł zwycięstwo w trudnych warunkach w wyścigu Eifelrennen^[4]. Scuderia Ferrari zgłosiła natomiast Tazio Nuvolariego i Mario Tadiniego, decydując się na wystawienie Alf Romeo 8C-35 z silnikami 3,8 R8. Były to samochody słabsze od konkurentów, ale lepiej się prowadziły. Ferrari zastosowało koła o średnicy 18 cali z przodu i 17 cali z tyłu^[2].

W wyścigu wystartowali również Austin Dobson i Charles Martin, którzy używali prywatnych Alf Romeo P3. W przeciwieństwie do pojazdu Martina, wykorzystującego stare zawieszenie resorowane, Dobson używał nowoczesnego, niezależnego zawieszenia Dubonnet. Jedynym Węgrem w stawce był László Hartmann, który jako jedyny kierowca używał Maserati. Hartmann używał samochodu klasy voiturette(inne języki) z silnikiem o pojemności półtora litra^[2].

Kwalifikacje

Przywitanie kierowców odbyło się w czwartek 18 czerwca, zaś treningi – dzień później. Były one obserwowane przez 20 000 widzów i służyły zawodnikom przede wszystkim do zapoznania się z trasą. W sobotę natomiast kierowcy starali się uzyskać jak najlepszy czas, od którego zależała pozycja startowa. Pole position z czasem 2:38,15 zdobył Bernd Rosemeyer. Drugi czas uzyskał inny zawodnik Auto Uniona – Hans Stuck. Trzeci był zawodnik Mercedesa, Manfred von Brauchitsch. Najlepszy kierowca Scuderia Ferrari, Tazio Nuvolari, startował z czwartego pola. Po sesji kierowcy uczestniczyli w ceremonii odsłonięcia pomnika Rudolfa Steinwega, który zginął podczas wyścigu górskiego wokół Guggerbergu(inne języki) koło Budapesztu w 1935 roku^[2].

Wyścig

W dniu wyścigu było słonecznie, temperatura powietrza wynosiła 28°C, a toru 50°C. Tak wysoka temperatura asfaltu powodowała jego topnienie, w efekcie czego samochody ślizgały się. Wyścig obserwowało według różnych źródeł od 70 do 100 tysięcy widzów, wśród których był regent Miklós Horthy. Samochody startowały w rzędach po dwa. O 10:30 wystrzał z broni zasygnalizował, że za pięć minut rozpocznie się wyścig. O 10:35 nadburmistrz Budapesztu Károly Szendy(inne języki) opuszczając flagę dał sygnał do startu. Prowadzenie objął Rosemeyer przed Stuckiem. Po pierwszym okrążeniu za tymi kierowcami jechali von Brauchitsch, Caracciola, Nuvolari, Varzi, Chiron, Tadini, Martin, Dobson i Hartmann. Na czwartym okrążeniu Stuck został wyprzedzony przez von Brauchitscha, Caracciolę i Nuvolariego, przy czym Nuvolari obrał taktykę oszczędzania opon i po pięciu okrążeniach tracił piętnaście sekund do lidera. Na ósmym okrążeniu Caracciola wyprzedził von Brauchitscha, a okrążenie później Rosemeyer po raz pierwszy zdublował ostatniego Hartmanna. Po dziesięciu okrążeniach Rosemeyera i Caracciolę dzieliło 1,2 sekundy^[2].

Na jedenastym okrążeniu Caracciola wyprzedził Rosemeyera i objął prowadzenie, a pięć okrążeń później zdublował Tadiniego. Na dziewiętnastym okrążeniu z wyścigu wskutek awarii sprężarki odpadł Chiron. Po dwudziestu okrążeniach prowadził Caracciola przed Rosemeyerem, von Brauchitschem, Nuvolarim, Varzim, Stuckiem, Tadinim, Martinem, Dobsonem i Hartmannem. Na dwudziestym pierwszym okrążeniu Stuck zjechał na pit stop celem regulacji hamulców, a z powodu złego samopoczucia przekazał pojazd rezerwowemu von Deliusowi. W połowie wyścigu Rosemeyer ponownie objął prowadzenie; czwarty Nuvolari powoli odrabiał straty i znajdował się dwadzieścia sekund za liderem. Na dwudziestym ósmym okrążeniu Caracciola został wyprzedzony przez von Brauchitscha i Nuvolariego. Okrążenie później Niemiec wycofał się z wyścigu, czego powodem był uszkodzony blok silnika Mercedes-Benz ME25; ten sam defekt wyeliminował Caracciolę z wyścigu Eifelrennen tydzień wcześniej. W tym czasie Nuvolari próbował wywierać presję na von Brauchitschu. Na trzydziestym okrążeniu von Brauchitsch podczas dublowania Tadiniego popełnił błąd i wypadł z toru, dzięki czemu Nuvolari wyprzedził kierowcę Mercedesa. Tymczasem von Brauchitsch uderzył w słup telefoniczny. Niemiec był w stanie wrócić do rywalizacji, ale stracił z powodu błędu dwie minuty^[2].

Po trzydziestu okrążeniach prowadził Rosemeyer z przewagą ośmiu sekund nad Nuvolarim, a jedynym kierowcą, który pozostawał na tym samym okrążeniu, był von Brauchitsch. Dalsze pozycje zajmowali Varzi, Tadini, Martin, Delius, Dobson i Hartmann. Na trzydziestym trzecim okrążeniu Martin wycofał się z wyścigu z powodu uszkodzenia tylnej osi. Dwa okrążenia później Nuvolari wyprzedził Rosemeyera i objął prowadzenie, które początkowo powiększał o około sekundę na okrążeniu. Okrążenie później ustanowił rekord okrążenia z czasem 2:35,68, a po 43 okrążeniach prowadził z przewagą szesnastu sekund nad Rosemeyerem. Dwa okrążenia przed końcem von Brauchitsch z powodu uszkodzenia ramienia kierownicy wycofał się z wyścigu, przez co Grand Prix Węgier nie ukończył żaden kierowca Mercedesa. Zawody wygrał Nuvolari. Rosemeyer, który stracił do Włocha czternaście sekund, z powodu zmęczenia był wyciągany z samochodu przez lekarza Auto Uniona, dr. Gläsera. Podium uzupełnił Achille Varzi^[2].

Po wyścigu

Zmęczenie Rosemeyera wynikało z faktu, iż Auto Uniony nie były dostosowane do krętej trasy. Dłuższy o 16 cm od Alfy Romeo rozstaw osi, jak również silnik z tyłu, powodowały podsterowność samochodu i wibracje kierownicy w ciasnych zakrętach. Podczas wyścigu ręce Rosemeyera zaczęły krwawić, wskutek czego wyrzucił on rękawice. Po wyścigu został przewieziony do szpitala^[2].

Grand Prix Węgier znajdowało się w kalendarzu AIACR w dwóch terminach: 27 czerwca 1937 oraz 29 czerwca 1938. Jednakże z powodu problemów finansowych organizatora i niestabilnej sytuacji politycznej organizacja tych wyścigów nie doszła do skutku^[2].

Wskutek zniszczeń wojennych Węgry nie organizowały żadnego wyścigu międzynarodowego do początku lat 60., kiedy to na lotnisku Ferihegy zorganizowano wyścigi Formuły Junior. Népliget powrócił do organizacji wyścigów w latach 1964 i 1967, kiedy to odbywała się runda ETCC; wygrali ją odpowiednio Hubert Hahne i Andrea de Adamich. Od 1983 roku węgierski rząd podejmował starania mające na celu organizację wyścigu Formuły 1. W tym celu w latach 1985–1986 zbudowano tor Hungaroring, na którym w sezonie 1986 zainaugurowano pierwszy wyścig Formuły 1 w bloku wschodnim: Grand Prix Węgier. W ten sposób po pięćdziesięciu latach przywrócono na Węgrzech zawody najwyższej serii wyścigowej; wygrał je wówczas Nelson Piquet^[5].

Wyniki^[2]

Lista startowa

Na niebiesko zaznaczeni kierowcy rezerwowi.

Nr	Kierowca	Zespół	Samochód	Silnik	Opony
2	Eileen Ellison	T. Cholmondeley Tapper	Maserati 8CM	Maserati 3,0 R8	?
4	Austin Dobson	A. Dobson	Alfa Romeo P3	Alfa Romeo 3,2 R8	?
6	Charles Martin	C. Martin	Alfa Romeo P3	Alfa Romeo 2,9 R8	?
8	Raph	B. de las Casas	Maserati V8RI	Maserati 4,8 V8	?
10	László Hartmann	Officine A. Maserati	Maserati 6CM	Maserati 1,5 R6	?
12	Hans Stuck	Auto Union AG	Auto Union C	Auto Union 6,0 V16	C
12	Ernst von Delius	Auto Union AG	Auto Union C	Auto Union 6,0 V16	C
14	Achille Varzi	Auto Union AG	Auto Union C	Auto Union 6,0 V16	C
16	Bernd Rosemeyer	Auto Union AG	Auto Union C	Auto Union 6,0 V16	C
18	Rudolf Caracciola	Daimler-Benz AG	Mercedes-Benz W25K	Mercedes 4,7 R8	C
20	Louis Chiron	Daimler-Benz AG	Mercedes-Benz W25K	Mercedes 4,7 R8	C
22	Manfred von Brauchitsch	Daimler-Benz AG	Mercedes-Benz W25K	Mercedes 4,7 R8	C
22	Hermann Lang	Daimler-Benz AG	Mercedes-Benz W25K	Mercedes 4,7 R8	C
24	Tazio Nuvolari	Scuderia Ferrari	Alfa Romeo 8C-35	Alfa Romeo 3,8 R8	?
26	Antonio Brivio	Scuderia Ferrari	Alfa Romeo 8C-35	Alfa Romeo 3,8 R8	?
28	Mario Tadini	Scuderia Ferrari	Alfa Romeo 8C-35	Alfa Romeo 3,8 R8	?
30	Petre Cristea	P. Cristea	Ford Special	Ford V8	?
32	José de Villapadierna	Scuderia Villapadierna	Alfa Romeo P3	Alfa Romeo 3,2 R8	?
Nr	Kierowca	Zespół	Samochód	Silnik	Opony

Kwalifikacje

P	Nr	Kierowca	Konstruktor(-silnik)	Czas	Odstęp	Strata
1	16	Bernd Rosemeyer	Auto Union	2:38,15	-	-
2	12	Hans Stuck	Auto Union	2:39,83	0:01,68	0:01,68
3	22	Manfred von Brauchitsch	Mercedes	2:39,87	0:00,04	0:01,72
4	24	Tazio Nuvolari	Alfa Romeo	2:40,08	0:00,21	0:01,93
5	18	Rudolf Caracciola	Mercedes	2:40,34	0:00,26	0:02,19
6	14	Achille Varzi	Auto Union	2:43,12	0:02,78	0:04,97
7	28	Mario Tadini	Alfa Romeo	2:47,52	0:04,40	0:09,37
8	20	Louis Chiron	Mercedes	2:49,65	0:02,13	0:11,50
9	4	Austin Dobson	Alfa Romeo	2:53,21	0:03,56	0:15,06
10	6	Charles Martin	Alfa Romeo	3:02,51	0:09,30	0:24,36
11	10	László Hartmann	Maserati	3:10,56	0:08,05	0:32,41
P	Nr	Kierowca	Konstruktor(-silnik)	Czas	Odstęp	Strata

Wyścig

P	Nr	Kierowca	Konstruktor	Okr.	Czas / Strata	Komentarz
1		24	Tazio Nuvolari	Alfa Romeo	50	2h14:03,46
2		16	Bernd Rosemeyer	Auto Union	50	+0:14,23
3		14	Achille Varzi	Auto Union	48	+2 okr.
4		28	Mario Tadini	Alfa Romeo	47	+3 okr.
5		12	Hans Stuck Ernst von Delius	Auto Union	47	+3 okr.
6		4	Austin Dobson	Alfa Romeo	45	+5 okr.
7		10	László Hartmann	Maserati	44	+6 okr.
Niesklasyfikowani
		22	Manfred von Brauchitsch	Mercedes	47	+3 okr.	układ kierowniczy
		6	Charles Martin	Alfa Romeo	33	+17 okr.	tylna oś
		18	Rudolf Caracciola	Mercedes	26	+24 okr.	silnik
		20	Louis Chiron	Mercedes	19	+31 okr.	sprężarka
Nie wystartowali / niedopuszczeni do ponownego startu
		2	Eileen Ellison	Maserati			brak samochodu
		8	Raph	Maserati			brak samochodu
		26	Antonio Brivio	Alfa Romeo			nie przybył
		30	Petre Cristea	Ford			nie przybył
		32	José de Villapadierna	Alfa Romeo			nie przybył
P	Nr	Kierowca	Konstruktor	Okr.	Czas / Strata	Komentarz

Przypisy

↑ Gergő Gellérfi: Retro – Magyar Nagydíj az 1930-as években. formula.hu, 2016-06-21. [dostęp 2020-03-25]. (węg.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o Leif Snellman: Nuvolari does it once again!. kolumbus.fi. [dostęp 2020-03-25]. (ang.).
↑ ^a ^b 80 éve volt az első Magyar Nagydíj a Népligetben. gphirek.hu, 2016-06-21. [dostęp 2020-03-25]. (węg.).
↑ ^a ^b Dennis David: Nuvolari gets his revenge. grandprixhistory.org. [dostęp 2020-03-25]. (ang.).
↑ Hungaroring. grandprix.com. [dostęp 2020-03-25]. (ang.).

[1] Gergő Gellérfi: Retro – Magyar Nagydíj az 1930-as években. formula.hu, 2016-06-21. [dostęp 2020-03-25]. (węg.).

[kolumbus-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o Leif Snellman: Nuvolari does it once again!. kolumbus.fi. [dostęp 2020-03-25]. (ang.).

[gphirek-3] 80 éve volt az első Magyar Nagydíj a Népligetben. gphirek.hu, 2016-06-21. [dostęp 2020-03-25]. (węg.).

[gphis-4] Dennis David: Nuvolari gets his revenge. grandprixhistory.org. [dostęp 2020-03-25]. (ang.).

[5] Hungaroring. grandprix.com. [dostęp 2020-03-25]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

Tło

Zgłoszenia

Kwalifikacje

Wyścig

Po wyścigu

Wyniki[2]

Lista startowa

Kwalifikacje

Wyścig

Przypisy

Wyniki^[2]