Granica wewnątrzniemiecka

Granica międzypaństwowa

Państwa graniczące	RFN NRD
Okres istnienia	1949–1990
W obecnym przebiegu	nie istnieje
Długość	1381 km
Numeracja znaków granicznych	od nr. 1 do nr. 2735
Liczba przejść granicznych	19

Granica wewnątrzniemiecka (określana też jako granica niemiecko-niemiecka, niem. innerdeutsche Grenze, deutsch–deutsche Grenze) – granica funkcjonująca w latach 1945/1949–1990 pomiędzy Republiką Federalną Niemiec a Niemiecką Republiką Demokratyczną. Za część granicy niemiecko-niemieckiej uważano też granicę pomiędzy NRD a Berlinem Zachodnim, który stanowił enklawę w NRD.

Historia

Granica formalnie powstała 1 lipca 1945, wytyczona została pomiędzy zachodnimi strefami okupacyjnymi a radziecką strefą okupacyjną Niemiec. Po stronie wschodniej była to jedna z najsilniej strzeżonych granic, stanowiąca część tzw. żelaznej kurtyny.

Od utworzenia NRD w 1949 granica była stale wzmacniana w celu całkowitego wyeliminowania ucieczek obywateli NRD na Zachód. Od 1960 była zamknięta dla obywateli NRD i strzeżona przez ok. 40 tysięcy żołnierzy Nationale Volksarmee (Grenztruppen der DDR – w roku 1973 wyodrębnione z armii). Ograniczenia graniczne stosowano już kilka kilometrów w głębi terytorium NRD.

Z pasa przygranicznego wysiedlano ludność w ramach Aktion Ungeziefer przeprowadzanej w roku 1952 i częściowo także w 1961.