Hrabstwo Jafy i Aszkelonu

Hrabstwo Jafy i Aszkelonu – według Jana z Ibelinu, XIII-wiecznego jurysty, jedno z czterech najważniejszych ziem zależnych należących do Królestwa Jerozolimy (obok Sydonu, Galilei i Edessy).

Historia

Jafa została ufortyfikowana przez Gotfryda z Bouillon w 1100, po zakończonej I krucjacie. Praw do Jafy domagał się nieskutecznie Daimbert z Pizy, pierwszy patriarcha. Jafa pozostała częścią ziem królewskich, aż w 1100 została nadana Hugonowi de Le Puiset. W 1134 hrabia Hugo II zbuntował się przeciwko królowi Fulkowi Andegaweńskiemu, hrabstwo zostało podzielone na kilka części, a Jafa została ponownie domeną królewską. Wkrótce została wydzielona na apanaż dla młodszego syna Fulka i Melisandy – Amalryka. W 1153 starszy syn Fulka i Melisandy – Baldwin III został królem, podbił Aszkelon i włączył miasto do posiadłości młodszego brata Amalryka.

Hrabstwo następnie na zmianę stawało się domeną królewską i było nadawane członkom rodziny królewskiej. Jego hrabiami byli współmałżonkowie lub bliscy krewni kolejnych królów Jerozolimy. W latach 1176–1186 hrabstwo należało do córki Amalryka II i jej kolejnych mężów, od 1191 należało do rodziny Lusignan. W 1187, po przegranej przez krzyżowców bitwie pd Hittin, Jafa trafiła w ręce Saladyna, ale w czasie III krucjaty została odbita przez Ryszarda Lwie Serce. W 1221 hrabstwo zostało przyznane Walterowi IV de Brienne przez jego wuja-króla Jana de Brienne. Walter był ożeniony z Marią Cypryjską, wnuczką króla Jerozolimy – Amalryka II, który był następcą swojego brata Gwidona. Około 1250 hrabstwo otrzymała młodsza gałąź rodziny Ibelinów. W 1268 Jafa została zdobyta przez Bajbarsa, a tytuł hrabiego stał się czysto tytularny. Tytuł jednak nadał Janowi Perezowi Fabrice, Jakub II, król Cypru i Jerozolimy.

Wasale

Hrabstwo Jafy i Aszkelonu miało trzech wasali, którzy bezpośrednio mu podlegali:

pana Ramli,
pana Ibelinu,
pana Mirabel (Mirabel wyodrębnione z Ibelinu, podlegało rodzinie Ibelin)

Hrabiowie Jafy i Aszkelonu

Roger i Gerard (ok. 1100)
domena królewska (1100–1110)
Hugo I (1110–1118), brat cioteczny króla Baldwina II
Albert (1118–1122), drugi mąż wdowy po Hugonie I
Hugo II (1122–1134), jego ziemie skonfiskowano
domena królewska (1134–1151)
Amalryk I (1151–1163)
domena królewska (1163–1176), o nadanie ziem starała się była żona Amalryka, Agnieszka z Courtenay
Wilhelm z Montferratu i Sybilla Jerozolimska (1176–1177)
Sybilla Jerozolimska (1177–1180)
Gwidon z Lusignan i Sybilla Jerozolimska (1180–1186)
Godfryd z Lusignan (1191–?), brat Gwidona
Amalryk II z Lusignan (?–1197), brat Gwidona, król Jerozolimy
domena królewska (1197–1221)
Walter IV de Brienne (1221–1244), bratanek Jana de Brienne, mąż wnuczki Amalryka II
Jan z Ibelinu (1250–1266), przyrodni brat królowej Izabeli Jerozolimskiej
Jakub z Ibelinu (1266–1268, tytularny 1268–1276)
Gwidon z Ibelinu (1276–1304)
Hugo z Ibelin (1304–1349)
Balian II z Ibelinu (1349 – ok. 1352)
Gwidon z Ibelin (ok. 1352 – ok. 1353)
Balian z Ibelin (ok. 1353 – ok. 1365)
Jan z Ibelin (ok. 1365 – ok. 1367)
Maria z Ibelinu i Regnier le Petit (ok. 1367)
Floryn (ok. 1450)
Jakub de Flory (zm. 1463)
Jan Perez Fabrice
Ludwik Perez Fabrice
Jerzy Kontaren
N. Kontaren
Jerzy Kontaren II (ok. 1579)