Ignazio La Russa

Ignazio La Russa
Data i miejsce urodzenia	18 lipca 1947 ; Paternò
	Przewodniczący Senatu
Okres	od 13 października 2022
Przynależność polityczna	Bracia Włosi
Poprzednik	Maria Elisabetta Alberti Casellati
	Minister obrony Włoch
Okres	od 8 maja 2008; do 16 listopada 2011
Przynależność polityczna	Lud Wolności
Poprzednik	Arturo Parisi
Następca	Giampaolo Di Paola
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ignazio Benito Maria La Russa (ur. 18 lipca 1947 w Paternò) – włoski polityk i prawnik, parlamentarzysta, w latach 2008–2011 minister obrony, od 2022 przewodniczący Senatu.

Życiorys

Pochodzi z rodziny o tradycjach politycznych. Ojciec Antonino La Russa i brat Vincenzo La Russa zasiadali w parlamencie krajowym, brat Romano La Russa był eurodeputowanym. Ignazio La Russa ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie w Pawii. Był zawodowym oficerem we włoskiej armii, później praktykował jako adwokat. Działalność polityczną rozpoczął w ramach postfaszystowskiego Włoskiego Ruchu Socjalnego. W 1985 został radnym regionu Lombardia^[1]. Od 1992 do 2008 włącznie w kolejnych wyborach sześciokrotnie wybierany do Izby Deputowanych, sprawował mandat posła XI, XII, XIII, XIV, XV i XVI kadencji.

W 1995 po rozwiązaniu MSI znalazł się wśród założycieli Sojuszu Narodowego, należał do najbliższych współpracowników Gianfranca Finiego. W 2008 po zwycięskich dla centroprawicy przedterminowych wyborów parlamentarnych objął stanowisko ministra obrony w czwartym rządzie Silvia Berlusconiego.

W tym samym roku, w związku z wyborem Gianfranco Finiego na przewodniczącego Izby Deputowanych i związaną z tym rezygnacją z kierowania Sojuszem Narodowym, Ignazio La Russa został pełniącym obowiązki przewodniczącego AN. Wraz z tym ugrupowaniem współtworzył jednolity Lud Wolności, będąc jednym z jego koordynatorów. Opuścił to ugrupowanie w 2012. W latach 2012–2013 był jednym z trzech współprzewodniczących partii Bracia Włosi – Centroprawica Narodowa, następnie do 2014 jej przewodniczącym. Z jej ramienia w 2013 po raz siódmy wybrany do Izby Deputowanych na XVII kadencję^[2]. W 2018 uzyskał natomiast miejsce w Senacie XVIII kadencji^[3] (reelekcja na XIX kadencję w 2022^[4]).

13 października 2022 został nowym przewodniczącym wyższej izby włoskiego parlamentu^[5].

Przypisy

↑ Nota biograficzna na stronie difesa.it. [dostęp 2024-04-14]. (wł.).
↑ Ignazio La Russa na stronie Izby Deputowanych XVII kadencji. [dostęp 2018-03-05]. (wł.).
↑ Lombardia 4, collegio 4: risultati definitivi uninominale Senato. Ignazio La Russa eletto. blitzquotidiano.it, 5 marca 2018. [dostęp 2018-03-05]. (wł.).
↑ Ecco i nomi dei 74 eletti in Senato nell'uninominale. huffingtonpost.it, 26 września 2022. [dostęp 2022-09-26]. (wł.).
↑ Nadia Palazzolo: Il centrodestra si è già spaccato: La Russa eletto senza i voti di Forza Italia. today.it, 13 października 2022. [dostęp 2022-10-13]. (wł.).

Bibliografia

Ignazio La Russa. camera.it. [dostęp 2022-09-01]. (wł.).
Nota biograficzna na stronie difesa.it. [dostęp 2024-04-14]. (wł.).

[1] Nota biograficzna na stronie difesa.it. [dostęp 2024-04-14]. (wł.).

[2] Ignazio La Russa na stronie Izby Deputowanych XVII kadencji. [dostęp 2018-03-05]. (wł.).

[3] Lombardia 4, collegio 4: risultati definitivi uninominale Senato. Ignazio La Russa eletto. blitzquotidiano.it, 5 marca 2018. [dostęp 2018-03-05]. (wł.).

[4] Ecco i nomi dei 74 eletti in Senato nell'uninominale. huffingtonpost.it, 26 września 2022. [dostęp 2022-09-26]. (wł.).

[5] Nadia Palazzolo: Il centrodestra si è già spaccato: La Russa eletto senza i voti di Forza Italia. today.it, 13 października 2022. [dostęp 2022-10-13]. (wł.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]