Interleukina 5

Interleukina 5 (IL-5) – cytokina wydzielana przez limfocyty Th2 CD4⁺ i komórki tuczne^[1].

Działanie

IL-5 działa synergistycznie z G-CSF regulując dojrzewanie eozynofilów i bazofilów. Wpływa także na limfocyty B, promując ich proliferację i stymuluje produkcję przeciwciał, głównie IgA^[1].

Struktura

Na strukturę ludzkiej IL-5 składa się 115 aminokwasów (u myszy 133 aminokwasy). W przeciwieństwie do interleukiny 3 i GM-CSF), IL-5 w swojej aktywnej postaci jest homodimerem^[2].

Znaczenie kliniczne

Interleukina-5 ma istotne znaczenie w patogenezie wielu chorób alergicznych, w tym alergicznego nieżytu nosa i astmy^[3]. W tych schorzeniach obserwuje się znaczny wzrost liczby eozynofilów we krwi, w tkankach dróg oddechowych i w plwocinie. Eozynofile odgrywają szczególnie ważną rolę w astmie oskrzelowej^[4].

Leki opracowane dla przeciwdziałania nadmiernemu działaniu IL-5 to: benralizumab, mepolizumab i reslizumab.

Przypisy

↑ ^a ^b Krzysztof Bryniarski: Mediatory układu immunologicznego. W: Krzysztof Bryniarski et al.: Immunologia. Podręcznik dla studentów wydziałów medycznych i lekarzy.. Wrocław: Edra Urban & Partner, 2017, s. 35. ISBN 978-83-65625-62-5.
↑ M.V.M.V. Milburn M.V.M.V. i inni, A novel dimer configuration revealed by the crystal structure at 2.4 A resolution of human interleukin-5, „Nature”, 363 (6425), 1993, s. 172–176, DOI: 10.1038/363172a0, ISSN 0028-0836, PMID: 8483502 [dostęp 2021-01-16] .
↑ HuaHao H.H.H. Shen HuaHao H.H.H. i inni, A causative relationship exists between eosinophils and the development of allergic pulmonary pathologies in the mouse, „Journal of Immunology (Baltimore, Md.: 1950)”, 170 (6), 2003, s. 3296–3305, DOI: 10.4049/jimmunol.170.6.3296, ISSN 0022-1767, PMID: 12626589 [dostęp 2021-01-16] .
↑ C.J.C.J. Sanderson C.J.C.J., Interleukin-5, eosinophils, and disease, „Blood”, 79 (12), 1992, s. 3101–3109, ISSN 0006-4971, PMID: 1596561 [dostęp 2021-01-16] .

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

[bryniarski-1] Krzysztof Bryniarski: Mediatory układu immunologicznego. W: Krzysztof Bryniarski et al.: Immunologia. Podręcznik dla studentów wydziałów medycznych i lekarzy.. Wrocław: Edra Urban & Partner, 2017, s. 35. ISBN 978-83-65625-62-5.

[2] M.V.M.V. Milburn M.V.M.V. i inni, A novel dimer configuration revealed by the crystal structure at 2.4 A resolution of human interleukin-5, „Nature”, 363 (6425), 1993, s. 172–176, DOI: 10.1038/363172a0, ISSN 0028-0836, PMID: 8483502 [dostęp 2021-01-16] .

[3] HuaHao H.H.H. Shen HuaHao H.H.H. i inni, A causative relationship exists between eosinophils and the development of allergic pulmonary pathologies in the mouse, „Journal of Immunology (Baltimore, Md.: 1950)”, 170 (6), 2003, s. 3296–3305, DOI: 10.4049/jimmunol.170.6.3296, ISSN 0022-1767, PMID: 12626589 [dostęp 2021-01-16] .

[4] C.J.C.J. Sanderson C.J.C.J., Interleukin-5, eosinophils, and disease, „Blood”, 79 (12), 1992, s. 3101–3109, ISSN 0006-4971, PMID: 1596561 [dostęp 2021-01-16] .

[1]

[2]

[3]

[4]