(Translated by https://www.hiragana.jp/)
Jerzy Majewski – Wikipedia, wolna encyklopedia Przejdź do zawartości

Jerzy Majewski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jerzy Majewski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

18 grudnia 1925
Potworów

Data i miejsce śmierci

24 kwietnia 2019
Konstancin-Jeziorna

Przewodniczący prezydium Miejskiej Rady Narodowej m.st. Warszawy
Okres

od 29 grudnia 1967
do 9 grudnia 1973

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Poprzednik

Janusz Zarzycki

Prezydent m.st. Warszawy
Okres

od 13 grudnia 1973
do 18 lutego 1982

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Następca

Mieczysław Dębicki

Poseł na Sejm PRL V i VI kadencji
Okres

od 1969
do 1976

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Kawaler Orderu Infanta Henryka (Portugalia) Kawaler Orderu Leopolda (Belgia) Zasłużony dla Warszawy
Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (złota)

Jerzy Tadeusz Majewski (ur. 18 grudnia 1925 w Potworowie, zm. 24 kwietnia 2019 w Konstancinie-Jeziornie[1][2]) – polski inżynier i polityk, poseł na Sejm PRL V i VI kadencji, przewodniczący prezydium Rady Narodowej miasta stołecznego Warszawy (1967–1973) i prezydent miasta stołecznego Warszawy w latach 1973–1982.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Edwarda i Janiny. Od 1943 do 1945 był członkiem Organizacji Konspiracyjnej „Szare Szeregi AK” Harcerskie Grupy Szturmowe w Radomiu. W 1953 ukończył studia na Wydziale Inżynierii Politechniki Warszawskiej i wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Przez kilka lat studia łączył z pracą zawodową: od listopada 1948 pracował w Miejskim Przedsiębiorstwie Robót Budowlanych jako kierownik robót, następnie naczelny inżynier. W grudniu 1957 uzyskał uprawnienia budowlane.

W marcu 1954 przeszedł do Ministerstwa Gospodarki Komunalnej, gdzie był kolejno dyrektorem Centralnego Zarządu Budownictwa Komunalnego, dyrektorem Departamentu Gospodarki Mieszkaniowej, dyrektorem generalnym Ministerstwa, a od lipca 1964 podsekretarzem stanu (wiceministrem).

Od 29 grudnia 1967 do 9 grudnia 1973 był przewodniczącym prezydium Rady Narodowej miasta stołecznego Warszawy, a następnie prezydentem miasta stołecznego Warszawy (od 13 grudnia 1973 do 18 lutego 1982). W latach 1969–1983 zasiadał w Radzie Narodowej miasta stołecznego Warszawy. Pełnił też funkcje partyjne: od 1968 do 1975 był zastępcą członka, a od 1975 do 1981 członkiem Komitetu Centralnego PZPR. Od 1969 do 1976 pełnił mandat posła na Sejm PRL V i VI kadencji.

W lutym 1982 powrócił do pracy w resorcie budownictwa; do 16 stycznia 1991 był podsekretarzem stanu w Ministerstwie Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych (od 1985 Ministerstwo Budownictwa, Gospodarki Przestrzennej i Komunalnej, a od 1987 Ministerstwo Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa) i jednocześnie pełnomocnikiem rządu ds. budowy metra w Warszawie. Był też wiceprzewodniczącym (1971–1980) i przewodniczącym (1981–1984) Społecznego Komitetu Odbudowy Zamku Królewskiego w Warszawie, członkiem Rady Naukowo-Konsultacyjnej przy zarządzie Warszawskiego Metra (od 1995), członkiem Społecznego Komitetu Budowy Metra, członkiem Zarządu Polskiego Towarzystwa Mieszkaniowego (od 2004).

Działał w stowarzyszeniach. 1 lutego 1960 został członkiem Polskiego Związku Inżynierów i Techników Budownictwa, w którym pełnił m.in. funkcję wiceprzewodniczącego Zarządu Głównego (1987–1993). W latach 1994–2008 zasiadał w Głównej Komisji Rewizyjnej, w kadencji 1999–2002 jej przewodniczył. Był też przewodniczącym Komisji Mieszkalnictwa Oddziału Warszawskiego oraz przewodniczącym komitetów organizacyjnych corocznych konferencji w Spale, poświęconych problematyce budowy i utrzymania budynków mieszkalnych. Brał udział w pracach komitetu ds. konkursu Związku „Budowa Roku”. W czerwcu 2005 XX Zjazd Polskiego Związku Inżynierów i Techników Budownictwa nadał mu tytuł członka honorowego. Otrzymał złotą odznakę tego związku (1977).

Został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie[3].

Odznaczenia i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Jerzy Majewski. rejestry-notarialne.pl.
  2. Jerzy Majewski. Nekrolog. nekrologi.wyborcza.pl, 2019-04-26.
  3. Prezydent Majewski spoczął na Powązkach. fakt.pl, 2021-09-19.
  4. M.P. z 1955 r. nr 89, poz. 1090.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Encyklopedia Warszawy z 1994
  • Kronika 1991, Wydawnictwo „Kronika”, Marian B. Michalik, Warszawa 1992
  • Polski Związek Inżynierów i Techników Budownictwa 1934–2009 (pod redakcją Stefana Pyraka), Warszawa 2009, s. 108–109 (z fotografią)