Jerzy Majewski

Jerzy Majewski

Data i miejsce urodzenia	18 grudnia 1925 Potworów
Data i miejsce śmierci	24 kwietnia 2019 Konstancin-Jeziorna
Przewodniczący prezydium Miejskiej Rady Narodowej m.st. Warszawy
Okres	od 29 grudnia 1967 do 9 grudnia 1973
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Poprzednik	Janusz Zarzycki
Prezydent m.st. Warszawy
Okres	od 13 grudnia 1973 do 18 lutego 1982
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Następca	Mieczysław Dębicki
Poseł na Sejm PRL V i VI kadencji
Okres	od 1969 do 1976
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Odznaczenia

Jerzy Tadeusz Majewski (ur. 18 grudnia 1925 w Potworowie, zm. 24 kwietnia 2019 w Konstancinie-Jeziornie) – polski inżynier i polityk, poseł na Sejm PRL V i VI kadencji, przewodniczący prezydium Rady Narodowej miasta stołecznego Warszawy (1967–1973) i prezydent miasta stołecznego Warszawy w latach 1973–1982.

Życiorys

Syn Edwarda i Janiny. Od 1943 do 1945 był członkiem Organizacji Konspiracyjnej „Szare Szeregi AK” Harcerskie Grupy Szturmowe w Radomiu. W 1953 ukończył studia na Wydziale Inżynierii Politechniki Warszawskiej i wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Przez kilka lat studia łączył z pracą zawodową: od listopada 1948 pracował w Miejskim Przedsiębiorstwie Robót Budowlanych jako kierownik robót, następnie naczelny inżynier. W grudniu 1957 uzyskał uprawnienia budowlane.

W marcu 1954 przeszedł do Ministerstwa Gospodarki Komunalnej, gdzie był kolejno dyrektorem Centralnego Zarządu Budownictwa Komunalnego, dyrektorem Departamentu Gospodarki Mieszkaniowej, dyrektorem generalnym Ministerstwa, a od lipca 1964 podsekretarzem stanu (wiceministrem).

Od 29 grudnia 1967 do 9 grudnia 1973 był przewodniczącym prezydium Rady Narodowej miasta stołecznego Warszawy, a następnie prezydentem miasta stołecznego Warszawy (od 13 grudnia 1973 do 18 lutego 1982). W latach 1969–1983 zasiadał w Radzie Narodowej miasta stołecznego Warszawy. Pełnił też funkcje partyjne: od 1968 do 1975 był zastępcą członka, a od 1975 do 1981 członkiem Komitetu Centralnego PZPR. Od 1969 do 1976 pełnił mandat posła na Sejm PRL V i VI kadencji.

W lutym 1982 powrócił do pracy w resorcie budownictwa; do 16 stycznia 1991 był podsekretarzem stanu w Ministerstwie Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych (od 1985 Ministerstwo Budownictwa, Gospodarki Przestrzennej i Komunalnej, a od 1987 Ministerstwo Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa) i jednocześnie pełnomocnikiem rządu ds. budowy metra w Warszawie. Był też wiceprzewodniczącym (1971–1980) i przewodniczącym (1981–1984) Społecznego Komitetu Odbudowy Zamku Królewskiego w Warszawie, członkiem Rady Naukowo-Konsultacyjnej przy zarządzie Warszawskiego Metra (od 1995), członkiem Społecznego Komitetu Budowy Metra, członkiem Zarządu Polskiego Towarzystwa Mieszkaniowego (od 2004).

Działał w stowarzyszeniach. 1 lutego 1960 został członkiem Polskiego Związku Inżynierów i Techników Budownictwa, w którym pełnił m.in. funkcję wiceprzewodniczącego Zarządu Głównego (1987–1993). W latach 1994–2008 zasiadał w Głównej Komisji Rewizyjnej, w kadencji 1999–2002 jej przewodniczył. Był też przewodniczącym Komisji Mieszkalnictwa Oddziału Warszawskiego oraz przewodniczącym komitetów organizacyjnych corocznych konferencji w Spale, poświęconych problematyce budowy i utrzymania budynków mieszkalnych. Brał udział w pracach komitetu ds. konkursu Związku „Budowa Roku”. W czerwcu 2005 XX Zjazd Polskiego Związku Inżynierów i Techników Budownictwa nadał mu tytuł członka honorowego. Otrzymał złotą odznakę tego związku (1977).

Został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

Odznaczenia i wyróżnienia

• 1955: Srebrny Krzyż Zasługi
• 1958: Złoty Krzyż Zasługi
• 1964: Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
• 1964: Srebrna Odznaka Honorowa Naczelnej Organizacji Technicznej
• 1966: Złota odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy”
• 1969: Złota Odznaka Honorowa Naczelnej Organizacji Technicznej
• 1974: Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
• 1975: Order Infanta Henryka
• 1977: Order Leopolda
• 1998: Medal „Cztery wieki stołeczności Warszawy”
• 2000: Odznaka „Zasłużony dla Warszawy”
• 2004: został honorowym obywatelem Warszawy

Bibliografia

• Encyklopedia Warszawy z 1994
• Kronika 1991, Wydawnictwo „Kronika”, Marian B. Michalik, Warszawa 1992
• Polski Związek Inżynierów i Techników Budownictwa 1934–2009 (pod redakcją Stefana Pyraka), Warszawa 2009, s. 108–109 (z fotografią)