Joanis Zigdis
| Data i miejsce urodzenia |
21 lipca 1913 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
21 października 1997 |
| Zawód, zajęcie |
polityk, ekonomista, pisarz |
| Alma Mater | |
| Stanowisko |
poseł do Parlamentu Hellenów (1950–1956, 1958–1967, 1977–1981, 1985–1989), minister bez teki (1951–1952), minister przemysłu (1952, 1963, 1964–1965), poseł do Parlamentu Europejskiego I kadencji (1981) |
| Partia |
Narodowa Progresywna Unia Centrum, Unia Centrum, Demokratyczna Unia Centrum, Unia Demokratycznego Centrum |
| Odznaczenia | |
| |
Joanis G. Zigdis (gr. Ιωάννης
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Syn nauczycieli. Studiował w Wyższej Szkole Ekonomii i Biznesu w Atenach, kształcił się w zakresie ekonomii i politologii na uczelniach w Londynie, Genewie i Lozannie. W 1937 obronił doktorat w London School of Economics and Political Science, poświęcony ekonomice wojny. Autor licznych książek. Podczas II wojny światowej walczył jako ochotnik początkowo w Dodekanezie, następnie w Macedonii, na Krecie i w Egipcie, dosłużył się stopnia kaprala. W 1944 przeniósł się do Londynu jako doradca ekonomiczny tamtejszego rządu emigracyjnego. Od 1944 do 1947 pracował dla United Nations Relief and Rehabilitation Administration, przygotowując program odnowy greckiego przemysłu[2][3].
W 1948 powrócił do Grecji, przez kilka miesięcy szefował krajowemu komitetowi ds. odbudowy, następnie prowadził badania ekonomiczne w Afryce[2]. W późniejszych latach kierował instytucjami publicznymi, m.in. krajowym dostawcą energii DEI. Od 1950 działał kolejno w Narodowej Progresywnej Unii Centrum i Unii Centrum. W 1950 po raz pierwszy wybrany do Parlamentu Hellenów z okręgu Achaja, zasiadał w nim do zamachu stanu 1967 (z przerwą w kadencji 1956–1958). Został także członkiem Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy i Komitetu Doradczego NATO[1], a od 1953 do 1967 pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Ruchu Europejskiego. Od października 1951 do kwietnia 1952 był ministrem bez teki. Trzykrotnie sprawował urząd ministra przemysłu (kwiecień–październik 1952, listopad–grudzień 1963, luty 1964–lipiec 1965)[4].
Podczas rządów junty czarnych pułkowników jako jedyny eksminister był aresztowany, następnie zesłany na wyspy Folegandros i Syros. W grudniu 1967 wypuszczony na mocy amnestii. W 1970 skazany na 4,5 roku więzienia i grzywnę po udzieleniu wywiadu krytykującego władze. W 1973 wypuszczono go na wolność ze względu na stan zdrowia, powrócił do działalności opozycyjnej[3]. Wkrótce potem popadł w konflikt z władzami Unii Centrum – Nowych Sił, po czym w latach 1974–1976 szefował Demokratycznej Unii Centrum, w 1976 połączonej z innymi partiami w Unię Demokratycznego Centrum. Po odejściu Jeorjosa Mawrosa w 1977 objął funkcję lidera ugrupowania, pozostawał nim do śmierci. Skierował ugrupowanie w kierunku socjaldemokratycznym[5]. Od 1977 do 1981 ponownie członek Parlamentu Hellenów[6]. Od stycznia do października 1981 wykonywał mandat posła do Parlamentu Europejskiego w ramach delegacji krajowej, pozostawał niezrzeszony[7]. W latach 1985–1989 ponownie należał do legislatywy w ramach sojuszu wyborczego z PASOK[6].
W 1997 odznaczony Krzyżem Wielkim Orderu Feniksa.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b EDHK leader Ioannis Zighdis dies. hri.org, 22 października 1997. [dostęp 2022-10-12]. (ang.).
- ↑ a b George Politakis: The Post-War Reconstruction of Greece: A History of Economic Stabilization and Development, 1944–1952. Springer, 2017, s. 9. ISBN 978-1-137-57734-4.
- ↑ a b Ιωάννης
Γ . Ζίγδης:Ο άνθρωπος,ο επιστήμονας,ο αγωνιστής (21/07/1913-21/10/1997). rodiaki.gr, 21 października 2021. [dostęp 2022-10-12]. (gr.). - ↑ Greece: Ministries, etc.. rulers.org. [dostęp 2022-10-12]. (ang.).
- ↑
Η αποσάθρωσηκ α ι διάλυσητ ο υ Κέντρου. kathimerini.gr, 8 marca 2022. [dostęp 2022-10-12]. (gr.). - ↑ a b Profil na stronie Parlamentu Hellenów. hellenicparliament.gr. [dostęp 2022-10-11]. (gr.).
- ↑ Ioannis Zighdis. europarl.europa.eu. [dostęp 2022-10-11].