Kłomino
53°29′05″N 16°32′52″E/53,484722 16,547778| osada leśna | |
.jpg) Jeden z opuszczonych bloków | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności |
12 |
| Strefa numeracyjna |
94 |
| Kod pocztowy |
78-449[2] |
| Tablice rejestracyjne |
ZSZ |
| SIMC |
1064717 |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu szczecineckiego  | |
Położenie na mapie gminy Borne Sulinowo  | |
| 53°29′05″N 16°32′52″E/53,484722 16,547778[1]
| |
Kłomino (ros. Grodek lub Gródek/Гродек, niem. Westfalenhof) – osada leśna[3] w woj. zachodniopomorskim, w powiecie szczecineckim, w gminie Borne Sulinowo, oddalona 12 km od miasta Borne Sulinowo.
Historia
[edytuj | edytuj kod]
Kłomino powstało w latach trzydziestych XX wieku jako baza wojskowa obsługująca poligon artyleryjski Wehrmachtu. Stacjonowały tu niemieckie oddziały Służby Pracy, a później zorganizowano obóz jeniecki. W listopadzie 1939 roku w stalagu znajdowało się 6 tysięcy polskich jeńców wojennych oraz 2300 cywilów aresztowanych na terenach Polski. W 1940 roku miejsce to zajął Oflag II D Gross-Born. Do polskich jeńców dołączyli Francuzi i Rosjanie. W 1945 roku hitlerowcy ewakuowali jeńców. Po odejściu wojsk niemieckich, tereny przejęły wojska radzieckie, które więziły żołnierzy niemieckich. W okresie powojennym rozebrano 50 budynków poniemieckich, by odzyskać cegłę do budowy Pałacu Kultury w Warszawie. Po przejęciu przez Rosjan, wybudowano tu bloki, punkt medyczny, garaże, sklepy i kino. Do 1992 roku miejscowość była bazą Armii Radzieckiej (stacjonował tam 82 Gwardyjski Pułk Strzelców Zmotoryzowanych) i podlegała jej administracji. Kłomino opustoszało dopiero w 1992 roku, kiedy wyjechali stąd ostatni żołnierze rosyjscy, zaś w 1993 roku miasteczko zostało przekazane polskiej administracji wraz z sąsiadującym Bornem Sulinowem. W przeciwieństwie do Bornego Sulinowa Kłomino nie zostało zasiedlone. Swego czasu pojawiła się oferta sprzedaży Kłomina za 2 mln złotych, chętny się jednak nie znalazł[potrzebny przypis]. W latach 1995–1998 w Kłominie prowadzono prace związane z budową kotłowni olejowej (ukończonej w 65%), oczyszczalni ścieków, hydroforni i wysypiska śmieci o wartości ok. 4,8 mln zł. Powstała infrastruktura w większości nie była jednak wykorzystana[4], a w 2008 rozpoczęto wyburzanie budynków, demontaż oświetlenia ulicznego i zrywanie 9 tys. ton poniemieckiej kostki brukowej. Pozostawione miały być tylko 4 budynki: 1 należący do urzędu gminy Borne Sulinowo, jeden prywatny blok oraz 2 należące do Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe[5].
Demografia
[edytuj | edytuj kod]Do 1992 roku w Kłominie mogło żyć nawet 5 tysięcy mieszkańców[6], dziś jest to miasto-widmo. Według stanu na 2012 Kłomino ma 12 mieszkańców[7].
Ochrona przyrody
[edytuj | edytuj kod]- 2 km na północ – rezerwat przyrody „Diabelskie Pustacie”, florystyczny, o powierzchni 932,5 ha (utworzony w 2008).
Galeria
[edytuj | edytuj kod].jpg)
.jpg)
.jpg)
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 39326
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 488 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 23 grudnia 2010 r. (Dz.U. z 2010 r. nr 257, poz. 1741).
- ↑ Rajmund Wełnic: Było sobie miasto. Niemieckie, ruskie, polskie. A teraz go nie ma. 2022-11-12. [dostęp 2022-11-13].
- ↑ Jacek Grzesiak, Tajemnicze miasto, po którym pozostało zaledwie kilka budynków w lesie na terenie gminy Borne Sulinowo [online], Złotów Nasze Miasto, 9 grudnia 2018 [dostęp 2023-01-27] (pol.).
- ↑ Kłomino – miasto widmo. ezoterycznypoznan.pl, 6 lipca 2008. [dostęp 2009-04-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-04-12)].
- ↑ Oficjalna strona gminy
| Miasto | |
|---|---|
| Wsie | |
| Osady | |
| Osady leśne | |
| Dawne wsie |
