(Translated by https://www.hiragana.jp/)
Katarzyna Sobczyk – Wikipedia, wolna encyklopedia Przejdź do zawartości

Katarzyna Sobczyk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Katarzyna Sobczyk
Imię i nazwisko

Kazimiera Sobczyk-Sawicka

Pseudonim

Kasia Sobczyk

Data i miejsce urodzenia

21 lutego 1945
Tyczyn

Data i miejsce śmierci

28 lipca 2010
Warszawa

Przyczyna śmierci

rak piersi

Gatunki

bigbit

Zawód

piosenkarka

Aktywność

1961–2010

Powiązania

Czerwono-Czarni

Odznaczenia
Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Strona internetowa
Grób Katarzyny Sobczyk w katakumbach na Starych Powązkach
Mural Katarzyny Sobczyk w Tyczynie
Mural Katarzyny Sobczyk w Tyczynie

Katarzyna Sobczyk, właśc. Kazimiera Sobczyk-Sawicka[a] (ur. 21 lutego 1945 w Tyczynie, zm. 28 lipca 2010 w Warszawie[1]) – polska piosenkarka muzyki rozrywkowej, popularna głównie w okresie bigbitu.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Była najmłodsza z czworga rodzeństwa. Mieszkała w Tyczynie i w pobliskiej Hermanowej. Rodzinne strony opuściła mając niewiele ponad trzy lata. Razem z rodziną zamieszkała na Pomorzu Zachodnim, najpierw w Sianowie, później w Koszalinie[2].

Debiutowała w 1961 w Koszalinie jako wokalistka amatorskiej grupy Biało-Zieloni, która działała przy Wojewódzkim Domu Kultury. Była uczennicą II Liceum Ogólnokształcącego im. Wł. Broniewskiego w Koszalinie[3]. W szkole muzycznej zaczęła występować z chórem Collegium Musicum, koncertując w Polsce i za granicą. Karierę muzyczną zaczęła od występów z gitarą i piosenki „Sekwana zakochana”. W okresie studiów występowała z zespołem Lelum Polelum[4]. W 1963 odniosła sukces na II Festiwalu Młodych Talentów w Szczecinie i znalazła się w Złotej Dziesiątce[1].

W latach 1964–1972 występowała z zespołem Czerwono-Czarni, następnie śpiewała z mężem Henrykiem Fabianem i zespołem Wiatraki. Razem z mężem krótko koncertowała w USA na początku lat 80., potem wróciła do Polski. Od 1992 przebywała w Chicago, gdzie nagrała dwie płyty solowe[1]: „Ogrzej mi serce” i „Niewidzialne”[4].

W 2008 Sobczyk wróciła do Polski na stałe, ciężko chora na raka piersi[1][5]. 14 grudnia 2008 wyemitowano odcinek Szansy na sukces, w którym wystąpiła w jury razem z Ryszardem Poznakowskim.

Zmarła 28 lipca 2010 w Hospicjum Onkologicznym Świętego Krzysztofa na warszawskim Ursynowie[1][6]. Pogrzeb piosenkarki odbył się 5 sierpnia 2010 na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie[7] w katakumbach (rząd 98-3)[8]. Dzień wcześniej, artystka została pośmiertnie odznaczona przez ministra kultury i dziedzictwa narodowego Bogdana Zdrojewskiego Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[9].

Matka gitarzysty i kompozytora rockowego Sergiusza Fabiana Sawickiego (1975–2013).

Festiwal w Opolu

[edytuj | edytuj kod]

W latach 60. odnosiła sukcesy na Festiwalu w Opolu:

Wybrane utwory

[edytuj | edytuj kod]
  1. Mąż piosenkarki – Henryk Fabian naprawdę nazywał się Sawicki[10].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e Zmarła piosenkarka Katarzyna Sobczyk [online], wiadomosci.gazeta.pl [dostęp 2015-07-28] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-15].
  2. Rodzinne miasto pamięta o Kasi Sobczyk | dzieje.pl - Historia Polski [online], dzieje.pl [dostęp 2024-04-23] (pol.).
  3. https://www.biblioteka.koszalin.pl/wirtualna-czytelnia/rok-2011/kultura-koszalinska-almanach-2010, s. 166.
  4. a b Kasia Sobczyk. Biografia [online], rmf.fm [dostęp 2010-07-28] [zarchiwizowane z adresu 2011-12-17].
  5. Bożena Stasiak. Kasia Sobczyk: Wierzę, że wygram z rakiem. „Super Express”, 2010-07-28. [zarchiwizowane z adresu 2013-04-16]. 
  6. Odeszła Katarzyna Sobczyk [online], tvp.info [dostęp 2015-07-28] [zarchiwizowane z adresu 2011-01-15].
  7. Pogrzeb Katarzyny Sobczyk [online], muzyka.interia.pl [dostęp 2015-07-28] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-12].
  8. Cmentarz Stare Powązki: KATARZYNA SOBCZYK, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-04-15].
  9. Pogrzeb Kasi Sobczyk: duszę oddała obłokom [online], warszawa.gazeta.pl, 5 sierpnia 2010 [dostęp 2012-07-17] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-17].
  10. pm, Wspomnienie piosenkarza Henryka Fabiana [online], Wyborcza.pl, 20 sierpnia 2004 [zarchiwizowane 2015-07-28].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]