(Translated by https://www.hiragana.jp/)
Ken Watanabe – Wikipedia, wolna encyklopedia Przejdź do zawartości

Ken Watanabe

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ken Watanabe
渡辺わたなべ けん
Ilustracja
Ken Watanabe (2007)
Imię i nazwisko

Kensaku Watanabe

Data i miejsce urodzenia

21 października 1959
Koide

Zawód

aktor

Współmałżonek

Yumiko Watanabe (1983–2005)
Kaho Minami (2005–2018)

Lata aktywności

od 1979

Ken Watanabe (jap. 渡辺わたなべ けん Watanabe Ken; ur. 21 października 1959 w Koide)japoński aktor teatralny, filmowy oraz telewizyjny.

Poza Japonią znany jest przede wszystkim z ról: generała Tadamichiego Kuribayashi w Listach z Iwo Jimy oraz Katsumoto w filmie Ostatni samuraj, za którą został nominowany do Oscara.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Kariera w Japonii

[edytuj | edytuj kod]

Po ukończeniu szkoły średniej w 1978, Watanabe przeniósł się do Tokio, by rozpocząć karierę aktorską. Dołączył do tokijskiej trupy teatralnej „En”, wtedy został obsadzony w roli głównego bohatera w sztuce Shimodani mannenchō monogatari, w reżyserii Yukio Ninagawy. Rola ta zwróciła na niego uwagę zarówno publiczności, jak i krytyków.

W 1982 zadebiutował w telewizji w Michinaru hanran. W tym samym roku pierwszy raz zagrał rolę samuraja w Mibu no koiuta. W filmie zadebiutował w 1984 w Setouchi shōnen yakyū-dan.

Watanabe zyskał popularność rolą samuraja Masamune Date w serialu Dokugan-ryū masamune w 1987 Zagrał główną rolę, odtwarzając postać Kurō Matsudairy w telewizyjnym jidai-geki Gokenin Zankurō. Grał także w dramatach: Nobunaga Oda, 47 rōninów oraz Bakumatsu-junjōden, których role przyniosły mu uznanie krytyków.

W 1989 podczas kręcenia filmu Ten to chi to, u Watanabe stwierdzono ostrą białaczkę szpikową. Wrócił do aktorstwa, jednocześnie poddając się chemioterapii, niestety w 1991 choroba wróciła. Po dojściu do zdrowia jego kariera przygasła.

Razem z Kōjim Yakusho wystąpił w filmie Kizuna w 1998. Za rolę w tym filmie otrzymał nominację do Nagrody Japońskiej Akademii Filmowej w kategorii najlepszego aktora drugoplanowego.

W 2002 opuścił „En” (Engeki-Shudan En) i trafił do agencji K-Dash. Film Opowieść o księciu Genjim: Wieczna miłość przyniósł mu kolejną Nagrodę Japońskiej Akademii Filmowej.

W 2006 zdobył Nagrodę Japońskiej Akademii Filmowej w kategorii najlepszy aktor pierwszoplanowy za rolę w filmie Ashita no kioku, w którym wcielił się w pacjenta z chorobą Alzheimera.

Kariera na zachodzie

[edytuj | edytuj kod]

Pierwszą rolą Watanabe na Zachodzie była rola Katsumoto w filmie Ostatni samuraj, za którą został nominowany między innymi do Oscara.

Watanabe wystąpił także w filmach Batman: Początek oraz Wyznania gejszy. W 2006 r. zagrał główną rolę w filmie Clinta Eastwooda Listy z Iwo Jimy. W 2004 r. tygodnik People umieścił go na liście 50 Najpiękniejszych Ludzi.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w miejscowości Koide (obecnie Uonuma). Jego matka była nauczycielką, a ojciec uczył kaligrafii. W 2006 Watanabe w autobiografii „Dare? – Who Am I?” ujawnił, że jest zakażony wirusem zapalenia wątroby typu C. Podczas wywiadu przeprowadzonego 23 maja 2006 w Tokio, stwierdził, że czuje się dobrze, ale wciąż przechodzi leczenie.

Był dwukrotnie żonaty. W 2005 rozwiódł się ze swoją pierwszą żoną, Yumiko Watanabe. W tym samym roku ożenił się ponownie, z Kaho Minami. Z pierwszego małżeństwa ma jedno dziecko, córkę – Anne Watanabe (ur. 1986).

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Nagrody i nominacje

[edytuj | edytuj kod]
Rok Nagroda Rezultat Kateogria Film
2007 Nagroda Japońskiej Akademii Filmowej Wygrana Najlepszy aktor pierwszoplanowy Ashita no kioku
2004 Nagroda Akademii Filmowej Nominacja Najlepszy aktor drugoplanowy Ostatni samuraj
Broadcast Film Critics Association Awards
Złoty Glob Najlepsza filmowa rola drugoplanowa
Nagroda Satelita Najlepsza rola drugoplanowa
Nagroda Gildii Aktorów Ekranowych Najlepszy aktor drugoplanowy
2003 Nagroda Błękitnej Wstęgi Wygrana Nagroda specjalna
Nagroda Japońskiej Akademii Filmowej Najlepszy aktor drugoplanowy Hi wa mata noboru
2002 Opowieść o księciu Genjim: Wieczna miłość
1999 Kizuna
1987 Elandor Awards Debiutant Morze i trucizna

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]