Kolo Touré

Kolo Touré
Pełne imię i nazwisko	Kolo Habib Touré
Data i miejsce urodzenia	19 marca 1981 ; Bouaké
Wzrost	178 cm
Pozycja	obrońca
Kariera juniorska
Lata	Klub
1998–2002	ASEC Mimosas
Kariera seniorska
Kariera reprezentacyjna
Kariera trenerska
Lata	Drużyna
2017–	Wybrzeże Kości Słoniowej (asystent)
2019–2022	Leicester City (asystent)
2022–2023	Wigan Athletic
	↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe. ;
Dorobek medalowy
	Puchar Narodów Afryki
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kolo Habib Touré (ur. 19 marca 1981 w Bouaké) –iworyjski piłkarz, który grał na pozycji środkowego obrońcy; starszy brat Yayi i Ibrahima.

Swoją karierę zaczynał w roku 2000 w juniorskim zespole ASEC Mimosas. Dwa lata później przeszedł do Arsenalu, a kolejnymi jego klubami były Manchester City i Liverpool. Z drugim z wymienionych klubów zdobył tytuł mistrza Anglii. W reprezentacji swojego kraju począwszy od 2000 roku wystąpił 117 razy. Wziął udział w trzech Mundialach i siedmiu Pucharach Narodów Afryki; w tych ostatnich zdobył złoty i dwa srebrne medale.

Kariera klubowa

Początki

Kolo Touré urodził się w Bouaké, ponad siedemsettysięcznej miejscowości w środkowej części Wybrzeża Kości Słoniowej. Swoją karierę piłkarską rozpoczął w roku 2000 w drużynie juniorów klubu z byłej stolicy kraju – ASEC Mimosas. Występował tam aż do roku 2002, po czym rozpoczął karierę w Europie.

Arsenal

O Touré Arsenal dowiedział się poprzez belgijską drużynę KSK Beveren, z którą Kanionierzy mają powiązania. Do drużyny z Emirates Stadium przeszedł w lutym 2002 roku za kwotę 150 tysięcy funtów po daniu mu pozwoleniu na pracę, z czym nie było problemów, ponieważ wcześniej zaliczył debiut w reprezentacji. W debiutanckim sezonie nie zagrał w pierwszym zespole ani jednego spotkania, mimo to wraz z drużyną zdobył Tarczę Wspólnoty. 11 sierpnia tego samego roku w meczu w ramach Tarczy Wspólnoty z Liverpoolem zadebiutował w wyjściowym składzie. W Premier League zadebiutował tydzień później, kiedy to zagrał w meczu z Birminghamem City. 1 września w wygranym 4:1 ligowym meczu z Leeds United zdobył pierwszą bramkę dla Arsenalu. 12 listopada w spotkaniu z PSV Eindhoven dostał swoją pierwszą w karierze czerwoną kartkę. W tym roku zdobył Puchar Anglii. Od tego sezonu stał się jednym z podstawowych piłkarzy swojej ekipy i grał w linii obrony między innymi z Solem Campbellem. Rozgrywki te zakończył z dwudziestoma sześcioma ligowymi meczami i siedmioma pucharowymi.

W następnych rozgrywkach wystąpił już w trzydziestu siedmiu ligowych pojedynkach, a jego drużyna zakończyła sezon na pierwszym miejscu w tabeli, co dało jej tytuł Mistrza Anglii. Drugim sukcesem, który osiągnął Touré w tym sezonie, było zdobycie Tarczy Wspólnoty poprzez wygranie 3:1 z Manchesterem United w finale tych rozgrywek. W sezonie 2004/2005 o miejsce w obronie Arsenalu wraz z Campbellem walczył z Phillippem Senderosem oraz z Pascalem Cyganem. W tych rozgrywkach zdobył także po raz drugi Puchar kraju pokonując w finale w serii rzutów karnych Manchester United, on sam zagrał od pierwszej minuty tego spotkania.

W następnym sezonie z powodu kontuzji Sola Campbella Touré w linii obrony grał z Senderosem. Arsenal po jego golu strzelonym w półfinale Ligi Mistrzów awansował do finału, w którym zmierzył się z FC Barceloną. Mecz zakończył się porażką Arsenalu 2:1 po golach Eto’o i Bellettiego, honorowe trafienie dla jego ekipy zaliczył jego partner z obrony, Sol Campbell. W tych rozgrywkach Arsenal stracił tylko cztery bramki oraz odniósł passę dziesięciu zwycięstw z rzędu, co do dziś jest rekordem. Po pokonaniu Juventusu otrzymał przydomek Afrykański Fabio Cannavaro.

W następnym sezonie otrzymał koszulkę z numerem 5, którą nosił wcześniej Martin Keown. W sierpniu 2006 roku podpisał nowy, czteroletni kontrakt z Arsenalem, według którego zarabiał około 70 tysięcy funtów tygodniowo, po czym powiedział:

W tym klubie chcę pozostać do końca mojej piłkarskiej kariery. Nie chciałym nigdy opuszczać tego miejsca, ponieważ kocham grać tutaj w piłkę, a co najważniejsze moja rodzina się tutaj zadomowiła^[1]

Ten klub jest fantastyczny i ma wielki potencjał. Za każdym razem kiedy gram kibice wspierają mnie duchowo i dopingują z każdej strony^[1]

Touré zajął także w plebiscycie na najlepszego piłkarza Arsenalu trzecie miejsce zaraz po Gilberto Silvie i Cescu Fàbregas. Rozgrywki w sezonie 2006/2007 zakończył z trzydziestoma ligowymi występami, jednym pucharowym oraz dziesięcioma w europejskich pucharach.

W następnym sezonie został wicekapitanem drużyny, którym wcześniej był Gilberto Silva. Pierwszy raz kapitanem Arsenalu był w wygranym 6:3 spotkaniu Carling Cup z Liverpoolem. Kapitanem był również podczas półfinałowego meczu z Tottenhamem Hotspur. Arsenal doszedł również do finału tych rozgrywek, w którym przegrał 2:1 z Chelsea. W doliczonym czasie gry Touré otrzymał czerwoną kartkę. Kolo tworzył duet środkowych obrońców wraz z Willamem Gallasem. 20 października 2007 roku w meczu z Boltonem Wanderers zdobył bramkę z rzutu wolnego. Sezon ten zakończył z trzydziestoma ligowymi występami, dwoma pucharowymi oraz dziewięcioma w europejskich pucharach. Arsenal rozgrywki Premier League zakończył na trzecim miejscu. 10 stycznia 2009 roku został mianowany na tymczasowego kapitana zespołu^[2]. Sezon 2008/2009 zakończył z 29 ligowymi występami.

Manchester City

29 lipca 2009 roku podpisał czteroletni kontrakt z Manchesterem City opiewający na 16 milionów funtów^[3]. Trener Mark Hughes ustanowił go kapitanem. W nowym klubie zadebiutował 15 sierpnia w meczu ligowym z Blackburn Rovers. 7 listopada w spotkaniu z Burnley (3:3) zdobył pierwszą ligowa bramkę dla Manchesteru City^[4]. W jego pierwszym sezonie w klubie zajął piąte miejsce, tracąc tylko trzy punkty za Tottenhamem Hotspur. 2 lipca 2010 roku do City dołączył jego brat Yaya, za którego klub zapłacił około 24 miliony funtów^[5].

Na początku sezonu 2010/11 trener Roberto Mancini zabrał mu opaskę kapitańską i dał ją Carlosowi Tevezowi. Jednak pozostawał w planach trenera, który regularnie stawiał na niego w linii defensywy. 20 grudnia 2010 roku został wyrzucony z boiska w przegranym meczu z Evertonem. 3 marca 2011 roku ujawniono, że w organizmie Toure wykryto niedozwolone środki dopingowe i został zawieszony^[6]. Światowa Agencja Antydopingowa zawiesiła go na sześć miesięcy^[7]. W sezonie 2011/12 zagrał 14 spotkań w barwach Citizens i zdobył pierwsze od 44 lat mistrzostwo Anglii dla klubu.

Liverpool F.C.

28 maja 2013 roku, po wygaśnięciu kontrakty z the Citizens, ogłoszono porozumienie pomiędzy zawodnikiem a Liverpoolem. Na jego mocy po otwarciu okna transferowego 1 lipca Touré ma podpisać kontrakt z the Reds^[8].

Celtic

25 lipca 2016 roku podpisał roczny kontrakt ze szkockim Celtikiem Glasgow^[9].

10 sierpnia 2017 roku oficjalnie zakończył piłkarską karierę^[10].

Statystyki

Aktualne na dzień 18 maja 2016 r.^[11]

			Liga		Puchar		Puchar ligi		UEFA		Łącznie
Sezon	Klub	Liga	M	G	M	G	M	G	M	G	M	G
2002/03	Arsenal	Premier League	26	2	5	0	1	0	7	0	40^[a]	2
2003/04			37	1	5	2	2	0	10	0	55^[b]	3
2004/05			35	0	6	1	0	0	8	0	50^[c]	1
2005/06			33	0	0	0	0	0	12	1	46^[d]	1
2006/07			35	3	4	1	4	0	10	0	53	4
2007/08			30	2	2	0	0	0	9	0	41	2
2008/09			29	1	3	0	0	0	9	0	41	1
2009/10	Manchester City		31	1	1	0	3	1	–		35	2
2010/11			22	1	2	0	0	0	5	0	29	1
2011/12			14	0	3	0	0	0	3	0	20	0
2012/13			15	0	2	0	1	0	0	0	18	0
2013/14	Liverpool		20	0	2	0	2	0	–		24	0
2014/15			12	0	3	0	3	0	3	0	21	0
2015/16			14	1	0	0	4	0	8	0	26	1
2016/17	Celtic	Scottish Premiership	9	0	1	0	1	0	6	0	17	0
Łącznie w karierze			352	12	38	4	20	1	84	1	498	18

Kariera reprezentacyjna

W reprezentacji Wybrzeża Kości Słoniowej zadebiutował w kwietniu 2000 roku w meczu z reprezentacją Rwandy. W styczniu 2006 roku wystąpił we wszystkich sześciu meczach Pucharu Narodów Afryki, na którym jego reprezentacja dotarła do finału, w którym przegrała w rzutach karnych z Egiptem. W tym samym roku został powołany przez Henriego Michela do kadry na mundial. Na niemieckich boiskach Słonie nie awansowały do fazy pucharowej, zajmując w swojej grupie trzecią lokatę a on sam zagrał w dwóch meczach. 8 października tego samego roku w wygranym 5:0 meczu eliminacji do PNA 2008 z Gabonem zdobył swoją pierwszą bramkę w kadrze. W finale PNA 2012 nie wykorzystał rzutu karnego.

Reprezentacyjną karierę zakończył po finale Pucharu Narodów Afryki 2015, w którym po rzutach karnych Wybrzeże Kości Słoniowej pokonało Ghanę^[12].

Sukcesy

ASEC Mimosas

Afrykański Super Puchar: 1999

Arsenal

Manchester City

Celtic

Reprezentacyjne

Uwagi

↑ W tym jeden mecz o Tarczę Wspólnoty.
↑ W tym jeden mecz o Tarczę Wspólnoty.
↑ W tym jeden mecz o Tarczę Wspólnoty.
↑ W tym jeden mecz o Tarczę Wspólnoty.

Przypisy

↑ ^a ^b Toure podpisuje nowy kontrakt!. Kanionierzy.com, 24 października 2006. [dostęp 2008-11-15].
↑ Toure będzie kapitanem. Tylko Piłka, 10 stycznia 2009. [dostęp 2009-01-10].
↑ Toure completes Man City switch. BBC Sport, 29 lipca 2009. [dostęp 2009-07-29]. (ang.).
↑ Games played by Kolo Toure in 2009/2010. Soccerbase. [dostęp 2009-11-21]. (ang.).
↑ City complete Toure deal. ESPN, 2010-07-02. [dostęp 2013-05-28]. (ang.).
↑ Manchester City defender Kolo Toure fails drugs test. BBC Sport, 2011-03-04. [dostęp 2013-05-28]. (ang.).
↑ Toure banned for six months. ESPN, 2011-05-26. [dostęp 2013-05-28]. (ang.).
↑ Reds agree Toure deal. Liverpool FC, 2013-05-28. [dostęp 2013-05-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-06-05)]. (ang.).
↑ Kolo Toure: Celtic sign ex-Liverpool defender on one-year deal [online] [dostęp 2016-07-24] .
↑ Kolo Toure retires, takes up role with Celtic [online], ESPN.com, 15 września 2017 [dostęp 2024-02-29] (ang.).
↑ K. Touré, [w:] baza Soccerway (zawodnicy) [dostęp 2021-01-02] .
↑ Oluwashina Okeleji: Ivory Coast’s Kolo Toure confirms international retirement. BBC Sport, 2015-02-15. [dostęp 2015-02-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-16)]. (ang.).

Linki zewnętrzne

Kolo Touré w bazie Soccerbase (ang.)
Kolo Touré w bazie National Football Teams (ang.)

[1] Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

[13] W tym jeden mecz o Tarczę Wspólnoty.

[14] W tym jeden mecz o Tarczę Wspólnoty.

[15] W tym jeden mecz o Tarczę Wspólnoty.

[16] W tym jeden mecz o Tarczę Wspólnoty.

[Nowy_kontrakt-2] Toure podpisuje nowy kontrakt!. Kanionierzy.com, 24 października 2006. [dostęp 2008-11-15].

[3] Toure będzie kapitanem. Tylko Piłka, 10 stycznia 2009. [dostęp 2009-01-10].

[4] Toure completes Man City switch. BBC Sport, 29 lipca 2009. [dostęp 2009-07-29]. (ang.).

[5] Games played by Kolo Toure in 2009/2010. Soccerbase. [dostęp 2009-11-21]. (ang.).

[6] City complete Toure deal. ESPN, 2010-07-02. [dostęp 2013-05-28]. (ang.).

[7] Manchester City defender Kolo Toure fails drugs test. BBC Sport, 2011-03-04. [dostęp 2013-05-28]. (ang.).

[8] Toure banned for six months. ESPN, 2011-05-26. [dostęp 2013-05-28]. (ang.).

[9] Reds agree Toure deal. Liverpool FC, 2013-05-28. [dostęp 2013-05-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-06-05)]. (ang.).

[10] Kolo Toure: Celtic sign ex-Liverpool defender on one-year deal [online] [dostęp 2016-07-24] .

[11] Kolo Toure retires, takes up role with Celtic [online], ESPN.com, 15 września 2017 [dostęp 2024-02-29] (ang.).

[SW-12] K. Touré, [w:] baza Soccerway (zawodnicy) [dostęp 2021-01-02] .

[confirms-17] Oluwashina Okeleji: Ivory Coast’s Kolo Toure confirms international retirement. BBC Sport, 2015-02-15. [dostęp 2015-02-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-16)]. (ang.).

[a]

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[a]

[b]

[c]

[d]

[12]