Konpeitō

Konpeitō
金平糖こんぺいとう / コンペイトー
	; Konpeitō w różnych kolorach
Rodzaj	Wagashi
Kuchnia	japońska
Miejsce powstania	Japonia
Składniki
	cukier, woda
	Multimedia w Wikimedia Commons

Konpeitō (jap. 金平糖こんぺいとう, コンペイトー), także zapisywane jako kompeitō – japońskie cukierki^[1]. Często są barwione, ale niearomatyzowane.

Historia

Słowo „konpeitō” pochodzi od portugalskiego słowa confeito (pl. cukierek)^[2]. Ta technika wytwarzania cukierków została wprowadzona do Japonii na początku XVI wieku przez portugalskich kupców. Infrastruktura i technologia rafinacji cukru nie istniały w ówczesnej Japonii. Jako że do produkcji konpeitō zużywa się dużych ilości cukru, w wyniku tego były ono bardzo rzadkie i drogie. W 1569 roku Luís Frois, portugalski misjonarz, zaprezentował szklaną kolbę z konpeitō Nobunadze Odzie w celu uzyskania zezwolenia na pracę misyjną misjonarzy chrześcijańskich^[3]^[4].

Do okresu Meiji, konpeitō były już uważane kulturowo za jeden ze standardów japońskich słodyczy – imię Wieszczki Cukrowej z baletu Dziadek do orzechów zostało przetłumaczone jako konpeitō no sei (jap. 金平糖こんぺいとうの精せい; dosł. wróżka konpeitō)^[5]. Konpeitō jest również standardowym podarunkiem podziękowania za przybycie, który jest darowany przez Dom Cesarski Japonii. Podarek konpeitō zapakowany jest w małym pudełku zwanym bonboniēru (jap. ボンボニエール), od francuskiego bonbonnière, czyli bombonierka^[6].

Znaki 金平糖こんぺいとう (dosł. „złoty płaski cukier”) są ateji wybrane głównie dla ich wartości fonetycznej, a słowo może być także zapisane jako 金米糖こんぺいとう lub 金きん餅もち糖とう.

Produkcja

Cukierki konpeitō mają wielkość zwykle od 5 do 10 mm w średnicy i są wytwarzane przez wielokrotne powlekanie syropem cukrowym rdzenia składającego się z kryształka cukru. Początkowo rdzeniem było nasiono. Proces ten jest dość podobny do procesu tworzenia drażetek z tą różnicą, że cukierki są tworzone poprzez nalanie syropu cukrowego i obracanie ich powoli w dużym ogrzewanym bębnie zwanym „dora”. Każde ziarenko cukru powiększa się w ciągu kilku dni przez ciągłe wirowanie, ogrzewanie i dodawanie syropu, stając się kulą pokrytą drobnymi wybrzuszeniami. Czas ich produkcji trwa zwykle od 7 do 13 dni i są one wytwarzane przez rzemieślników nawet obecnie^[7].

Zobacz też

wagashi

Przypisy

↑ Richard Hosking: A Dictionary of Japanese Food : Ingredients & Culture. Tuttle Publishing, 14.01.2014, s. 77. ISBN 978-1-4629-0343-6. Cytat: Konpeitō コンペイトー金平糖こんぺいとう comfit. A sugar candy introduced by the Portuguese in the sixteenth century, one kind of higashi. It is a small toffee sphere (5 mm in diameter) with a pimply surface, made from sugar, water, and flour in a variety of colours. Originally there was a sesame seed in the middle, later a poppy seed, but nowadays no seed at all. The word comfit derives from the Portuguese confeito.. (ang.).
↑ Constantine Vaporis: Voices of Early Modern Japan: Contemporary Accounts of Daily Life During the Age of the Shoguns. ABC-CLIO, 06.01.2012, s. 99. ISBN 978-0-313-39201-6. Cytat: Even though the Portuguese were expelled from Japan in 1639, pan (bread), konpeito (a type of candy), tempura, (...). (ang.).
↑ Shozo Ishizaka, Y. Kato, R. Takaki: Science on Form: Proceedings of the First International Symposium for Science on Form.... Springer Netherlands, 19.10.2011, s. 4. ISBN 978-94-010-8174-0. Cytat: This candy was brought to Japan for the first time by a Portuguese missionary, Luis Frois, in 1569. It was among some presents to Nobunaga, the ruler of Japan of that time. The sugar candy was kept in a bottle of glass, and was called (...). (ang.).
↑ Dorothy Blair: A history of glass in Japan. Harpercollins, 1973, s. 159. ISBN 978-0-685-30485-3. Cytat: The Jesuit Father Luis Frois is said to have presented to Oda Nobunaga candles and a glass flask filled with kompeito (a kind of sugar candy) ; and to Ashikaga Yoshiaki, silk and a glass vessel with a broken handle.. (ang.).
↑ Shūkan Asahi – Volume 106, 2001, str. 125 "..まずは、チャイコフスキーの「くるみ割わり人形にんぎょう」から「金平糖こんぺいとうの精せいの踊おどり」。"
↑ Felice Fischer: The art of Japanese craft: 1875 to the present. Philadelphia Museum of Art, 25.11.2008, s. 60. ISBN 978-0-300-14212-9. Cytat: Tokyo: Kunaicho, 2004. YoroJkobi no kobako: bonbonieru no ishobi (Celebratory miniature boxes: the decorative beauty of the bonboniere).. (ang.).
↑ 金平糖こんぺいとうの作つくり方かた金平糖こんぺいとう工場こうじょうエビス堂どう製菓せいか. ebisudo-seika.co.jp. [dostęp 2016-06-07]. (jap.).

[1] Richard Hosking: A Dictionary of Japanese Food : Ingredients & Culture. Tuttle Publishing, 14.01.2014, s. 77. ISBN 978-1-4629-0343-6. Cytat: Konpeitō コンペイトー金平糖こんぺいとう comfit. A sugar candy introduced by the Portuguese in the sixteenth century, one kind of higashi. It is a small toffee sphere (5 mm in diameter) with a pimply surface, made from sugar, water, and flour in a variety of colours. Originally there was a sesame seed in the middle, later a poppy seed, but nowadays no seed at all. The word comfit derives from the Portuguese confeito.. (ang.).

[2] Constantine Vaporis: Voices of Early Modern Japan: Contemporary Accounts of Daily Life During the Age of the Shoguns. ABC-CLIO, 06.01.2012, s. 99. ISBN 978-0-313-39201-6. Cytat: Even though the Portuguese were expelled from Japan in 1639, pan (bread), konpeito (a type of candy), tempura, (...). (ang.).

[3] Shozo Ishizaka, Y. Kato, R. Takaki: Science on Form: Proceedings of the First International Symposium for Science on Form.... Springer Netherlands, 19.10.2011, s. 4. ISBN 978-94-010-8174-0. Cytat: This candy was brought to Japan for the first time by a Portuguese missionary, Luis Frois, in 1569. It was among some presents to Nobunaga, the ruler of Japan of that time. The sugar candy was kept in a bottle of glass, and was called (...). (ang.).

[4] Dorothy Blair: A history of glass in Japan. Harpercollins, 1973, s. 159. ISBN 978-0-685-30485-3. Cytat: The Jesuit Father Luis Frois is said to have presented to Oda Nobunaga candles and a glass flask filled with kompeito (a kind of sugar candy) ; and to Ashikaga Yoshiaki, silk and a glass vessel with a broken handle.. (ang.).

[5] Shūkan Asahi – Volume 106, 2001, str. 125 "..まずは、チャイコフスキーの「くるみ割わり人形にんぎょう」から「金平糖こんぺいとうの精せいの踊おどり」。"

[6] Felice Fischer: The art of Japanese craft: 1875 to the present. Philadelphia Museum of Art, 25.11.2008, s. 60. ISBN 978-0-300-14212-9. Cytat: Tokyo: Kunaicho, 2004. YoroJkobi no kobako: bonbonieru no ishobi (Celebratory miniature boxes: the decorative beauty of the bonboniere).. (ang.).

[7] 金平糖こんぺいとうの作つくり方かた金平糖こんぺいとう工場こうじょうエビス堂どう製菓せいか. ebisudo-seika.co.jp. [dostęp 2016-06-07]. (jap.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]