Konserwatywna Partia Kanady
.png){kind=logo}
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Skrót |
CPC |
| Lider | |
| Data założenia |
7 grudnia 2003 |
| Adres siedziby |
720-130 Albert Street |
| Ideologia polityczna | |
| Poglądy gospodarcze | |
| Liczba członków |
678.708 (2022) |
| Członkostwo międzynarodowe |
|
| Barwy | |
| Obecni posłowie |
119/338
|
| Obecni senatorowie |
20/105
|
| Strona internetowa | |
Konserwatywna Partia Kanady – partia polityczna, utworzona w 2004, działająca w Kanadzie na poziomie federalnym.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Powstała przez połączenie dwóch konserwatywnych partii: Kanadyjskiego Sojuszu Reformatorsko-Konserwatywnego i Postępowo-Konserwatywnej Partii Kanady.
Tymczasowym przewodniczącym został młody konserwatywny polityk z Alberty, Stephen Harper, który także po wyborach utrzymał przywództwo partii. Pod jego przewodnictwem w wyborach roku 2004 partia konserwatywna zdobyła 29,6% głosów i 99 z 308 mandatów poselskich, stając się największą partią opozycyjną.
W kolejnych wyborach 23 stycznia 2006 jego partia wygrała wybory zdobywając 36,25% głosów i 124 mandaty.
Partia Konserwatywna ponownie wygrała wybory parlamentarne w październiku 2008, zdobywając 37.6% głosów i 143 mandaty (z 308). Wyniki te były lepsze od tych w poprzednich wyborach w 2006 (36.27% i 124 mandaty), ale nie pozwoliły partii na utworzenie rządu większościowego.
Liderem partii od 27 maja 2017 był Andrew Scheer[1], 24 sierpnia 2020 został wybrany na to stanowisko Erin O'Toole[2], a od 10 września 2022 jest nim Pierre Poilievre.
Założenia programowe
[edytuj | edytuj kod]Podstawowymi postulatami politycznymi, z którymi partia ruszyła do kampanii wyborczej 2004 roku, były:
- Kwestie społeczne:
- zniesienie praw do zawierania małżeństw homoseksualnych;
- ograniczenie prawa do aborcji;
- ograniczenie dwujęzyczności urzędów;
- zaostrzenie kar dla przestępców, także młodocianych.
- Kwestie gospodarcze:
- cięcia podatkowe;
- dalsza liberalizacja gospodarcza.
- Sprawy międzynarodowe:
- zbliżenie z USA;
- wzrost aktywności na arenie międzynarodowej.
- Inne:
- wzrost nakładów przy jednoczesnej liberalizacji służby zdrowia;
- wzrost nakładów na zbrojenia;
- ograniczenie administracji[potrzebny przypis].
Poparcie
[edytuj | edytuj kod]| Wybory | Poparcie | Zmiana punktów procentowych | Mandaty (Izba Gmin) | Zmiana |
|---|---|---|---|---|
| 2004 | 29,63% | - | 99 | - |
| 2006 | 36,27% |  6,64
|
124 | 25
|
| 2008 | 37,6% | 1,33
|
143 | 19
|
| 2011 | 39,62% | 2,02
|
166 | 23
|
| 2015 | 31,89% |  7,73
|
99 | 60
|
| 2019 | 34,34% | 2,45
|
121 | 22
|
| 2021 | 33,74% | 0,60
|
119 | 2
|
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Strona internetowa Konserwatywnej Partii Kanady: Andrew Scheer. 2017. [dostęp 2017-06-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-06-06)].
- ↑ Stephanie Levitz: Erin O'Toole new Conservative leader. Canada's National Observer, 2020-08-24. [dostęp 2021-07-11]. (ang.).
- ↑ IPU PARLINE database: CANADA (House of Commons), election archives. ipu.org. [dostęp 2017-11-24].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Konserwatywna Partia Kanady [online], conservative.ca [dostęp 2010-12-11].
| Izba Gmin Kanady |
|
|---|---|
| Senat |
|
