(Translated by https://www.hiragana.jp/)
Lisbon Story – Wikipedia, wolna encyklopedia Przejdź do zawartości

Lisbon Story

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lisbon Story
Lisbonne Story
Gatunek

komedia
film obyczajowy

Rok produkcji

1994

Data premiery

16 grudnia 1994
12 stycznia 1996 (Polska)

Kraj produkcji

Niemcy
Portugalia

Język

portugalski
niemiecki
angielski

Czas trwania

100 min

Reżyseria

Wim Wenders

Scenariusz

Wim Wenders

Główne role

Patrick Bauchau
Rüdiger Vogler
Ricardo Colares

Muzyka

Jürgen Knieper
Madredeus

Zdjęcia

Lisa Rinzler

Scenografia

Ze Branco

Montaż

Peter Przygodda
Anne Schnee

Produkcja

Paulo Branco
Ulrich Felsberg
Wim Wenders

Wytwórnia

Madragoa Filmes
Road Movies Filmproduktion

Wim Wenders z producentem i aktorami Lisbon Story na pokazie z okazji 25. rocznicy filmu

Lisbon Storyniemiecko-portugalski film fabularny z 1994 roku w reżyserii Wima Wendersa. Dzieło to jest traktatem o poznaniu świata, siebie, własnego statusu jako artysty[1].

Streszczenie fabuły

[edytuj | edytuj kod]

Dźwiękowca Phillipa Wintera skłania do podróży do Lizbony pocztówka, którą otrzymał od przyjaciela, reżysera Friedricha Monroe, który wyjechał do stolicy Portugalii kręcić niemy film, za pomocą starej kamery na korbkę. Realizacja filmu przychodzi mu z trudem, prosi więc Wintera, aby ten przybył do Lizbony i spróbował uratować obraz, dodając do niego dźwięk. Kiedy Winter dociera na miejsce, przekonuje się, że mieszkanie Monroe jest puste, a sam reżyser zniknął bez śladu. Winter mimo to rozpoczyna nagrywanie dźwięków w mieście, licząc na powrót przyjaciela lub jego odnalezienie. Spędza czas na wędrówkach po Lizbonie, poznaje dzieci, które pomagały w pracy Monroe oraz zespół Madredeus, który nagrywa muzykę do powstającego filmu. Pewnego dnia przypadkiem spotyka na mieście Friedricha. Okazuje się, że reżyser przeżywa kryzys wiary w kino i nie jest w stanie dokończyć planowanego filmu. Zamiast tego rejestruje przypadkowe, zbędne obrazy miasta, za pomocą kamer umieszczonych w śmietnikach i reklamówkach. Ostatecznie Winterowi udaje się jednak przekonać go do powrotu do pracy.

Obsada

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Magdalena Kempna-Pieniążek: Formuły duchowości w kinie najnowszym. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, 2013, s. 207. ISBN 978-83-226-2129-5.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]