Lola Flores
 Lola Flores (ok. 1941) | |
| Imię i nazwisko |
María Dolores Flores Ruiz |
|---|---|
| Pseudonim |
Lola de España |
| Data i miejsce urodzenia |
21 stycznia 1923 |
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci |
16 maja 1995 |
| Przyczyna śmierci | |
| Gatunki | |
| Zawód |
aktorka, tancerka, piosenkarka |
| Aktywność |
1939–1995 |
| Powiązania |
Antonio Flores, Alba Flores, Carmen Flores, Lolita Flores, Rosario Flores |
Lola Flores, właśc. María Dolores Flores Ruiz (ur. 21 stycznia 1923 w Jerez de la Frontera, zm. 16 maja 1995 w Madrycie) – hiszpańska tancerka i śpiewaczka flamenco oraz aktorka, popularna w Hiszpanii i Ameryce Łacińskiej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]
Urodziła się jako María Dolores Flores Ruiz 21 stycznia 1923 w Jerez de la Frontera, w prowincji Kadyks, w Andaluzji[1]. Była najstarszym dzieckiem właściciela tawerny, Pedro Floresa Pinto (1897–1973)[2] i szwaczki, Rosario Ruiz Rodríguez (1901–1989)[3]. Jej młodsza siostra, Carmen, również została piosenkarką. Ojciec ich matki, Manuel, był Romem[2][4]. Już jako dziecko występowała w barze swojego ojca[5], a w wieku piętnastu lat dołączyła do zespołu flamenco[1]. W 1940 wraz z rodziną opuściła Andaluzję i przeprowadziła się do stolicy. W Madrycie, mając za partnera znanego tancerza Manolo Caracola (1909–1973)[6], zrobiła karierę jako artystka flamenco[5]. W latach 1944–1951 występowali razem w całej Hiszpanii z musicalem Zambra. W 1952 odbyła pierwsze udane tournée po Ameryce Łacińskiej[1]. Swój status prawdziwej gwiazdy utrwaliła występami w filmach – m.in. w Estrella de la Sierra Morena (1952) i El balcón de la luna (1964)[5].
Wystąpiła także w takich filmach, jak Martingala (1940), Morena Clara (1954), Lola Torbellino (1956), La faraona (1956) Venta de Vargas (1959), Kuma Ching (1969) czy Truhanes (1983). W komedii Juana la loca... de vez en cuando z 1983 wystąpiła w roli Izabeli Kastylijskiej, pod koniec życia wystąpiła w kilku odcinkach seriali Juncal oraz Ferajna z baru „Oficina”[7].
Spopularyzowała flamenco i sztukę ludową andaluzyjskich Romów wśród milionów Hiszpanów i mieszkańców Ameryki Łacińskiej[5]. W 1990 hiszpański dziennikarz Tico Medina opublikował jej pamiętniki zatytułowane A Carne Viva[1]. W 1994 uhonorowana została przez hiszpański rząd złotym medalem za dokonania życia[5]. Zmarła na raka 16 maja 1995 w Madrycie[1][5].
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Miała wielu kochanków[5]. Od 1958[7] była żoną gitarzysty flamenco El Pescaílli[5] (właśc. Antonio González Batista, 1926–1999)[8]. Mieli troje dzieci – syna Antonio, który zmarł niedługo po śmierci matki w wyniku problemów z narkotykami, oraz dwie córki Rosario i Lolitę; wszyscy byli artystami flamenco[1]. Jej wnuczki Alba Flores[9] i Elena Furiase są aktorkami, a siostrzeniec, Quique Sánchez Flores, piłkarzem[10].
Występowała pod różnymi pseudonimami, m.in.: Lola de España oraz La Faraona[1][5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g People – Lola Flores. andalucia.com. [dostęp 2020-02-28]. (ang.).
- ↑ a b Lola Flores – en el cielo. Famous in heaven, 2018-07-18. [dostęp 2020-02-29]. (hiszp.).
- ↑ Lola Flores. Biografías y curiosidades. [dostęp 2019-02-07]. (hiszp.).
- ↑ Lola Flores. Buscador. [dostęp 2019-02-07].
- ↑ a b c d e f g h i Lola Flores. Encyklopedia Britannica. [dostęp 2020-02-28]. (ang.).
- ↑ Manolo Caracol. neonmusic.webcindario.com. [dostęp 2020-02-28]. (hiszp.).
- ↑ a b Lola Flores w bazie IMDb (ang.)
- ↑ Antonio González „El Pescailla”. calarumba.com. [dostęp 2020-02-28]. (hiszp.).
- ↑ Alba Flores w bazie IMDb (ang.)
- ↑ Quique Sánchez Flores. Libertad Digital. [dostęp 2020-03-03]. (hiszp.).