Lushan
Lu Shan 庐山 | |
Państwo | |
---|---|
Wysokość |
1474 m n.p.m. |
Pierwsze wejście |
czasy prehistoryczne |
Położenie na mapie Chin ![]() | |
![]() |
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO | |
![]() | |
Państwo | |
---|---|
Typ |
kulturowy |
Spełniane kryterium |
II, III, IV, VI |
Numer ref. | |
Region[b] |
Azja i Pacyfik |
Historia wpisania na listę | |
Wpisanie na listę |
1996 |
Lushan (chin. upr. 庐山, chin. trad.
Historia
[edytuj | edytuj kod]W dawnych Chinach krajobrazy Lushan były tematem licznych wierszy i obrazów. Region był również przez wieki duchowym centrum chińskiej cywilizacji. Tworzył tu m.in. prekursor chińskiej poezji ludowej Tao Yuanming, pracowali tu także Lu Xiujing - autor pierwszej kroniki taoizmu, Zong Bing - pierwszy teoretyk chińskiego malarstwa przyrodniczego, Wang Xizhi - największy mistrz chińskiej kaligrafii i Huiyuan - prekursor chińskiego odłamu buddyzmu.
Epoka Mao Zedonga
[edytuj | edytuj kod]W epoce Mao Zedonga w regionie Lushan odbywały się konferencje Komunistycznej Partii Chin i miało miejsce kilka historycznych, tworzących epokę wydarzeń. W 1959 roku odbyło się tu posiedzenie Komitetu Centralnego KPCh, zakończone dymisją marszałka Peng Dehuaia i otwierające drogę do wzrostu, a później upadku Liu Shaoqi i Deng Xiaopinga. Tutaj odbyło się też posiedzenie Biura Politycznego w 1970 roku, na którym prawdopodobnie doszło do ostatecznego politycznego starcia Lin Biao z Mao Zedongiem. Rok później, po nieudanym zamachu na Mao Zedonga, Lin Biao zmarł w niewyjaśnionych do końca okolicznościach.
Zabytki
[edytuj | edytuj kod]W regionie Lushan zachowały się trzy obiekty, odzwierciedlające główne okresy w historii Cesarstwa Chińskiego:
- Donglin Si (东林
寺 , Dōnglínsì = Świątynia Wschodniego Lasu) – klasztor buddyjski, wzniesiony przez Huiyuana. Upamiętnia on pojawienie się chińskiego buddyzmu w epoce dynastii Jin. - Bailudong Shuyuan (
白 鹿 洞 书院, Báilùdòng Shūyuàn = Akademia Jaskini Białego Jelenia) – miejsce, w którym filozof Zhu Xi z czasów dynastii Song rozwinął ideę neokonfucjanizmu - zespół kolonialnych budowli z końca XIX wieku, od kamiennych domów przypominających architekturę południowych Niemiec po kościoły w stylu francuskim i hotele w stylu wiktoriańskim. Pochodzą one z okresu, kiedy Lushan było ulubionym kurortem wypoczynkowym europejskich kolonizatorów i ośrodkiem ekspansji zachodniej kultury w Chinach.
Z czasów Chin ludowych w Lushan zachował się m.in. budynek Ludowej Sali Kongresowej (
Obiekty przyrodnicze
[edytuj | edytuj kod]Do przyrodniczych atrakcji turystycznych w Lushan zaliczają się m.in. cieniste doliny, górskie stawy i wodospady, stare drzewa. Często odwiedzanymi miejscami są m.in. Xianren Dong (
Galeria
[edytuj | edytuj kod]-
Bailudong Shuyuan
-
Kolonialna zabudowa w Lushan
-
Wschód słońca nad Lushan
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Praktyczny przewodnik:Chiny. Bielsko-Biała: Wydawnictwo Pascal, 2001, s. 426-428.
- Dokumentacja UNESCO (PDF) (ang.)