(Translated by https://www.hiragana.jp/)
Marianna Sankiewicz-Budzyńska – Wikipedia, wolna encyklopedia Przejdź do zawartości

Marianna Sankiewicz-Budzyńska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marianna Sankiewicz-Budzyńska
Ilustracja
Marianna Sankiewicz-Budzyńska (2005)
Data i miejsce urodzenia

26 września 1921
Przerośl

Data i miejsce śmierci

29 maja 2018
Gdańsk

Doktor nauk technicznych
Specjalność: elektroakustyka, elektronika
Alma Mater

Politechnika Gdańska

Doktorat

1968

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Politechnika Gdańska

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Krzyż Zasługi Medal 40-lecia Polski Ludowej Medal 30-lecia Polski Ludowej Medal 10-lecia Polski Ludowej Medal Komisji Edukacji Narodowej
Odznaka honorowa „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”
Multimedia w Wikimedia Commons
Marianna Sankiewicz-Budzyńska (na pierwszym planie w środku) w maju 1973
Grób Marianny Sankiewicz-Budzyńskiej na cmentarzu Srebrzysko

Marianna Sankiewicz-Budzyńska (ur. 26 września 1921 w Przerośli[1], zm. 29 maja 2018 w Gdańsku[2][3]) – polska inżynier elektronik, wykładowczyni akademicka, organizatorka działalności naukowej i kształcenia.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Córka Kazimierza i Marianny. W 1939 zdała maturę w Państwowym Liceum i Gimnazjum Żeńskim im. Marii Konopnickiej w Suwałkach. Była członkinią Związku Harcerstwa Polskiego[3]. Od 1942 była żołnierzem Okręgu Wilno Armii Krajowej. W czerwcu tego samego roku została wywieziona na roboty przymusowe[3]. Podjęła współpracę z tajną polską organizacją jeniecką w Stalagu II B Hammerstein, w 1944 została zatrzymana, była następnie więziona w Szczecinie[2][3].

W 1945 została zatrudniona w Polskim Radiu w Warszawie, a następnie w tym samym roku w Radiu Gdańsk[3]. W 1950 ukończyła studia na Wydziale Elektrycznym Politechniki Gdańskiej, dwa lata później podjęła pracę w Katedrze Urządzeń Radionadawczych na Wydziale Łączności tej uczelni. Wykładała następnie w Katedrze Radiokomunikacji, zorganizowała pracownię elektrofonii[1], a w 1968 doprowadziła do powstania Zakładu Elektrofonii[4]. W 1968 na podstawie pracy Opór ujemny opornościowo-stabilny uzyskała stopień naukowy doktora. Od 1970 pracowała na stanowisku docenta. Przez kilkanaście lat pełniła funkcję prodziekana na Wydziałach Łączności i Elektroniki. W 1981 jako pierwsza kobieta w historii Politechniki Gdańskiej została wybrana na prorektora ds. kształcenia[1].

W pracy naukowej specjalizowała się w zagadnieniach związanych z elektroniką i elektroakustyką. Była członkinią Komitetu Akustyki Polskiej Akademii Nauk[5]. Działała również w Polskim Towarzystwie Akustycznym[6]. W 1992 przeszła na emeryturę[7]. Rok wcześniej organizowała polską sekcję Audio Engineering Society, której została przewodniczącą[8]. W 1995 wybrano ją na wiceprzewodniczącą tego towarzystwa naukowego[4].

W środowiskach studenckich ceniono ją za podejście do procesu kształcenia. W okresie stanu wojennego zaangażowała się w udzielanie pomocy i wsparcia studentom związanym z opozycją[7].

Od 1956 była żoną Gustawa Budzyńskiego[3].

Została pochowana na cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku[9] (rejon I, groby rodzinne B)[10].

Odznaczenia i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Upamiętnienie

[edytuj | edytuj kod]

W 2011 opublikowano poświęcone jej wspomnienia wychowanków w publikacji Marianna Sankiewicz: dała nam skrzydła…, wydanej przez Wydawnictwo Politechniki Gdańskiej. W 2019 została patronem audytorium nr 2 na Wydziale Elektroniki, Telekomunikacji i Informatyki Politechniki Gdańskiej[3].

Postaci Marianny Sankiewicz-Budzyńskiej została poświęcona fabularyzowana biografia Zielony atrament z 2024 w reżyserii Pawła Wyszomirskiego[14], a także audycja z cyklu Eureka w Polskim Radiu Program I[15].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c Madame Curie. Jubileusz docent Marianny Sankiewicz-Budzyńskiej. pg.gda.pl, 30 września 2011. [dostęp 2012-04-15].
  2. ↑ a b Dorota Karaś: Zmarła znana polska elektronik związana z Politechniką Gdańską. wyborcza.pl, 29 maja 2018. [dostęp 2018-05-29].
  3. ↑ a b c d e f g h i j k l m n Sankiewicz-Budzyńska Marianna. gedanopedia.pl. [dostęp 2024-10-09].
  4. ↑ a b Historia Katedry. pg.gda.pl. [dostęp 2012-04-15].
  5. ↑ Dr inż. Marianna Sankiewicz, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2012-04-15].
  6. ↑ Członkowie. pta-gdansk.pl. [dostęp 2012-04-15].
  7. ↑ a b Paweł Janikowski: Marianny Sankiewicz inżynieria kształcenia. pg.gda.pl, 20 lipca 2007. [dostęp 2024-02-18].
  8. ↑ Polska Sekcja Audio Engineering Society. aes.org.pl. [dostęp 2012-04-15].
  9. ↑ Marianna Sankiewicz-Budzyńska: Kondolencje. nekrologi.net, 4 czerwca 2018. [dostęp 2018-06-07].
  10. ↑ Marianna Sankiewicz-Budzyńska. cmentarze-gdanskie.pl. [dostęp 2020-05-27].
  11. ↑ M.P. z 2011 r. nr 32, poz. 371.
  12. ↑ Laureaci medalu księcia Mściwoja II. bip.gdansk.pl. [dostęp 2024-10-09].
  13. ↑ Kamila Grzenkowska: Medale dla małżeństwa gdańskich naukowców. gdansk.pl, 22 września 2015. [dostęp 2024-10-09].
  14. ↑ Premiera filmu „Zielony atrament”. pg.edu.pl, 16 lutego 2024. [dostęp 2024-02-18].
  15. ↑ Marianna Sankiewicz – wychowawczyni wielu pokoleń inżynierów dźwięku. polskieradio.pl, 11 kwietnia 2024. [dostęp 2024-04-16].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Marianna_Sankiewicz-Budzyńska&oldid=75241822”