Most Scaligerów
45°26′25″N 10°59′14″E/45,440278 10,987222 Most Scaligerów i zamek Castelvecchio | |
| Państwo | |
|---|---|
| Region | |
| Miejscowość | |
| Podstawowe dane | |
| Przeszkoda | |
| Długość |
120[1] m |
| Szerokość: • całkowita |
|
| Liczba przęseł |
3[1] |
| Rozpiętość przęseł |
24 / 27 / 48,70[1] |
| Data budowy |
1354–1356 |
| Data zburzenia |
1945 |
| Data odbudowy |
1949–1951 |
| Projektant | |
Położenie na mapie Włoch  | |
Położenie na mapie Wenecji Euganejskiej  | |
| 45°26′25″N 10°59′14″E/45,440278 10,987222
| |
Most Scaligerów (wł. Ponte Scaligero), nazywany także mostem Castelvecchio – warowny most znajdujący się na Adydze w Weronie.
Prowadzący do zamku Castelvecchio, został wzniesiony na zlecenie Cangrande II della Scala między 1354 a 1356 rokiem[2]. Jego projektantem był przypuszczalnie Guglielmo Bevilacqua[3]. Zbudowany z cegły most ma trzy przęsła, wsparte na masywnych filarach wieżowych[3]. Największe z przęseł ma 48,70 metra rozpiętości, dwa mniejsze kolejno 27 i 24 m[1]. Całkowita długość przeprawy wynosi 120 m, szerokość natomiast 6 m[1].
Budowla oryginalnie była czysto użytkowym obiektem o charakterze militarnym, czego świadectwem są wieńczące ją blanki[3]. Na obydwu krańcach mostu znajdowały się dawniej wieże, z czego do czasów współczesnych przetrwała tylko jedna. Wieża na lewym brzegu rzeki została rozebrana przez Francuzów w 1802 roku[2].
Most został zniszczony pod koniec II wojny światowej – wysadzony 25 kwietnia 1945 roku przez wycofujące się z miasta wojska niemieckie. Odbudowano go w latach 1949–1951 z użyciem oryginalnych materiałów i technik budowlanych[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f Scaliger Bridge. structurae.net. [dostęp 2017-08-05]. (ang.).
- ↑ a b c Ponte Scaligero (Ponte di Castelvecchio). verona.com. [dostęp 2017-08-05]. (ang.).
- ↑ a b c Werona. Historia i arcydzieła. Firenze: Bonechi Edizioni "Il Turismo", 1998, s. 58. ISBN 88-7204-244-5.