OCR-B
OCR-B – krój pisma o stałej szerokości przeznaczony do automatycznego rozpoznawania znaków pisma (Optical Character Recognition – OCR), zaprojektowany przez szwajcarskiego typografa Adriana Frutigera przy współpracy z Nicole Delamarre i Andre Gürtlerem. Projekt na zlecenie firmy Monotype powstał w 1967. Pismo zostało włączone do zaleceń Międzynarodowej Organizacji Standaryzacyjnej ISO.
Organizacja GS1 zaleca stosowanie tego kroju do przedstawiania cyfr pod kodem kreskowym EAN-8 i EAN-13. Krój ten jest stosowany w strefach MRZ polskich dowodów rejestracyjnych.
Autorzy kroju nie umieścili w nim liter diakrytyzowanych. W toku badań nad budową klasyfikatora czytnika polskiej wersji maszynopisowych znaków OCR-B trzeba było opracować ich nowe wersje. Tę pracę wykonały w Ośrodku Pism Drukarskich Elżbieta Krużyńska i Helena Nowak. Projekty zaakceptowano w Instytucie Organizacji i Kierowania PAN. [1]
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Elżbieta Krużyńska , Polskie OCR-B [online] [dostęp 2024-07-01] (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Tibor Szántó, Pismo i styl, Zakład Narodowy im. Ossolińskich 1986 r., ISBN 83-04-2323-75.