Poel
 Latarnia na plaży Timmendorf. | |
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Akwen | |
| Powierzchnia |
36,34 km² |
| Najwyższy punkt |
8 m n.p.m. |
| Populacja (31.12.2020) • liczba ludności • gęstość |
|
Położenie na mapie Niemiec  | |
Położenie na mapie Meklemburgii-Pomorza Przedniego  | |
 54°00′N 11°26′E/54,000000 11,433333
| |
| gmina | |||||
| |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Kraj związkowy | |||||
| Powiat | |||||
| Powierzchnia |
36,34 km² | ||||
| Wysokość |
0–26 m n.p.m. | ||||
| Populacja (31.12.2020) • liczba ludności |
| ||||
| • gęstość |
68 os./km² | ||||
| Numer kierunkowy |
038425 | ||||
| Kod pocztowy |
23999 | ||||
| Tablice rejestracyjne |
NWM, GDB, GVM, WIS | ||||
Adres urzędu: Gemeindezentrum 1323999 Kirchdorf | |||||
Położenie na mapie powiatu
| |||||
| Strona internetowa | |||||
Poel, Insel Poel, Ostseebad[1] (pol. Kąpielisko nadbałtyckie) – siódma co do wielkości niemiecka wyspa, leżąca na południu Zatoki Meklemburskiej na Morzu Bałtyckim. Wyspa wielkości 36,34 km² jest jednocześnie północną granicą Zatoki Wismarskiej. Poel jest jednocześnie gminą w powiecie Nordwestmecklenburg w kraju związkowym Meklemburgia-Pomorze Przednie, która na 31 grudnia 2020 liczyła 2456 mieszkańców[2].
Nazwa pochodzi od słowiańskiego słowa "pole"[3].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Z powodu swojego strategicznego położenia (kontrola nad zatoką i miastem Wismar) o wyspę często walczyli niemieccy i szwedzcy władcy. W 1612 r. rozpoczęto prace nad fortyfikacjami na wyspie, które ukończono w 1619 r. Okazały się one niewystarczające, bo już w 1629 r. zostały zajęte przez Christiana IV, w 1631 r. zniszczone przez Albrechta von Wallensteina, odbudowane trzy lata później. Wyspa została ostatecznie zajęta w czasie wojny trzydziestoletniej przez Szwedów w 1635 r. W 1648 r. pokój westfalski przydzielił wyspę Szwecji, choć na krótko przejmowały ją: Brandenburgia (w 1675 r.), Dania (1711 r.), Prusy i Hanower (1716 r.). W 1703 r. usunięto fortyfikacje. W czasie wojny siedmioletniej kilkakrotnie plądrowana. W 1803 r. książę Friedrich Franz I wydzierżawił wyspę od Szwecji na 100 lat za 1,25 miliona dalerów (zobacz też Wismar). Szwecja ostatecznie zrzekła się praw do wyspy w 1903 r. W 1927 r. wyspa została połączona mostem z lądem stałym. 3 maja 1945 radzieckie wojska zastąpiły Brytyjczyków na wyspie. Od tego momentu wyspa pozostała w radzieckiej strefie wpływów, a od 1949 r. należała do NRD.
Budynki
[edytuj | edytuj kod]- Muzeum historyczne – prezentuje życie, historię i rozwój wyspy
- Ceglany, romańsko-gotycki kościół z pierwszej połowy XIII wieku
- Dwie latarnie morskie
- Fragmenty dawnych umocnień
Atrakcje przyrodnicze
[edytuj | edytuj kod]Atrakcją turystyczną wyspy jest klif w pobliżu miejscowości Timmendorf, który podlega intensywnej abrazji.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Tytuł dla gminy
- ↑ Statistisches Amt Mecklenburg-Vorpommern, Schwerin, 2021
- ↑ Paul Kühnel: Die slavischen Ortsnamen in Meklenburg. In: Jahrbücher des Vereins für Mecklenburgische Geschichte und Altertumskunde. Bd. 46, 1881, ISSN 0259-7772, S. 3–168, hier S. 108.
