R-60

R-60

Państwo	ZSRR
Producent	OKB "Mołnia"/GosMKB "Wympieł"
Rodzaj	powietrze-powietrze
Przeznaczenie	przeciwlotnicza krótkiego zasięgu
Data konstrukcji	lata 60.
Lata produkcji	1973–??
Operacyjność	od 1974
Długość	2090 mm
Średnica	120 mm
Rozpiętość	390 mm
Masa	43,5 kg
Prędkość	2,7 Ma (3304 km/h)
Zasięg	10 km
Naprowadzanie	termiczne (IR)
Masa głowicy	3,5 kg
Typ głowicy	odłamkowo burząca
Użytkownicy
Abchazja, Angola, Armenia, Azerbejdżan, Bułgaria, Chorwacja, Gruzja, Indie, Iran, Kuba, Korea Północna, Libia, Peru, Malezja, Polska, Rosja, Słowacja, Serbia, Syria, Wietnam W przeszłości: Czechosłowacja, Finlandia, Irak, Jugosławia, NRD, RFN, Węgry, ZSRR

R-60 – radziecki/rosyjski lekki pocisk rakietowy przeznaczony do zwalczania celów powietrznych na krótkich dystansach, w warunkach walki powietrznej, naprowadzany termicznie (na źródło promieniowania podczerwonego). W nomenklaturze NATO pocisk nosi oznaczenie AA-8 Aphid (z ang., mszyca). Pocisk ten był eksportowany do wielu krajów i nadal pozostaje w uzbrojeniu wielu sił zbrojnych.

Historia

Opracowanie pocisku R-60 rozpoczęto pod koniec lat 60. w biurze konstrukcyjnym NPO "Mołnia" (НПО «Молния»), obecnie GosMBK "Wympieł" (ГосМКБ «Вымпел»). Oficjalnie pierwsza wersja pocisku R-60 oznaczona jako R-60T (kod NATO Aphid-A) weszła do uzbrojenia w 1974 roku, jako wyposażenie samolotu myśliwskiego MiG-23.

Konstrukcja pocisku R-60

Pocisk R-60 jest jednym z najmniejszych pocisków klasy powietrze-powietrze na świecie. Całkowita masa wynosi 44 kg z czego 3,7 kg to głowica bojowa z radarowym zapalnikiem zbliżeniowym. Zgodnie ze źródłami rosyjskimi skuteczny zasięg pocisku zawiera się pomiędzy 300 a 4000 metrów, chociaż jako zasięg maksymalny podaje się 10 km przy atakowaniu celów na dużych wysokościach.

Należy on do pocisków typu wystrzel i zapomnij, co oznacza, że po odpaleniu sam naprowadza się na cel bez konieczności ingerencji w tor jego lotu przez zewnętrzne systemy naprowadzające.

Detektor podczerwieni pocisku jest chłodzony ciekłym gazem w celu zapobieżenia oślepieniu przez odbicia od powierzchni wody i lądu. Kąt przeszukiwania detektora wynosi 60°. Wybór celu może być realizowany poprzez celownik nahełmowy pilota, a skuteczny atak może być przeprowadzony na odległość od 300 metrów do 3 km.

Unowocześniona i wprowadzona w 1982 roku do uzbrojenia wersja pocisku R-60M (kod NATO Aphid-B) została wyposażona w chłodzony detektor podczerwieni o większej czułości i poszerzonym do 40° kątem śledzenia celu. Nowa wersja pocisku jest zdolna do atakowania celów z jeszcze mniejszej odległości 200 metrów i posiada laserowy zapalnik zbliżeniowy.

Opracowano także wersję pocisku wyposażonego w głowicę prętową zawierającą 1,6 kg zubożonego uranu, dla zwiększania penetracji odłamków.

Wersja eksportowa pocisku R-60MK (kod NATO Aphid-C) może być naprowadzana przy pomocy celownika nahełmowego stosowanego między innymi w samolotach MiG-29.

Od 1999 roku zmodyfikowana wersja pocisku była używana w jugosłowiańskim zestawie przeciwlotniczym M55A3B1.

R-60 stanowi wyposażenie samolotów MiG-21, MiG-25, MiG-27, MiG-29, MiG-31, Su-17/20,22, Su-24, Su-25, Jak-28, Jak-38, Jak-141 oraz śmigłowców bojowych Mi-24 oraz Ka-50. Pomimo wprowadzenia do uzbrojenia nowocześniejszych pocisków R-73, R-60 nadal pozostają w uzbrojeniu wielu armii.