Rajmund Barański

Rajmund Barański

Data i miejsce urodzenia	31 sierpnia 1894 Raciąż
Data i miejsce śmierci	22 maja 1971 Warszawa
Minister zdrowia i opieki społecznej
Okres	od 13 listopada 1956 do 18 maja 1961
Poprzednik	Jerzy Sztachelski
Następca	Jerzy Sztachelski
Odznaczenia

Grób Rajmunda Barańskiego na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie

Rajmund Barański (ur. 31 sierpnia 1894 w Raciążu, zm. 22 maja 1971 w Warszawie) – polski lekarz, oficer i polityk, minister zdrowia oraz minister zdrowia i opieki społecznej w latach 1956–1961.

Życiorys

Urodził się w wielodzietnej rodzinie Walentego (1854–1941) i Julianny z Olszewskich (1862–1939). Był bratem Szymona (1893–1925), Wacława (1896–1940), Salomei po mężu Kubińskiej (1899–1980), Stanisława Teodora (1900–1978), Jadwigi (1902–1982), Józefa (1904–1984) i Reginy po mężu Sielickiej (1907–2002). Gimnazjum ukończył w Płocku. W 1917 ukończył studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Kijowskiego z najwyższym odznaczeniem cum eximia laude, specjalizował się w pediatrii. Po studiach został wcielony do armii rosyjskiej, w której służył do maja 1918, w 1918 pracował w Klinice Pediatrycznej Uniwersytetu Kijowskiego. W grudniu 1918 wrócił do Polski i wstąpił do Wojska Polskiego, gdzie był lekarzem wojskowym, zdemobilizowany w 1922. Rozpoczął wtedy pracę w Klinice Dziecięcej Uniwersytetu Warszawskiego, w której pracował do 1950 (w latach 1942–1945 pełniący obowiązki dyrektora). W 1936 uzyskał stopień doktora medycyny, a w 1951 profesora nadzwyczajnego nauk medycznych. Na stopień kapitana rezerwy został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 17. lokatą w korpusie oficerów zdrowia, grupa lekarzy.

Pod pseudonimem „Rajmund” uczestniczył w powstaniu warszawskim w oddziale „Bakcyl” (Sanitariat Okręgu Warszawskiego Armii Krajowej), w zgrupowaniu „Chrobry II” – szpital VIII 1944; po upadku powstania wyjechał z Warszawy z rannymi.

W 1950 został profesorem kontraktowym Akademii Medycznej w Warszawie, a od 1951 jej profesor nadzwyczajny. Od 1948 do 1951 kierownik Państwowego Instytutu Matki i Dziecka. Od 1956 do 1960 minister zdrowia, a następnie do 1961 minister zdrowia i opieki społecznej.

W 1949 został członkiem Państwowej Rady Zdrowia i wiceprezesem Naukowego Towarzystwa Lekarskiego. Od 1951 do 1954 roku przewodniczący Rady Naukowej Państwowego Instytutu Matki i Dziecka w Warszawie. Członek Rady Naukowej przy Ministrze Zdrowia.

Od 3 lipca 1924 był mężem Leonii Marii z Czechowskich (zm. 1974), nauczycielki.

Zmarł w Warszawie, pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera O-V-28,29).

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski
• Złoty Krzyż Zasługi (13 lipca 1954)
• Krzyż Walecznych
• Srebrny Krzyż Zasługi (19 sierpnia 1946)
• Medal 10-lecia Polski Ludowej (13 stycznia 1955)
• Medal „Za zasługi dla obronności kraju”

Bibliografia

• Tadeusz Mołdawa: Ludzie władzy 1944–1991 : władze państwowe i polityczne Polski według stanu na dzień 28 II 1991. Warszawa: PWN, 1991. ISBN 83-01-10386-8. Brak numerów stron w książce
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.
• Informacje w BIP IPN